Όταν το Ποτάμι παθαίνει αντικαπιταλισμό απ’ τα Λιντλ στο νέο του σποτ για τις ευρωεκλογές

Δεν ξέρουμε αν θα ξαναδούμε άλλες ευρωεκλογές στις οποίες να συμμετέχει το Ποτάμι, είναι σίγουρο όμως πως κάνει τα πάντα για να μην το ξεχάσουμε, έστω και για τους λάθους λόγους. Οι άνθρωποι που μας χάρισαν τα σποτ με το καφάσι, τις συνεδριάσεις πάνω σε μπάλες πιλάτες και τόσα άλλα μνημεία χιπστερικού πολιτικού πολιτισμού κάνουν δυναμική έξοδο από τα εκλογικά μας πράγματα με μια σειρά σποτ για τις ευρωεκλογές, το ένα καλύτερο από το άλλο. Μετά το ράπερ που καλεί τους νέους ψηφοφόρους – μπρο – «να βάλουν τη δική τους πινελιά στην Ευρώπη», το Ποτάμι, στοχεύοντας στο ίδιο τάργκετ γκρουπ, κατ’αρχάς, το κόμμα του Σταύρου δείχνει τις συνέπειες της αποχής, δηλαδή πως άλλοι θα αποφασίσουν για μας. Όπου ως «άλλοι» νοείται ένα ζεύγος μεγαλοαστών βγαλμένο από τις καλύτερες παραδόσεις του σοσιαλιστικού (σου)ρεαλισμού: Ένας κοστουμάτος κύριος με χρυσοφορτωμένη εμφανώς νεαρότερη συμβία, με κρασοπότηρο στο χέρι, μπροστά σε κόκκινους βελούδινους καναπέδες και έργα τέχνης, ενώ κλασική μουσική παίζει στο μπακγκράουντ (όποιος βρει ποιος Έλληνας αστός ακούει σπίτι του κλασική μουσική κερδίζει ρόλο κομπάρσου στο επόμενο σποτ του Ποταμιού).

Ακολουθεί ένας υπέροχος διάλογος, στον οποίο ο κοστουμάτος κόβει και η παγιετοφορούσα ράβει, όπου προσπαθούν να πείσουν τους θεατές να μην πάνε να ψηφίσουν, αφού «θα το κάνουν εκείνοι γι’ αυτούς» και «μήπως ξέρουν και ποιον θα ψηφίσουν». Δείχνουν πως έχουν πιάσει τον παλμό της εποχής, προτρέποντας τους νέους μεταξύ άλλων ν’ απαντήσουν στα μέηλ τους, γιατί ειδικά οι 17 ως 21χρονοι πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις τα λένε στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο. Στη συνέχεια, απευθύνεται και στο ωριμότερο κοινό, με τον παρακίνηση να πιει ένα καφεδάκι στην παραλιακή ή να πάει εκείνη την εκδρομή που είχε τόσο ανάγκη, αφού «δεν είναι ανάγκη να ψηφίσουν κι όλοι» και «δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια».

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το σποτ έως και αυτοσαρκαστικό, αν το Ποτάμι δεν είχε αποδείξει πως εννοεί απολύτως σοβαρά ως μεγάλες καινοτομίες και φρέσκια πολιτική προσέγγιση τα όσα ξεκαρδιστικά μας έχει προσφέρει στα 5 χρόνια που φαιδρύνει την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Αν πραγματικά είχαν χιούμορ στο επιτελείο του Σταύρου, θα έπρεπε να βάλουν στο σποτ τη βουλευτή τους Αντιγόνη Λυμπεράκη, που είχε δηλώσει σε κάποιο πάνελ το αμίμητο «Οι φτωχοί δεν είναι αμόρφωτοι, αλλά κάνουν τις λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές». Αν μη τι άλλο, ήταν μια πολύ πιο τίμια στάση από το δήθεν “αντιπλουτοκρατικό” μήνυμα ενός κόμματος, που δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα προβλήματα και τα αιτήματα των εργαζομένων, παρά μόνο για να τα στηλιτεύσει, και ήταν πάντα στο πλευρό όσων τάχαμου σατιρίζει στο σποτ του. Κατά τα λοιπά βέβαια, όντως οι ψηφοφόροι δεν πρέπει να μείνουν σπίτι τους σε δυο Κυριακές από τώρα, αλλά να στείλουν σπίτια τους τόσο το Ποτάμι, όσο και τα υπόλοιπα κόμματα που στην πράξη θέλουν το λαό στον καναπέ.