Και Α και ΟΥ και “αναρχικούς” παντού “βλέπει” η ΔΑΠ Μυτιλήνης

Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στη Λέσβο αυτές τις μέρες, μετά την αποτυχημένη πρώτη απόπειρα των ΜΑΤ να καταλάβουν σαν κατοχικός στρατός το νησί, όπως και αυτό της Χίου, για την οικοδόμηση νέων κλειστών κέντρων εγκλωβισμού δυστυχισμένων ανθρώπων. Ένα από αυτά τα μυστήρια είναι ο συνδυασμός τύφλωσης και παραισθήσεων που κατέλαβε τη ΔΑΠ ΝΔΦΚ Μυτιλήνης, που στην ανακοίνωσή της δεν είδε πουθενά ΜΑΤ, δακρυγόνα, καταστολή, ύβρεις και σπασίματα αυτοκινήτων από τα “όργανα” της τάξης, παρά μόνο κάποια “επεισόδια”, για τα οποία “κάνει έκκληση στην κυβέρνηση και τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να δώσουν άμεσα λύση στο ζήτημα του νησιού μας”.

Τα γαλάζια παιδιά των κατά τόπους τμημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου έχουν βέβαια ένοχο γι’ αυτά τα επεισόδια, που δεν είναι άλλοι από τους “γνωστούς – άγνωστους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και δήθεν αλληλέγγυους που έλαμπαν δια της απουσίας τους πέντε χρόνια, αφού αντί να ενδιαφέρονται για το Πανεπιστήμιο, απασχολούνταν σε ΜΚΟ να έρχονται σήμερα και να μας απειλούν”. Οι δαπίτες δεν αισθάνονται καμία απειλή από πάνοπλους ματατζήδες που δέρνουν και βρίζουν τον κόσμο, καταστρέφοντας την περιουσία του, αλλά από κάποιους “αναρχικούς” στη γνωστή αντιεξουσιαστική σφηκοφωλιά της Μυτιλήνης, έναν από τους οποίους μπορείτε να διακρίνετε και στην παρακάτω φωτογραφία:

Στη συνέχεια, απέξω – απέξω, προφανώς φοβούμενοι πως αν ταχθούν ευθέως υπέρ των κλειστών κέντρων θα έχουν αντιμετώπιση ίδια με αυτή των “αόρατων” σε αυτούς ματατζήδων, εμμέσως πλην σαφώς παρουσιάζουν τα κυβερνητικά σχέδια ως “λύση” “για να μπορεί και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου να ορθοποδήσει, καθώς όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, οι μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές έχουν επηρεάσει τις εγγραφές των φοιτητών στην σχολές της Λέσβου, γεγονός το οποίο έρχεται να προσθέσει άλλο ένα σοβαρότατο πρόβλημα για την επιβίωση του νησιού.” Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια εδώ, και υπεράσπιση των απάνθρωπων και αναποτελεσματικών πολιτικών της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, και έμμεση στοχοποίηση των προσφύγων για τη μείωση των εγγεγραμμένων στα πανεπιστημιακά τμήματα. Ούτε λόγος βέβαια για την επιρροή της οικονομικής κρίσης σε αυτή τη μείωση, για την σχεδόν πλήρη απουσία οικονομικής μέριμνας, για το απλησίαστο κόστος αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εισιτηρίων.

Δεν περίμενε φυσικά κανείς τίποτε καλύτερο. Οι φοιτητές της Μυτιλήνης, πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν στον αγώνα των κατοίκων αυτές τις μέρες, αλλά έχουν δείξει κι έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους κατατρεγμένους αυτά τα χρόνια, μπορούν στις φοιτητικές εκλογές, που δεν αργούν πολύ, να βοηθήσουν τους δαπίτες να κοιτάνε καλύτερα την επόμενη φορά που θα διαπιστώνουν “επεισόδια γνωστών αγνώστων” στο νησί.

Με πληροφορίες από alfavita.gr