Ο θάνατός τους η ζωή μας – “Θετική επίπτωση” για τον ελληνικό τουρισμό λόγω κορονοϊού βλέπει ο Χάρης Θεοχάρης

Δεν είναι λίγοι όσοι εντοπίζουν την κριτική του στη ΝΔ κυρίως στο γεγονός πως “γέρνει” πολύ (ακρο)δεξιά, πως καταπνίγει τις “μετριοπαθείς” και “φιλελεύθερες” φωνές που αρμόζουν σε μια “ευρωπαϊκή παράταξη”. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κι όσοι – βάσει του πολιτικού τους βιογραφικού – πράγματι εντάσσονται σε αυτό το “φιλελεύθερο κέντρο” που υποτίθεται πως θα έπρεπε να πρεσβεύει η παραδοσιακή αστική παράταξη της χώρας μας, ανοίγουν το στόμα τους, καθιστώντας πολύ δύσκολο να διακρίνεις τις διαφορές τους από τους καθαρόαιμους δεξιούς του κόμματος.

Ο προερχόμενος λοιπόν από “Το Ποτάμι” – να ζήσουμε να το θυμόμαστε και να γελάμε – υπουργός τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, διέβλεψε “θετική εικόνα” για τις κρατήσεις στην Ελλάδα φέτος, αποδίδοντας τις σε σε στροφή Ευρωπαίων τουριστών που στόχευαν στην Ασία σε άλλες αγορές:

«Πολλοί Ευρωπαίοι τουρίστες που επέλεγαν την Ασία ως προορισμό τους, τώρα θα στραφούν σε νέες αγορές. Υπάρχει μια αύξηση στις προκρατήσεις φέτος, και από την καμπάνια που ξεκινήσαμε φέτος για πρώτη φορά από τόσο νωρίς, η εικόνα είναι θετική». Στη συνέχεια, αφού έδωσε τις συνηθισμένες από κυβερνητικής πλευράς διαβεβαιώσεις περί θωράκισης της χώρας μας απέναντι στη νόσο, υποβάθμισε τη σημασία του 60-70% των ακυρώσεων από Κίνα για τη φετινή χρονιά, παρουσιάζοντάς τους περίπου ως αμελητέα ποσότητα επί του συνολικού τουριστικού ρεύματος προς την Ελλάδα, τι κι αν περιοχές όπως η Σαντορίνη βασίζονται σε σημαντικό βαθμό ακριβώς σε αυτή την “ασήμαντη” αγορά:

«Ο στόχος για να φτάσουμε στους 500.000 Κινέζους τουρίστες, αφορά στην επόμενη χρονιά, στο 2021, επομένως υπάρχει ακόμα χρονικό διάστημα. Η χώρα μας πέρυσι δέχτηκε 31.350.000 τουρίστες, αφήνοντας στην άκρη τα 5,5 εκατομμύρια επιβατών της κρουαζιέρας. Από αυτά τα 31.350.000 τουρίστες, οι 200.000 ήταν Κινέζοι, πρόκειται δηλαδή για ένα μικρό μέγεθος. Μιλάμε λοιπόν, για μία καθυστέρηση στην ανάπτυξη μιας αγοράς που ακόμα ‘ανοίγει’, οπότε δεν επηρεάζει τόσο αρνητικά το ελληνικό τουριστικό προϊόν».

Δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την τοποθέτηση. Τη βεβαιότητα ότι η χώρα μας θα μείνει παντελώς ανεπηρέαστη από κρούσματα και κατά συνέπεια το διεθνή πανικό περί κορονοϊού – η βασιμότητα ή μη του οποίου είναι άλλης τάξης ζήτημα – ή την κουτοπόνηρη και παράλληλα μικρόψυχη και σχεδόν χαιρέκακη προσδοκία άντλησης ωφελειών από την κρίση που αντιμετωπίζουν οι ασιατικές τουριστικές αγορές; Δεν είναι η φυσικά μυστικό στην τουριστική αγορά ότι τα τελευταία χρόνια λέγεται από παράγοντές της πόσο ωφελήθηκε η Ελλάδα από την πολιτική αστάθεια στην Τουρκία και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Ο πυρήνας της αντίληψης είναι εξίσου κοντόφθαλμος και απάνθρωπος με εκείνη του Θεοχάρη, ωστόσο συνήθως οι διατυπώσεις ήταν κομψότερες και εξόσων θυμόμασταν δεν προέρχονταν απευθείας δια στόματος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Τουρισμού. Από αυτή την άποψη ο Θεοχάρης έσπασε ένα ταμπού και μπράβο του. Επόμενο βήμα είναι ίσως συνεδρίες βουντού σε βάρος ανταγωνιστικών αγορών μέσα στο υπουργείο, με κατάρες για πολέμους, λιμούς και επιδημίες.