Γιατί επικαλούνται τη Στάζι και τη ΓΛΔ; – Αντικομμουνιστικές εμμονές που βγάζουν μάτι!
Γιατί να επικαλείται κάποιος τη Στάζι και τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία -μία χώρα που πλέον δεν υπάρχει!- τη στιγμή που το πρόσφατο παρελθόν έχει εμβληματικά παραδείγματα «σχολών υποκλοπών» κάθε είδους, όπως τα όσα αποκάλυψαν ο Σνόουντεν και ο Ασάνζ;
Τις τελευταίες μέρες διάφοροι δημοσιογράφοι, σεσημασμένοι… σοβιετολόγοι, διαπρέπουν στην εξομολόγηση των αντικομμουνιστικών εμμονών τους. Ακόμα και αν εμφανίζονται λάβροι για την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων, όπως του απορρήτου των επικοινωνιών και άλλων θεμελιωδών λαϊκών ελευθερίων που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες στη χώρα μας, αποδεικνύουν (ή θέλουν να αποδείξουν…) ότι η πρόσφατη μνήμη τους μάλλον δε δουλεύει καλά, σε αντίθεση με παλιότερες μνήμες και (ελεγχόμενες για την αξιοπιστία τους) διηγήσεις, ηλικίας 30 χρονών και βάλε.
Εξ ου και στον κυριακάτικο Τύπο έχει την τιμητική της η… Στάζι και άλλα δαιμόνια. Γιατί να επικαλείται κάποιος τη Στάζι και τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία -μία χώρα που πλέον δεν υπάρχει!- τη στιγμή που το πρόσφατο παρελθόν έχει εμβληματικά παραδείγματα «σχολών υποκλοπών» κάθε είδους, όπως τα όσα αποκάλυψαν ο Σνόουντεν και ο Ασάνζ;
Πού «χάνεται» αυτός ο «πόνος» για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες όταν απαγορεύονται απεργίες, συγκεντρώσεις, όταν νομιμοποιείται το φακέλωμα συνδικάτων και συνδικαλιστών; Όταν στέλνεται στο στρατοδικείο φαντάρος επειδή εξέφρασε τις φιλειρηνικές του απόψεις, όπως έχει κάθε δικαίωμα;
Πού «χάνεται» ο πόνος τους όταν η ΕΕ νομοθετεί πως η εμπορία και η χρήση των λογισμικών παρακολούθησης, όπως το predator, το pegasus κλπ είναι νόμιμη πέρα για πέρα;
Πού «χάνεται» ο πόνος τους όταν απαγορεύεται ακόμα και η μετάδοση ειδήσεων που προέρχονται από το αντίπαλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο από αυτό με το οποίο συντάσσεται η άρχουσα τάξη της Ελλάδας και η ΕΕ;
Που «χάνεται» ο πόνος τους όταν νομοθετείται και υπηρετείται πιστά από όλες τις κυβερνήσεις το δόγμα «ουδείς εξαιρείται» από το να γίνονται «σουρωτήρι» για κάθε υπηρεσία οι επικοινωνίες, η ζωή και η δράση του;
Η συγκεκριμένη αντικομμουνιστική επιχειρηματολογία επιστρατεύεται προφανώς για να γίνει κανένα «μερεμέτι» στη θωράκιση της εξουσίας του κεφαλαίου, τώρα που η σαπίλα της αναβλύζει από παντού.
Ωστόσο, τα όσα γράφονται μαρτυρούν και το αντίθετο: την αδυναμία της -τάχα παντοδύναμης- δικτατορίας του κεφαλαίου, που ακριβώς επειδή δεν είναι παντοδύναμη, οφείλει με κάθε αφορμή να συκοφαντεί τη μόνη εναλλακτική.
Το γεγονός, όμως, ότι διακρίνονται σε αυτού του τύπου τον αντικομμουνισμό «περσόνες» τύπου Μαραντζίδη, που το τελευταίο διάστημα αγκαλιάζονται από τον δήθεν «προοδευτικό» χώρο, αν μη τι άλλο αηδιάζει όποιον σήμερα δηλώνει αριστερός, αγωνιστής, προοδευτικός…
