Νίκος Τόσκας – Η παραίτηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο

Η παραίτηση με χρονοκαθυστέρηση προσθέτει απλώς μια ακόμα νότα εξοργιστικής φαιδρότητας στην άθλια επιχείρηση επικοινωνιακής διαχείρισης που στήθηκε από τις πρώτες ώρες της μεγάλης καταστροφής.

Πριν λίγο έγινε γνωστή η παραίτηση του Νίκου Τόσκα από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού προστασίας του πολίτη, η οποία κι έγινε αποδεκτή, σε αντίθεση με εκείνη που κατά δήλωσή του είχε υποβάλει προ ημερών “για λόγους ευθιξίας”. Αναρωτιέται κανείς τι μεσολάβησε μεταξύ της προηγουμένης και της τωρινής “ξαναζεσταμένης” παραίτησης. Πιθανότατα η συνέντευξη τύπου του τέως πλέον υπουργού, όπου παρέα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε λίγο ούτε ούτε πολύ προσπάθησε να μας πείσει ότι όλα πήγαν άψογα και οι απώλειες ήταν οι ελάχιστες δυνατές δεδομένων των αντίξοων συνθηκών.

Γραμμή την οποία ορισμένα συριζοτρόλ έφτασαν στα ακρότατα όρια της κυριολεξίας, ξεπερνώντας με σταχανοβίτικο ζήλο κάθε νόρμα παλιανθρωπιάς για να μας ενημερώσουν ότι και λίγοι κάηκαν:

https://twitter.com/PorscheX16/status/1025385103369879553

Ο ορισμός του “βασιλικότερου του βασιλέως”, καθώς στη σημερινή δήλωση παραίτησης ο Τόσκας ανέφερε μεταξύ άλλων πως “Η φυσική καταστροφή και οι απώλειες τόσων συνανθρώπων μας στο Μάτι ξεπερνάει τη βούλησή μου να συνεχίσω, κάτι το οποίο είχα δηλώσει και δημοσίως από την πρώτη στιγμή.”

Αν οι παραιτήσεις άλλαζαν τον κόσμο, ή έστω τον πυρήνα της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, θα ήταν παράνομες, για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση. Είναι γεγονός πάντως πως αν είχε υποβληθεί στην ώρα της, χωρίς να μειώνει σε τίποτε τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες για την καταστροφή, θα ήταν, έστω και σε προσωπικό επίπεδο, μια απειροελάχιστη ένδειξη της λεγόμενης τσίπας.

Εν προκειμένω, η παραίτηση με χρονοκαθυστέρηση προσθέτει απλώς μια ακόμα – μετά την ιλαροτραγική συνέντευξη – νότα εξοργιστικής φαιδρότητας στην άθλια επιχείρηση επικοινωνιακής διαχείρισης που στήθηκε από τις πρώτες ώρες της μεγάλης καταστροφής, κι όπως φαίνεται ο επίλογός της θα αργήσει να γραφτεί πολύ ακόμα.

To μόνο σίγουρο είναι πως δε θα ξεχάσουμε ποτέ την παρακαταθήκη του ως υπουργού, από τον εκδημοκρατισμό των καταργημένων ΜΑΤ μέχρι τη βδομάδα ξύλου κάθε φορά και σε μια νέα κατηγορία διαδηλωτών και διαμαρτυρομένων. Πάντα άξιος:

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: