Περιμένατε κάτι άλλο από την αισθητική της ΝΔ;

Ο “Μεγάλος Περίπατος” της Αθήνας γίνεται μεγάλος περίγελος.

Αν παρακολουθεί κανείς τα social media και διαμορφώνει από εκεί εικόνα, κινδυνεύει να αποκομίσει μια στρεβλή εντύπωση. Όλοι βράζουν με τις Μπακογιαννιές, τρολάροντας τις εικόνες από το κέντρο της Αθήνας. Και όμως, κάποιοι τον ψήφισαν δήμαρχο, θα το ξανακάνουν και είναι έτοιμοι να πουν και ευχαριστώ, βγάζοντας σέλφι με φόντο τις ζαρντινιέρες, το σιντριβάνι, τις στάσεις στη μέση του δρόμου. Ακόμα και με σκέτο, ατόφιο τσιμέντο…

Ο Μπακογιάννης είναι το καμάρι της δεξιάς αριστείας. Νέο, ατσαλάκωτο προϊόν, σε ωραία συσκευασία, με πετυχημένη ερωτική σύντροφο, “φρέσκο” πολιτικό λόγο, χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος -τάξεις, εκμετάλλευση και άλλα τέτοια ξύλινα. Δε λέει κάτι διαφορετικό επί της ουσίας, αλλά διαφέρει αισθητικά και πλασάρεται ως δυνατό χαρτί. Τώρα φαίνεται στην πράξη τι ακριβώς έγραφε αυτό το χαρτί, ακόμα και στο αισθητικό κομμάτι..

Αλήθεια, περιμένατε κάτι καλύτερο από την αισθητική της ΔΑΠ και της παράταξής της;

Κι όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό. Ούτε μόνο οικονομικό, για τα κουτιά και τις τσίγκινες κατασκευές που κόστισαν μια περιουσία. Η δημοτική αρχή απαντάει πως είναι από ανθεκτικά υλικά, για να μας μείνουν κληρονομιά και όχι ως “έργα βιτρίνας”. Κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, πως ήρθαν για να μας μείνουν αμανάτι, όπως τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου.

Πάνω από όλα τα άλλα, υπάρχει ένα απολύτως πρακτικό πρόβλημα με την κυκλοφορία, τις λωρίδες, τους ποδηλατόδρομους που θέλουν πολύ περισσότερα από το να ζωγραφίσεις μια γραμμή στην άκρη του δρόμου -ή να βάζεις συνεργεία να σβήνουν το “καλημέρα” που έφτιαξε με κιμωλία ένας καλλιτέχνης. Αλλιώς πολύ σύντομα θα έχουμε ατυχήματα και μπορεί να θρηνήσουμε θύματα.

Όσο για τους γκαζοτενεκέδες, αποδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κάπως πρέπει να τιμήσει αυτή η παράταξη το παρελθόν της σε αυτόν τον τόπο και τους γερο-λαδάδες που την στήριζαν…