Και ο Γιάννης Σαββιδάκης στο κλαμπ των “Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…”

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να κάνει κάποιος comeback κι ο Γιάννης Σαββιδάκης, τραγουδοποιός γνωστός για 1 -2 σουξέ στα 90ς και ηθοποιός που ταυτίστηκε με το ρόλο του σμηνίτη Ντάλα στης “Ελλάδος τα παιδιά” επέλεξε το χειρότερο. Μετά την πρώτη του απόπειρα το 2014, με τη νίκη του στο γνωστό ριάλιτυ Your face sounds familiar, αποφάσισε να διαφημίσει το νέο του τραγούδι απευθυνόμενος στα χειρότερα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, ελπίζοντας προφανώς να κολακέψει και να διευρύνει αυτού του είδους το ακροατήριο.

Βγήκε λοιπόν σε κουτσομπολίστικη εκπομπή, όπου ξεσπάθωσε ενάντια σε υποτιθέμενα “προνόμια” που έχουν οι μετανάστες έναντι των “γηγενών” που αξίζουν “κάτι παραπάνω”. Τονίζει βέβαια ότι δεν έχει “πρόβλημα ρατσιστικό”, το μόνο που καταλαβαίνει βέβαια κανείς από τη δήλωση είναι πως “δεν είμαι εγώ ρατσιστής, αυτοί είναι ξένοι με προνόμια”.

«Δεν μπορεί ένας Έλληνας να έχει λιγότερα δικαιώματα στα σχολεία, τα ελληνόπουλα να έχουν λιγότερα δικαιώματα όσον αφορά το ποιον θα πάρουν σε έναν δημοτικό σταθμό ή νηπιαγωγείο, από έναν ο οποίος είναι μη Έλληνας και έχει έρθει επειδή εδώ θέλει να βρει μια καλύτερη ζωή. Δεν έχω κανένα πρόβλημα εγώ ρατσιστικό, όμως, εγώ που είμαι γηγενής πρέπει να έχω κάτι παραπάνω. Το διαβατήριό μου και η ταυτότητά μου λέει Έλληνας.

Εγώ θέλω να έχω στη χώρα μου, παραπάνω προνόμια ή αν θέλεις, να έχω μια αρχική ταχύτητα, να χρειάζομαι λιγότερα χαρτιά από τα χαρτιά που χρειάζεται ένας άνθρωπος που δεν είναι Έλληνας, ένας αλλοδαπός.

Δεν μπορεί μια οικογένεια ελληνική να είναι ούτε καν στο ίδιο σημείο με μια οικογένεια (σ.σ. ξένη), κάτι παραπάνω πρέπει να έχουμε εμείς σαν Έλληνες»

Ας ενημερώσουμε τον κύριο Σαββιδάκη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων και μεταναστών δεν έχουν τα προνόμια των Ελλήνων πολιτών, όπως πχ το εκλέγειν και εκλέγεσθαι, το δικαιώμα διορισμού στο δημόσιο, καθότι πρέπει να φτύσουν αίμα για να πάρουν υπηκοότητα, τα δε παιδιά τους, ακόμα κι αν δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα από γεννησιμιού τους, αν δεν παίζουν καλό μπάσκετ έχουν μικρές πιθανότητες να πάρουν την ιθαγένεια. Όσο για τον αριθμό χαρτιών που χρειάζονται οι αλλοδαποί στη χώρα μας για κάθε τους βήμα αν θέλουν να είναι νόμιμοι, σίγουρα ο Σαββιδάκης δεν έχει χρειαστεί να έρθει να αντιμέτωπος μαζί του.

Όσο δε για το φοβερό “προνόμιο” παιδιά μεταναστών να έχουν “προτεραιότητα”, οφείλεται στο γεγονός ότι κατά κανόνα προέρχονται από οικονομικά αδύναμα και κοινωνικά ευάλωτα κοινωνικά στρώματα και, αν συμπεριλάβουμε και τα προσφυγόπουλα, έχουν ζήσει πράγματα που ο τραγουδιστής δεν έχει φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.

Η αλήθεια είναι πως μάλλον είναι μάταιος κόπος η επισήμανση όλων αυτών των αυτονόητων. Ιδιαίτερα του πιο αυτονόητου απ’ όλα, πως όποιος θεωρεί ότι το τυχαίο γεγονός της γέννησής του σε κάποιο τόπο από κατοίκους που μένουν αρκετές γενιές τον κάνει ανώτερο από άλλους συνανθρώπους του, δεν είναι απλά ρατσιστής, αλλά φλερτάρει ανοιχτά με ναζιστικού τύπου απόψεις περί εθνικής και φυλετικής καθαρότητας.

Ένα πράγμα πάντως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, πως κατόρθωσε μετά από δεκαετίες να καταστήσει συμπαθέστερο χαρακτήρα εκείνον του Χλαπάτσα:

Ακούς τον Σαββιδάκη που σαν γηγενής θέλει περισσότερα δικαιώματα από τους αλλοδαπούς και ξαφνικά σου γίνεται συμπαθής ο Χλαπάτσας

— La_Kappa (@La_Kappa_) February 9, 2019