Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα του στούντιο

“Το ‘βλεπες, το ‘παιξες;” θα μπορούσε να είναι η πρώτη αντίδραση στο άκουσμα της επίσημης ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Κώστα Αρβανίτη για το ευρωψηφοδέλτιο του Σύριζα. Ποιος όμως θα μπορούσε να είχε προβλέψει τη “θεαματική” αποχώρηση του δημοσιογράφου από την τηλεόραση, ενόψει της εκλογικής μάχης;

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής δεν βολευόταν με λιγότερο ουρανό και τηλεοπτικό χρόνο, κι έτσι αποφάσισε μέχρι και την τελευταία στιγμή να παρουσιάζει την εκπομπή του στην ΕΡΤ, διακόπτοντας το ρεπόρτερ που μετέδιδε τα 16 πρώτα ονόματα του κυβερνητικού ευρωψηφοδελτίου, ανάμεσά τους προφανώς και το δικό του, για να δηλώσει με σεμνότητα και ταπεινότητα, πως δεν μπορεί πια να κρατά “δημόσιο χώρο” μετά από αυτή την “επίπονη” απόφαση. Πονάει, αλλά θα θυσιαστεί για το καλό μας. Πήρε λοιπόν τον Οβελίξ του, όπως είπε, μαγαρίζοντας μεταξύ άλλων και το συμπαθέστερο χαρακτήρα από καταβολής κόμιξ, κι αποχώρησε, ενώ στο καπάκι έπαιξε από πριν ετοιμασμένο βίντεο αποχαιρετισμού του κάζουαλ Αρβανίτη σε στιγμές χαλάρωσης με τους συνεργάτες του και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση, θυμίζοντάς μας πως δε χάσαμε – προσωρινά έστω – δημοσιογράφο, μάλαμα χάσαμε.

Πριν φύγει, φρόντισε να παραδώσει τη σκυτάλη στη συνεργάτιδά του, Φωτεινή Λαμπρίδη, που τυγχάνει σύζυγος του νυν ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου, γιατί το κράτος και ο Σύριζα έχουν συνέχεια. Απορούμε δηλαδή πώς μέσα σε αυτή τη σεμνή σκηνοθεσία, δε βρέθηκε και λίγος χρόνος για μια τελετή παράδοσης – παραλαβής, όπως στα υπουργεία. Η τέταρτη εξουσία στα καλύτερα της.

Ο Αρβανίτης λοιπόν έβγαλε τη μία μάσκα, αυτή του “αντικειμενικού” και “ψυχοπανιάρη” για τη συνεργασία της αριστεράς, όπως ήταν μία στις δύο ερωτήσεις του προς εκπροσώπους του ΚΚΕ και βάζει μια άλλη, αυτή του μαχητή για μια “διαφορετική Ευρώπη”, με “προοδευτικό πρόσημο”.