Μαριέτα Γιαννάκου τις καταλήψεις άκου
Eίδε το όνομά της να γίνει σύνθημα από το φοιτητικό κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και να τραγουδιέται από χιλιάδες χείλη φοιτητών.
Σαν σήμερα το 1953 γεννήθηκε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, που (δε) θα μείνει στην ιστορία ως ο – κατά Πάγκαλο – “κύριος τίποτα”, που ανακάλυψε το ΚΕΠ (Κόμμα Ελλήνων Πολιτών), πριν τα σημερινά ΚΕΠ, γέμισε την Αθήνα καγκελάκια και τη χώρα με εμβόλια, που υπερέβαιναν τον πληθυσμό της.
Σαν σήμερα γεννήθηκε επίσης, δυο χρόνια πριν η Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου, που τίμησε την αστική παράδοση των διπλών επιθέτων, εκλέχθηκε στην ευρωβουλή κι έγινε υπουργός στις κυβερνήσεις του Καραμανλή. Κι ενώ δεν έκανε πολύ διαφορετικά πράγματα από τον Αβραμόπουλο, το δικό της όνομα θα μείνει σχεδόν αθάνατο στην ιστορία, όπως και του Αρσένη, αλλά για τους λάθος λόγους, καθώς είδε το όνομά της να γίνει σύνθημα από το φοιτητικό κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και να τραγουδιέται από χιλιάδες χείλη φοιτητών, αν και σήμερα ο “ύμνος” είναι δύσκολο να βρεθεί στο διαδίκτυο:
-Μαριέτα Γιαννάκου/τις καταλήψεις άκου/και ρώτα τον Αρσένη/τι σε περιμένει
Μπορεί τελικά να ήταν λίγο αδιέξοδο το αίτημα να παραιτηθεί η υπουργός, που προσωποποιούσε το ζήτημα, μπορεί κάποιοι να μεγαλοποίησαν το κίνημα και να το έζησαν ως το δικό τους “Παρισινό Μάη(ούνη)” που τους σημάδεψε, όμως όλοι σχεδόν οι φοιτητές εκείνης της γενιάς θα θυμούνται συνειρμικά τις κινητοποιήσεις και όσα τις συνόδευσαν, μαζί με το “αθάνατο” όνομα της Μαριέτας.
