Πενθήστε ρε, τι σας ζητάνε – Το γαρ πολύ της θλίψεως των αγαπητών μας συριζοτρόλ

Δε χάνουμε πρωθυπουργό εμείς, τον ηγέτη των πιστών χάνουμε.

Ένα από τα πλέον φαιδρά θεάματα των μάλλον θλιβερών κατά τα λοιπά  εκλογών, ήταν το public meltdown των διαδικτυακών εξαπτέρυγων της κυβέρνησης, που, αφού είδαν να πέφτουν στο κενό τα φέικ νιουζ για “κλείσιμο ψαλίδας ώρα με την ώρα” και υποτιθέμενα μιλούνια “νέων ψηφοφόρων” που θα φαίνονταν στο δεύτερο κύμα των έξιτ πολ, προσέφυγαν σε πρακτικές τις οποίες διδάχτηκαν από τα πολιτικά αφεντικά τους μετά τις πυρκαγιές στο Μάτι, όταν καθυβρίζονταν τα ίδια τα θύματα.

Το μοτίβο κινούνταν κάπως έτσι, με διάφορες διαβαθμίσεις μισανθρωπίας και εκδικητικότητας: Ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος, τόση αχαριστία για τον ηγέτη που έκανε τα πάντα για μας και έβγαλε έρπη: “Θέλετε να δουλεύετε 7 μέρες”, “δαγκώσατε το χέρι που σας τάιζε”, “φάτε Κούλη και ασφαλιστικό Πινοσέτ” και άλλα δείγματα αριστερού ουμανισμού κατέκλυσαν το timeline των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Μιλάμε για πρωτόγνωρο μίσος για το λαό, το οποίο ανάγκασε μάλιστα τα “μετριοπαθή” κυβερνητικά φερέφωνα και τους “δεν είμαι Σύριζα αλλά”, να αναγκαστούν να νουθετήσουν τους ομογάλακτος τους και να τους ανακαλέσουν στην τάξη, προβάλλοντας με τη σειρά τους το δικό τους τροπάρι ντάματζ κοντρόλ για το “γενναίο Τσίπρα που δε φοβήθηκε τις εκλογές”, αλλά και ντεμέκ κριτική για “κακή επικοινωνιακή τακτική”, “αδυναμία απέναντι στα φέικ νιουζ” και άλλες ιλαρότητες. Αν ήταν ψυχραιμότεροι, θα μπορούσαν να διδαχθούν από τον “αριστερό” ευρωβουλευτή τους, τον Πέτρο Κόκκαλη, και ένα απόφθεγμα του πατέρα Κόκκαλη, ο οποίος είχε πει κάποτε για το λαό του Ολυμπιακού και τον ιδιωτικό στρατό του, “αυτόν τον λαό έχουμε κι αυτόν θέλουμε”. Εκείνοι όμως δε θέλουν, και κάνουν τις Αντουανέτες, που θίγονται από την αγνωμοσύνη του λαού απέναντι στα ψίχουλα που πέταξε η κυβέρνηση σπασμωδικά και αφ’ υψηλού προεκλογικά. Κι όταν τους υπενθυμίσεις πόσες φορές πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ του είχε αρπάξει το ψωμί απ’ το τραπέζι, είναι ένα βήμα πριν το “μα γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι”.

Και να φανταστεί κανείς πως αυτοί που σε λίγο θα εύχονται καρκίνους αλά Λεβέντης απ’ τα παλιά στους αρκουδέηδες ψηφοφόρους, είναι λίγο πολύ οι ίδιοι που λάβροι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους όταν στις επαναληπτικές εκλογές του ’12 το ΚΚΕ είχε τολμήσει να ψελλίσει το “ο λαός να διορθώσει την ψήφο του”