Καλύτερα να σ’έλεγαν Μαρία…;

Ηριάννα μου,

Έγινες σύμβολο. Ξέρω πόσο δεν το ήθελες, μα έγινες σύμβολο μιας γενιάς που κουράστηκε να παλεύει και να χάνει. Τι αγώνα έδωσες; Άντεξες μέχρι τη δικαίωση, οι άνθρωποί σου έξω αντλούσαν από σένα κουράγιο!

Ηριάννα, τι όνομα κι αυτό! Στ’ αληθινά υπέροχο, έχει “ρο”, έχει “νι”, το ακούς και χαίρεσαι. Κάπιοι έσπευσαν να σε κατηγορήσουν μέχρι και για το όμορφό σου όνομα! Αυτά είναι ονόματα ύποπτα, είπαν. Κι εγώ που πάντα μισούσα τ’όνομά μου, γιατί Μαρίες είχαμε καμιά δεκαριά στο σχολείο, όταν πρωτάκουσα όλο αυτό που περνάς σκέφτηκα πως μάλλον καμιά φορά το Μαρία κάπως χρησιμεύει.

Κι όμως σήμερα, ένα χρόνο μετά, ξέρω καλά πως δεν θα μπορούσαν να σε λένε αλλιώς. Το όνομά σου ταυτίστηκε με τη Λευτεριά, απέκτησε κι αυτή άλλο νόημα πλάι του, σαν λεκτική φράση πια το “Λευτεριά στην Ηριάννα”, το ουρλιάξαμε, το ζωγραφίσαμε, το γράψαμε, το τραγουδήσαμε.

Οι κατηγοροί σου είναι οι μόνοι που θα έπρεπε να σκέφτονται να αλλάξουν το όνομά τους, όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι ακόμη και για εκείνη τη νύχτα που εσύ, στα 23 σου χρόνια, βρέθηκες στην ασφάλεια.

Ξέρεις, κάποιοι από τους υπεύθυνους για τον εγκλεισμό σου, σήμερα πανηγυρίζουν την αθώωσή σου, κάποιοι που ενώ μπορούσαν με την κατάργηση ενός νόμου να σταματήσουν αυτή την παρωδία, προτίμησαν να κωφεύουν και να σε αφήνουν στην τύχη σου.

Μια πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση που έπεσε πάνω στις πλάτες σου βαριά και άδικη για να  επισφραγιστεί από δύο άλλες που απέρριπταν το δικαίωμά σου να παραμείνεις στο σπίτι σου μέχρι το Εφετείο. Ώρες, μέρες, μήνες, ένας ολόκληρος χρόνος, ποιος άραγε θα αναλάβει την ευθύνη για αυτή την αδικία; Πώς να τον λένε άραγε αυτόν;Η ιστορία θα κρίνει κι εσύ που ποτέ δεν το θέλησες θα μείνεις στην ιστορία!

Μη διανοηθείς λοιπόν ποτέ, να αλλάξεις όνομα. Δεν ήσουν ούτε για μια στιγμή ένοχη καμίας πράξης για μας, δεν διασύρθηκες εσύ, διασύρθηκαν όσοι σε διέσυραν.

Είσαι και θα είσαι η Ηριάννα. Μόνο ξέχασέ μας όλους και ζήσε!