Το πάθος για το χύμα (γιαούρτι) σε κάνει Παύλο Τσίμα-Εξίσωση δολοφονίας Φύσσα με το γιαούρτωμα Πάγκαλου στο δελτίο του ΣΚΑΙ
Φονικά γιαούρτια όμοια με το μαχαίρι του Ρουπακιά διέγνωσε ο Τσίμας μιλώντας στη Σία Κοσιώνη, σε μια ξεδιάντροπη απόπειρα σχετικοποίησης ενός φασιστικού εγκλήματος με το γιαούρτωμα στον Πάγκαλο πριν κάποια χρόνια.
Όλοι έχετε ακούσει φαντάζομαι τον όρο “ζωντανό γιαούρτι”. Κάποιες φορές είναι τόσο ζωντανό, που μπορεί να οπλοφορεί και να εξομοιωθεί άνετα με μαχαιροβγάλτη φασίστα δολοφόνο. Ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ πριν λίγη ώρα σχολίασε πως “αν γιαουρτώνουμε τον Πάγκαλο είναι μια χαρά, αν μαχαιρώνουνε τον Φύσσα είναι κακό”.
Παύλος Τσίμας στον #skai_xeftiles
«αν γιαουρτώνουμε τον Παγκαλο ειναι μια χαρα
αν μαχαιρώνουνε τον Φυσσα ειναι κακο» pic.twitter.com/qWXr4JeR2C— Γιάννης Αγγελέτος (@aggeletos1) May 21, 2018
Είναι αλήθεια πως με αφορμή τη φασιστική επίθεση των ανθρωποειδών στο Μπουτάρη ξεκίνησε ακόμα πιο μανιασμένα η γνωστή χωρωδία των ισαποστάκηδων να εξισώνει οποιαδήποτε κίνηση διαμαρτυρίας και λαϊκής αντίδρασης, με το χρυσαυγίτικο πέσιμο.Είναι όμως επίσης αλήθεια πως σπάνια μετωπολογικάριος ως τώρα είχε φτάσει σε σημείο τέτοιο ώστε να εντάξει στην εξίσωση και το φόνο του Φύσσα από τη ΧΑ, συγκρίνοντάς την μάλιστα ούτε καν με την επίθεση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, αλλά με τα αλήστου μνήμης γιαουρτώματα στον Πάγκαλο. Τα οποία βέβαια, σε μια πονηρή λαθροχειρία, εμμέσως πλην σαφώς ο Τσίμας τα παρουσιάζει ως παλλαϊκά αποδεκτή πρακτική, κάτι που ακόμα κι εκείνη την περίοδο δεν ίσχυε. Είναι όμως κάτι τελείως διαφορετικό η αποτίμηση της αποτελεσματικότητας ή της σκοπιμότητας αυτών των ενεργειών για το λαϊκό κίνημα, και εντελώς διαφορετικό πράγμα ο συμψηφισμός της με μια εν ψυχρώ δολοφονία.
Διότι εν προκειμένω, δεν είναι απλά το γιαούρτωμα που εξισώνεται με φόνο, αλλά κι ο φόνος που εξισώνεται με γιαούρτωμα, ξεπλένοντας εντελώς απροσχημάτιστα το φασισμό στις πιο αποκρουστικές του εκφάνσεις. Χωρίς να εκπλήσσει ακριβώς η δήλωση του κυρίου “πάθος για το χρήμα”, παραμένει ωστόσο αξιοσημείωτο πόσο γρήγορα πέφτουν και τα τελευταία φύλλα συκής των θιασωτών της θεωρίας των δύο άκρων, αποκαλύπτοντας πως το μόνο ακραίο στην περίπτωση τους είναι ο φόβος και το μίσος τους για τη λαϊκή οργή, κυρίως όταν θα πάψει να διοχετεύεται με γιαούρτια.
