Επικίνδυνο κράτος

Επικίνδυνο…

Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου σε λούνα παρκ στη Χαλκιδική – που δυστυχώς δεν είναι ο πρώτος – αποδεικνύει για άλλη μια φορά τους κινδύνους από την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει ακόμα και τη ζωή του λαού. Το αίσθημα δικαίου επιβάλλει να τιμωρηθούν όλοι όσοι εμπλέκονται στην αδειοδότηση και λειτουργία της επιχείρησης – σκοτώστρας (ιδιοκτήτης, αιρετοί, κρατικός μηχανισμός). Ομως το «ποτέ ξανά» θα παραμένει ευχολόγιο αν δεν δυναμώσει εφ’ όλης της ύλης η σύγκρουση με αυτό το κράτος, που από τη μια λογαριάζει την προστασία του λαού ως «κόστος» και «ατομική ευθύνη» και από την άλλη τα δίνει όλα για την επιχειρηματική δράση, τις επενδύσεις και την «ανάπτυξη», φτάνοντας σε σημείο ο ελεγχόμενος να είναι και ελέγχων του εαυτού του στην τήρηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας. Αυτό γίνεται για παράδειγμα στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπου η τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας είναι ευθύνη «εξωτερικών συνεργατών» που πληρώνονται από τον ίδιο εργοδότη! Και μετά αναρωτιούνται οι συνένοχοι – κυβέρνηση και άλλα κόμματα – γιατί οι εργαζόμενοι πέφτουν «σαν τις μύγες» στα εργοδοτικά κάτεργα…

… κράτος

Με ένα τέτοιο κράτος, κανείς και πουθενά δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Το καμπανάκι έχει χτυπήσει προ πολλού για τις γερασμένες και υποσυντήρητες υποδομές, είτε πρόκειται για γέφυρες και σχολεία, είτε για έργα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας. Ακόμα και σε ασυντήρητες δημοτικές παιδικές χαρές χάθηκαν ζωές μικρών παιδιών τα τελευταία χρόνια. Το κράτος που ευθύνεται για τα ταβάνια που πέφτουν μέσα σε σχολικές αίθουσες, για το «πάμε κι όπου βγει» στο σιδηροδρομικό δίκτυο – παγίδα, για τις αυλόπορτες σχολείων που πλακώνουν μαθητές, δεν θέλει και δεν μπορεί να ελέγξει πραγματικά καμία επιχείρηση με επικίνδυνα παλιοσίδερα, που κυνηγάει το κέρδος στο «θαύμα του Τουρισμού». Το ίδιο ισχύει και με μεγάλα εργοστάσια που λειτουργούν μέσα στον αστικό ιστό και γίνονται παρανάλωμα του πυρός, σπέρνοντας τοξικά σε όλη την Αττική. Με άλλα λόγια, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Γι’ αυτό είναι πρόκληση και κοροϊδία, την ώρα που η οργή φουντώνει για τον θάνατο του 19χρονου στη Χαλκιδική, η μεν κυβέρνηση να κάνει την πάπια, οι δε «αντιπολιτευόμενοι» να παριστάνουν τους Μεσσίες, που με «καλύτερους» τάχα ελεγκτικούς μηχανισμούς θα αποτρέψουν τέτοιες τραγωδίες. Το κράτος που υπηρετεί το κέρδος, σε βάρος των αναγκών, της ασφάλειας, ακόμα και της ζωής του λαού, είναι επικίνδυνο και η πάλη για την ανατροπή του είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Από τη στήλη “Από…μέρα σε…μέρα” του σημερινού Ριζοσπάστη