Εσείς πόσο Κοκούνινγκ κάνετε σήμερα; – Όταν ο Κυριάκος συνάντησε τον Μακρόν τη θεία Μπεμπέκα

Εσείς ακούσατε το διάγγελμα του Μητσοτάκη και την αναφορά του σε… αυτό που κάποτε λέγανε κοκούνινγκ;

Μήπως σας θυμίζει κάτι; Μήπως είχατε μια αίσθηση deja vu; Αν ναι, δίκιο έχετε…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πλασάρει ένα πιο “ανθρώπινο προφίλ”, του “πρωθυπουργού της διπλανής πόρτας”, που θα μπορούσε να είναι και φίλος μας, να καθίσει στον καναπέ μας και να κάνουμε μαζί κοκούνινγκ (καθισιό με τηλεόραση), για να δείξει ότι νοιάζεται για εμάς. Σχεδόν όσο και για τους επιχειρηματίες αυτής της χώρας.

Το χειρότερο απ’ όλα βέβαια δεν είναι ότι συνάντησε τη θεία Μπεμπέκα, για να κάτσει εδώ μαζί με τη νεολαία της δεκαετίας του ’90 -όταν ήταν κι αυτός νέος δηλαδή. Αλλά ότι αν ξύσει κανείς την επιφάνεια του λόγου που διάβαζε από το ότο-κιου απέναντι, θα συναντήσει ξανά το νεοφιλελευθερισμό της Θάτσερ ή της κυβέρνησης του πρεσβύτερου Μητσοτάκη -την ίδια περίοδο που έπαιζαν κι οι Τρεις Χάριτες στην τιβί.

Ο Μητσοτάκης βγήκε σαν τηλεοπτικός-πολιτικός σωσίας του Μακρόν για να μας πει:

-Ότι θα ρίξει 2 δισεκατομμύρια στην αγορά για να τονώσει την παραγωγική δραστηριότητα και τον τζίρο. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ζεστό χρήμα για τις επιχειρήσεις.

-Ότι το κράτος και όχι η επιχείρηση θα αναλάβει να πληρώσει μέρος των μισθών στους κλάδους που πλήττονται. Σε απλή μετάφραση δες και παραπάνω: ζεστό χρήμα για τις επιχειρήσεις.

-Ότι αναστέλλονται όλες οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Τα μικροποσά που χρωστάει κάθε νοικοκυριό με τα μεγάλα ποσά που οφείλουν οι επιχειρήσεις, στο ίδιο σακί.

-Ότι το κράτος αναλαμβάνει την πληρωμή των επιτοκίων δανεισμού, για να μην έχουμε νέα “κόκκινα δάνεια”. Σε απλά ελληνικά, ζεστό χρήμα για να στηριχθούν οι τράπεζες.

-Ότι με απόφαση του Eurogroup δεν υφίσταται για φέτος ο στόχος του ματωμένου πλεονάσματος στο 3,5%. Και ότι οι έκτακτες δαπάνες για την υγειονομική και τη μεταναστευτική κρίση δε θα υπολογίζονται στον προϋπολογισμό του 2020. Αυτό είναι το τυράκι για να καταπιούμε όσα αναφέρθηκαν παραπάνω.

-Ότι θέλει να σώσει τις θέσεις εργασίας, κάνοντας έκκληση στις επιχειρήσεις να μην προχωρήσουν σε απολύσεις. Αντί δηλαδή να εξαγγείλει αυστηρούς ελέγχους και ποινές, απευθύνει έκκληση στους επιχειρηματίες -που λειτουργούν ως γνωστόν, με κριτήριο την ψυχή της μανούλας τους- και τους υπόσχεται ρευστότητα -δηλαδή ζεστό χρήμα- για να αντέξουν μες στην κρίση.

-Ότι έχουμε πόλεμο με έναν εχθρό που είναι αόρατος. Δε μας είπε όμως τι κάνει η κυβέρνησή του για να δώσει τα απαραίτητα πολεμοφόδια σε αυτόν τον πόλεμο.

-Ότι επιτάσσεται ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο και το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Νίμιτς. Εξασφαλίζονται 1.900 νέες κλίνες, που είναι απλώς μια σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με τις ανάγκες και την αναμενόμενη αύξηση των κρουσμάτων.

-Ότι οι υγειονομικοί είναι οι ήρωες με τις άσπρες και πράσινες μπλούζες. Δυστυχώς δεν ανέφερε κάποια νέα πρωτοβουλία για μπαλκονάτο χειροκρότημα, αλά μια αόριστη υπόσχεση για μελλοντική ενίσχυσή τους -για την οποία θα φροντίσει προσωπικά…

-Ότι κατευθύνονται στις θέσεις τους 2.000 νοσηλευτές. Ούτε ένας γιατρός ανάμεσά τους, στο προσωπικό που ενισχύει θεωρητικά το σύστημα της Δημόσιας Υγείας.

-Ότι το μεγαλύτερο όπλο του -sic- κατά του κορονοϊού παραμένει η προσωπική μας στάση!

Σε αυτήν την τελευταία -το κομμάτι της περιβόητης “ατομικής ευθύνης” δηλαδή- αναλώθηκε σχεδόν η μισή διάρκεια του διαγγέλματός του, διανθισμένου με αναφορές στη νέα κοινωνικότητα, τη διάκριση της απομόνωσης από τη μοναχικότητα και την αποξένωση και άλλες ωραίες κούφιες φράσεις.

Όλοι όσοι αντιλαμβάνονται τη χοντρή κοροϊδία της κυβέρνησης, που βάζει ως πρώτη προτεραιότητα το κέρδος των επιχειρήσεων και όχι τον άνθρωπο ή την δημόσια υγεία, έχουν ένα απλό χρέος. Να ετοιμάζονται από τώρα να αφήσουν στην άκρη τον καναπέ και το… κοκούνινγκ, μόλις τελειώσει με το καλό αυτή η υπόθεση. Και να κατέβουν μαζικά στον δρόμο για να σαρώσουν τους εμπνευστές αυτής της πολιτικής και τα αφεντικά τους.