Ποιος μπορεί πλέον να πάρει σοβαρά αυτή την κυβέρνηση;

Άνοιξε σουσάμι. Κλείσε σουσάμι.
Ανοίγουν τα μαγαζιά. Κλείνουν τα μαγαζιά, προληπτικά για να ανοίξουν τα σχολεία, που θα έκλεισαν αφού δόθηκαν βεβαιώσεις πως θα μείνουν ανοιχτά.
Δε χρειαζόμαστε μάσκες. Τελικά, οι μάσκες είναι υποχρεωτικές, είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο.
Το lockdown δεν είναι λύση. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, προχωράμε σε lockdown.

Και ήδη ζούμε το τρίτο, πριν καν τελειώσει το δεύτερο.
Αυτό να δεις το ‘χαμε πάθει και με γκόμενο-γκόμενα την οικονομική κρίση. Πριν καν τελειώσει η μεγάλη κρίση που ξεκίνησε το ’08, ήρθε το επόμενο κύμα να τα σαρώσει όλα. Και ο κορονοϊός έγινε το άλλοθι της αποτυχίας και των αδιεξόδων ενός συστήματος που δεν μπορεί να αντέξει τη συσσώρευση των κερδών του.

Η κυβέρνηση κάνει τον μαθητευόμενο μάγο στις πλάτες μας. Παίρνει μέτρα, τα αναιρεί, τα επαναφέρει, κάνει τα πάντα και τα αντίθετά τους. Και το μόνο που αρνείται πεισματικά να κάνει είναι να ελέγξει τις επιχειρήσεις και τους μαζικούς χώρους εργασίας που είναι η βασική πηγή διασποράς της πανδημίας.

Τα κρούσματα παραμένουν εκατοντάδες, τα θύματα δεκάδες σε καθημερινή βάση και το lockdown 3 έρχεται, σαν να παρακολουθούμε το sequel κάποιας ταινίας, μέχρι τελικής πτώσης. Και οι κρατούντες πιστεύουν πως το πόπολο θα πάρει ποπ-κορν να απολαύσει τον εγκλεισμό του, χωρίς να αντιδρά ποτέ.

Ποιος μπορεί πλέον όμως να πάρει σοβαρά αυτή την κυβέρνηση;