Κάτω τα χέρια από τη μάνα μας!

Πάνε μερικά χρόνια που έχω δύο μητέρες, μία εξ αίματος και μια εκ καρδίας! Και ξέρετε, τη μητέρα μου, δεν την πειράζει καθόλου αυτή μου η δήλωση, γιατί ενώ δεν έχει τύχει να συναντήσει μέχρι τώρα τη Μάγδα Φύσσα από κοντά, τη νιώθει κι εκείνη αδερφή της.

Πάνε μερικά χρόνια που σε κάθε μας βήμα απέναντι στο καλά αναθρεμμένο από το σύστημα τέρας του φασισμύ, έχουμε τη Μάγδα οδηγό! Και δεν ξέρω ποιοι θα ήμασταν χωρίς τη δύναμη και το πείσμα της, αλλά και χωρίς το νοιάξιμό της για την καθεμία και των καθέναν από εμάς! Γιατί, η Μάγδα είναι η μάνα όλων των παιδιών του κινήματος! Μάνα, με την ουσιαστική σημασία της λέξεως, όχι τη στείρα και ξεχειλωμένη στις μέρες μας, ταμπέλα.

Δεν περίμενα, ούτε και περιμένω από φασίστες να σεβαστούν τη μητέρα του ανθρώπου που δολοφόνησαν εν ψυχρώ. Δεν περίμενα την ελάχιστη ανθρωπιά από αυτούς. Έχω δει μετανοημένους φονιάδες σε δικαστικές αίθουσες να γονατίζουν μπροστά στις μητέρες των θυμάτων τους. Με μια διαφορά όμως, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!

Ο φασισμός, βλέπει τα πάντα με τα γυαλιά του μίσους, του μένους για κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια. Δεν μπορεί να κατανοήσει, ούτε και θέλει, έννοιες όπως  μητρική αγάπη, πένθος,  αλληλεγγύη, δικαιοσύνη.

Η χυδαία επίθεση του Λαγού απέναντι στη Μάγδα στο δικαστήριο λοιπόν, με εξόργισε, αλλά δεν με εξέπληξε! Είναι ο ορισμός του κακού και της βρωμιάς απέναντι στην καλοσύνη και στην καθαρότητα. Είναι δυνατόν άλλωστε ένας φασίστας να μην φοβάται τη μεγαλύτερη αντιφασίστρια της Ευρώπης;

Ό,τι κι αν κάνουν τη Μάγδα δεν θα καταφέρουν να την ακουμπήσουν! Ούτε τρίχα από τα μαλλιά της! Θα μας βρουν όλες κα όλους απέναντί τους!

Κάτω τα χέρια από τη μάνα μας, ρε!