Πάγκαλοι όλων των χωρών και των ιδεολογιών ενωθείτε

Το ΙΕΚ Πάγκαλος παράγει εδώ και χρόνια εξαιρετικούς απόφοιτους και οι πυρκαγιές των ημερών ήταν μια καλή ευκαιρία για να γνωρίσουμε κρυφά ταλέντα μεταξύ των αποφοίτων του. Ένα από αυτά και ο υπογράφων το κείμενο “Πλην των παιδιών, ποιος, αλήθεια, ανάμεσα μας είναι αθώος;” , όπου αφού παρουσιάζει ως “ανθρωποθυσία” το αίτημα της παραίτησης κάποιου αρμόδιου, δηλαδή μια κίνηση που δε λύνει τίποτε, αλλά είναι απλώς στοιχειώδης ένδειξη τσίπας, δίνει ένα ωραιότατατο συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση, αλλά πρακτικά και σε όλες τις προηγούμενες με το εξής αμίμητο:

Αν εξαιρέσουμε τα παιδιά- αρκετά, μάλιστα, βρήκαν τραγικό θάνατο στην Αττική- πόσοι, αλήθεια, ανάμεσά μας μπορούμε να ισχυριστούμε πως είμαστε αθώοι των παθογενειών που οδήγησαν στην καταστροφή; Ιδίως όσοι κατοικούν στις περιοχές που χτυπήθηκαν, πριν βρίσουν τον επόμενο πολιτικό που θα τους επισκεφθεί και ζητήσουν το κεφάλι του στον τορβά ας αναλογιστούν αν τα εποίησαν όλα καλώς και νομίμως και ήταν η όποια καθυστέρηση της κρατικής μηχανής η αιτία των δεινών τους κι όχι το ότι ζούσαν επί χρόνια σε αυθαίρετες κατασκευές σε αυθαίρετους συνοικισμούς- αυτόνομες πολιτείες…

Φταίει λοιπόν, όχι απλά ο πεθαμένος που κάηκε (εκτός κι αν είναι παιδί), όχι απλά ο πυρόπληκτος που μπορεί να έχασε τα πάντα, αλλά κι εσύ αγαπητέ αναγνώστη και ο γράφων και ο περιπτεράς απέναντι. Διότι εμείς νομιμοποιούσαμε τα αυθαίρετα, εμείς δε φροντίσαμε για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, εμείς κλείσαμε τη Μαραθώνος αφήνοντας τους ανθρώπους να καούν σαν ποντίκια στο Μάτι, εμείς έχουμε την πυροσβεστική παγίως υποστελεχωμένη και με ανεπαρκή μέσα.

Η αλήθεια είναι πως η σχετική επιτυχία δημιουργίας συλλογικών ενοχών με το διαβόητο “μαζί τα φάγαμε” του Πάγκαλου προφανώς παρακινεί τα κάθε λογής συριζόφωνα, αλλά ακόμα και εκπροσώπους της κυβέρνησης να ποντάρουν στο ίδιο σενάριο για να σώσουν επικοινωνιακά οτιδήποτε αν σώζεται. Στο μόνο που φταίμε, ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί, είνα ότι δώσαμε το δικαίωμα στο να μας φτύνουν με τόσο θράσος αυτοί που μας καίνε, μας πνίγουν κι αν ζήσουμε μας ξεζουμίζουν από την τελευταία δεκάρα. Καιρός να τους το αντιγυρίσουμε. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, τα μόνα αθώα, που θα ‘λεγαν κι οι παγκαλόψυχοι…