Ποιος χρειάζεται προσλήψεις γιατρών, όταν μπορεί να βρει δωρεάν εθελοντές;

Μπορεί οι δαπίτες στην ιατρική να μη συμφωνούν να πέσουν στη μάχη οι απόφοιτοι και τελειόφοιτοι ιατρικής, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ως εφεδρείες με τη σχετική πείρα που έχουν… Μπορεί η κυβέρνηση να μην προχωρά σε καμία σοβαρή πρόσληψη γιατρών έστω και τώρα που οι στιγμές είναι κρίσιμες… Αλλά το υπουργείο υγείας έχει το δικό του σχέδιο, ξεκινώντας μια καμπάνια για την ενίσχυση των νοσοκομείων με εθελοντές, που καλούνται να συμπληρώσουν την ακόλουθη φόρμα:

Ποιος χρειάζεται αλήθεια προσλήψεις γιατρών και εξειδικευμένου προσωπικού, όταν μπορεί να μπαλώσει τα κενά δωρεάν με εθελοντές;

Η κυβέρνηση θεωρεί πως έχουμε πόλεμο και σε έναν τέτοιο υπάρχουν πάντα εθελοντές με καθοριστική συμβολή. Το πρόβλημα σε αυτό δεν είναι ασφαλώς ιδεολογικό – ενάντια στον εθελοντισμό από θέση αρχής, ούτε η αυταπάρνηση όσων θα δηλώσουν συμμετοχή και θα προσφερθούν οικειοθελώς να βοηθήσουν. Το βασικό ζήτημα είναι πόσο καλά οργανωμένος αυτός ο “στρατός” για να δώσει τη μάχη και να πιάσει τόπο αυτή η προσφορά, χωρίς να στέλνουμε τους εθελοντές ξυπόλητους στα αγκάθια, για να εκτεθούν ανεπανόρθωτα στον κίνδυνο.

Οι στρατιώτες χρειάζονται εξοπλισμό, μέτρα ατομικής προστασίας και αναλώσιμα, δεν είναι όμως αναλώσιμοι οι ίδιοι. Κι είναι εγκληματικά ανεύθυνο να στέλνονται στο “μέτωπο” και η ηγεσία να υπολογίζει αποκλειστικά στον δικό τους ηρωισμό, χωρίς να αναλαμβάνει η ίδια το κομμάτι που της αναλογεί: Δηλαδή αυτό της κρατικής ευθύνης.