Oι μεγαλέμποροι της Αθήνας σε ρόλου κυβερνητικού κολαούζου για τις διαδηλώσεις

Την ώρα που το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις ξεσηκώνει απόλυτα δικαιολογημένα θύελλα αντιδράσεων για τις διατάξεις του, που πρακτικά επιχειρούν την ποινικοποίηση των συγκεντρώσεων,η κυβέρνηση μπορεί να υπολογίζει στα πρόθυμα δεκανίκια της. Ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών, αποκαλύπτοντας για μια ακόμα φορά ότι δεν αποτελεί παρά εκπρόσωπο των μεγαλεμπόρων που επί δεκαετίες ονειρεύονται τη μετατροπή του κέντρου της πρωτεύουσας σε αποστειρωμένη νησίδα τουριστών και καταναλωτών, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία όχι απλά επιδοκιμάζει, αλλά και ζητά την επίσπευση του κατάπτυστου νομοσχεδίου.

Με “μαθηματικά” επιχειρήματα σχετικά με τον αριθμό των 80 συγκεντρώσεων το Μάιο και των 53 τον Ιούνιο, η ανακοίνωση ισχυρίζεται πως έτσι “δημιουργούνται καθημερινά συνθήκες ασφυξίας και αδυναμίας λειτουργίας της πόλης και της αγοράς.” Αφού μας διαβεβαιώνουν ότι ” στόχος μας δεν είναι σε καμία περίπτωση ο περιορισμός του δημοκρατικού δικαιώματος της διαμαρτυρίας και της διεκδίκησης των αιτημάτων του οποιουδήποτε πολίτη (αλίμονο), ειδικά από εμάς, έναν διεκδικητικό και μαχητικό φορέα (γέλια κοινού), στη συνέχεια μιλούν για συγκεντρώσεις που “παρέλυσαν” την πόλη, ζητώντας από την κυβέρνηση “την επίσπευση της θεσμοθέτησης κανόνων που θα επιτρέπουν σε κάθε ομάδα τη δημοκρατική διεκδίκηση των αιτημάτων της, καταλαμβάνοντας όμως αναλογικά με τον όγκο της δημόσιο χώρο, δηλαδή το πεζοδρόμιο για μικρές ομάδες, μία λωρίδα του δρόμου για μεγαλύτερες και όλο τον δρόμο μόνο για μαζικές διεκδικήσεις.”

Ο Εμπορικός Σύλλογος, που θέλει να επιβάλει μεζούρα στις διαδηλώσεις, είναι αυτός που δε βρήκε λέξη να πει για την αδιανόητη ταλαιπωρία των πολιτών και την φρικώδη ακαλαισθησία του “Μεγάλου Περιπάτου”, τον οποίο πριν ένα μήνα είχε υποδεχτεί με ενθουσιασμό το σχέδιο, ενώ πριν δυο βδομάδες σε συνάντηση με τον Κώστα Μπακογιάννη κατέθετε προτάσεις για ακόμα μεγαλύτερη ευθυγράμμιση της ανάπλασης με τα επιχειρηματικά συμφέροντα του χώρου. Είναι αυτός ο φορέας που δεν έχει πει λέξη για τα εισοδήματα των εργαζομένων, που έχουν συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο μετά την καραντίνα και την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων, με εκ περιτροπής εργασίας, αναστολή συμβάσεων, επιδόματα φτωχοκομείου και ανεργία. Μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρεμποδίζονται από κάποια πορεία να έρθουν στο κέντρο να ψωνίσουν;

Δεν εκπλήσσεται φυσικά κανείς από τις θέσεις του ΕΣΑ, που εκπροσωπεί με συνέπεια τα ταξικά συμφέροντα αυτών που τον ελέγχουν. Οι μικρέμποροι, οι αυτοαπασχολούμενοι, που βιώνουν στο πετσί τους τις πραγματικές αιτίες για τη μεγάλη πτώση που καταγράφεται σε διάφορους κλάδους της αγοράς (και όχι μόνο στο δήθεν πολύπαθο από πορείες κέντρο, ούτε φυσικά μόνο στην πρωτεύουσα), είναι εκείνοι που πρέπει να αναρωτηθούν αν δέχονται εξ ονόματός τους να εξυμνείται μια πολιτική που τσακίζει και τους ίδιους, αλλά και τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου που δεν έχει άλλο μέσο να διεκδικήσει το δίκιο του από το να κάνει τη φωνή του να ακουστεί δυνατά και μαζικά στο δρόμο.