Η Νίκη Τζαβέλλα, το μπερντάχι του χωροφύλακα και η COSCO
Οι απόψεις της Τζαβέλλα μικρή σημασία έχουν αυτές καθεαυτές, είναι όμως δηλωτικές για την παράταξη που εκπροσωπεί και για ένα μέρος της κοινωνίας που συμφωνεί με αυτές.
Η Νίκη Τζαβέλλα, πρώην ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ έγινε γνωστή στο πανελλήνιο το 2011, όταν από βήματος ευρωκοινοβουλίου ζητούσε “αν είναι να καεί η Ελλάδα, να καεί για το καλό της Ευρώπης”. Μετά την πολιτική εξάχνωση του καρατζαφέρειου μορφώματος, η Τζαβέλλα βρήκε στέγη στη ΝΔ – αν κι απέτυχε να επανεκλεγεί – του Σαμαρά και μετά του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξάλλου οι διαχωριστικές γραμμές κεντροδεξιάς κι ακροδεξιάς γίνονται ολοένα και πιο διακοσμητικού χαρακτήρα.
Έκτοτε διακρίνεται κυρίως για την ευδόκιμο πορεία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποδεικνύοντας ότι είναι ένα θινκ τανκ ευρωπαϊσμού και φιλελευθερισμού που δεν είναι ν’αψηφάς. Ιδιαίτερο ζήλο επέδειξε το τελευταίο 24ωρο, με δυο τιτιβίσματα που ξεχωρίζουν. Το πρώτο αφορούσε την καταστολή που εφήρμοζε το μεσοπολεμικό ελληνικό αστικό κράτος σε βάρος των Σλαβόφωνων της ελληνικής Μακεδονίας, το οποίο ο τέως ευρωβουλευτής παρουσιάζει με δύσκολα αποκρυπτόμενο καμάρι ως το “μπερντάχι του χωροφύλακα”, χάρη στο οποίο το ελληνικό κράτος μας έκανε “ένα έθνος, μια γλώσσα, μια θρησκεία”, κι έτσι αποφύγαμε “τις περιπέτειες του μωσαϊκού των υπόλοιπων Βαλκανίων”.
Όσοι μιλούσαν σλαβικά, τους πάρε λάμβανε η χωροφυλακή κ μετά από ένα μπερταχι, δεν ξανά μιλούσαν σλαβικά. Ετσι γίναμε ένα έθνος ,μια γλώσσα, μια θρησκεία, κ αποφύγαμε τις περιπέτειες του μωσαϊκού των υπολοίπων Βαλκανίων .
Καλώς η κακώς, ετσι έγινε..— Νίκη Τζαβέλα (@tzavelaniki) May 31, 2018
Οι οποίες περιπέτειες βέβαια δεν οφείλονται καθόλου στον πολυεθνικό πράγματι χαρακτήρα μεγάλου μέρους της Χερσονήσου, αλλά στην αξιοποίηση των εθνοτικών διαφορών από τον ιμπεριαλισμό, με ορόσημο τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δε θα ασχοληθούμε με “ψιλά γράμματα’, εξάλλου οι γνώσεις ιστορίας της κυρίας Τζαβέλλας δε δείχνουν ιδιαίτερα σφαιρικές, κάτι που αποδεικνύει η αναφορά της στην ενιαία θρησκεία που τάχα επέφερε η ελληνική χωροφυλακή. Αλήθεια, ποια είναι η διαφορετική θρησκεία που είχαν οι Σλαβομακεδόνες της εποχής; Ακόμα και η διάσταση πατριαρχικών-εξαρχικών, που ήταν βέβαια εκκλησιαστικό σχίσμα με πολιτικές προεκτάσεις κι όχι δογματική διαφορά, ανήκε ήδη στο παρελθόν στην περίοδο που αναφερόμαστε. Στον καταιγισμό αντιδράσεων που ακολούθησε το “twit”, της όπως το αποκαλεί η ίδια, ανταπάντησε με αξιοθαύμαστο θάρρος της γνώμης, ότι “δεν παίρνει θέση”, αλλά απλώς ανέφερε τα γεγονότα με την “ευθύτητα του λόγου” που τη διακρίνει. Φανταζόμαστε εξάλλου ότι την ίδια “αμεροληψία” θα έδειχνε και σε ζητήματα που αφορούν την ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου ή της Τουρκίας.
Αν φύγει η COSCO από τον Πειραιά, θα είναι μεγάλη η απώλεια για την οικονομία μας κ την τοπική απασχόληση.
Στο ίδιο έργο θεατές δεκαετίες τώρα. Και ύστερα ψάχνουμε ποιος φταιει για τα μνημόνια! Και την επενδυτική μας άπνοια!!
https://t.co/CY4pW93dHn— Νίκη Τζαβέλα (@tzavelaniki) May 31, 2018
Η επόμενο τουί αφορά την απεργία στην COSCO που γίνεται αυτές τις μέρες στον Πειραιά, κόντρα σε μυριάδες προσπάθειες από πλευράς εργοδοσίας και δικαιοσύνης να ανακοπεί μέσω δικαστικών απαγορεύσεων και απεργοσπαστικών μηχανισμών, με πρωταγωνιστές χρυσαυγίτες. Η ίδια επιδίδεται στη γνώριμη ιερεμιάδα κατά των απεργών, προεξοφλώντας μάλιστα την αποχώρηση της επιχείρησης από το λιμάνι, φτάνοντας στο σημείο να ενοχοποιεί τους απεργούς ακόμα για τα ίδια τα μνημόνια. Βεβαίως, για να χρησιμοποιήσουμε και τη δική της έκφραση “στο ίδιο έργο θεατές δεκαετίες τώρα”, διότι πράγματι, τουλάχιστον από τον καιρό των κινητοποιήσεων στο πρώην εργοστάσιο της Πιρέλι στην Πάτρα ακούμε ακριβώς το ίδιο τροπάρι για τους αντιαναπτυξιακούς απεργούς που διώχνουν τους επενδυτές από τη χώρα. Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η χθεσινή δήλωση της Τζαβέλλα ήταν από τις πρώτες από πλευράς των φίλων της “υγιούς επιχειρηματικότητας”, που αναφέρονται στην απεργία, αν και σήμερα, με την απόφαση συνέχισης της κινητοποίησης φαίνεται κάπως να σπάει σταδιακά η “ομερτά” των αστικών ΜΜΕ, όχι φυσικά για να στηρίξει τους εργαζόμενους, αλλά για να μας πείσει για το “μπλακ-άουτ” που προκαλούν στην οικονομία που βγαίνει από το τούνελ και δεν την αφήνουν οι μοχθηροί συνδικαλιστές.
Οι απόψεις της Τζαβέλλα μικρή σημασία έχουν αυτές καθεαυτές, είναι όμως δηλωτικές για την παράταξη που εκπροσωπεί και για ένα μέρος της κοινωνίας που συμφωνεί με αυτές και μόνο υπό αυτό το πρίσμα τους αξίζει όλη η χλεύη και η περιφρόνηση που – ευτυχώς – εισπράττουν από κόσμο που δεν ονειρεύεται έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούν εργασιακές γαλέρες και νοσταλγία για το κνούτο του χωροφύλακα.
