Η πρώτη δικαστική απόφαση για καταστροφή DNA μετά από αθώωση

Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων διέταξε, την 1η Ιουνίου 2018, την πρώτη καταστροφή δείγματος γενετικού υλικού στην Ελλάδα, η οποία πραγματοποιήθηκε, παρουσία του ατόμου από το οποίο είχε ληφθεί το δείγμα DNA, καθώς και συνηγόρου και τεχνικού συμβούλου, στις 25 Σεπτεμβρίου 2018.

Πρόκειται για βιολογικό υλικό που είχε αποσπαστεί από τον αναρχικό Λάμπρο Γούλα μετά από πλημμεληματικού χαρακτήρα δίωξη ο οποίος αναφέρει:

“Το DNA μού το απέσπασαν τον Γενάρη του 2014. Ήταν τον Γενάρη του 2014, την εποχή που ο Χριστόδουλος Ξηρός είχε παραβιάσει την άδεια του από την φυλακή Κορυδαλλού και ακολούθησαν μαζικές εισβολές (επί υπουργίας Δένδια) σε σπίτια συντρόφων.

Εγώ ήμουν ο πρώτος στο σπίτι του οποίου εισέβαλαν, την δεύτερη μέρα ερευνών και βρήκαν κάτι εργαλεία και κάτι βαριοπούλες οι οποίες συνδυάστηκαν με έντυπο υλικό του αναρχικού χώρου και μετατράπηκαν στην κατηγορία της οπλοκατοχής. Με συνέλαβαν, πήγα στο αυτόφωρο και στην αρχή καταδικάστηκα σε εννέα μήνες και κάποιο χρηματικό πρόστιμο. Άσκησα έφεση και, προφανώς, αθωώθηκα όταν εκδικάστηκε, γιατί στο πρωτόδικο, μάλλον, απλώς είχαν εντολή να καταδικάσουν. Είχαν μπει σε εκατό σπίτια και είχαν συλλάβει πέντε ή έξι άτομα με εντελώς αβάσιμες κατηγορίες”

Ενώ για την σημασία της απόφασης σημειώνει:

“Στην πραγματικότητα έχει περισσότερο συμβολική αξία στον ευρύτερο αγώνα κατά της χρήσης του DNA που γίνεται από την ΔΕΕ και συνολικά την Αστυνομία και οδηγεί στην φυλακή τόσο κόσμο χωρίς στοιχεία.

Φυσικά δεν έχω καμιά αυταπάτη. Δεν πιστεύω ότι η Αντιτρομοκρατική θα το βγάλει από τα αρχεία της. Είναι όμως μια τυπική διαδικασία που είναι αναγκασμένοι να κάνουν.

Μια ιστορία που για μένα είναι βασική είναι ότι εγώ ναι μεν στο εφετείο αθωώθηκα αλλά δεν υπήρχε πουθενά στην απόφαση η καταστροφή DNA όπως προβλέπει ο νόμος. Για εμένα είναι πολύ βασικό ότι δεν εφαρμόζεται ο συγκεκριμένος νόμος. Αν δεν ασχοληθείς και δεν το ζητήσεις με ξεχωριστή διαδικασία παραμένει στα αρχεία του κράτους νόμιμα. Με άλλα λόγια, δεν εφαρμόζεται αυτόματα ο νόμος στην περίπτωση που είναι να καταστραφεί, ενώ αντιθέτως εφαρμόζεται τόσο ελαστικά -σε βαθμό που παραβιάζεται- όταν είναι να στο αποσπάσουν. Για παράδειγμα αν αρνηθείς να δώσεις δείγμα βιολογικού υλικού στο παίρνουν με την βία παρότι ο νόμος διατυπώνει περιορισμούς που έχουν να κάνουν με την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του κατηγορουμένου κατά την λήψη του. Ωστόσο σε πλακώνουν στις μπουνιές και στο παίρνουν. Όταν όμως είναι προς όφελος του κατηγορούμενου δηλαδή όταν είναι να καταστραφεί, παρότι το προβλέπει ο νόμος δεν γίνεται αυτόματα και πρέπει να κάνεις ξεχωριστή διαδικασία”

Η συνήγορος του, Άννυ Παπαρούσσου μας εξηγεί την διαδικασία που χρειάστηκε μέχρι την καταστροφή:

“Πρέπει κανείς με το που γίνει αμετάκλητη η απόφαση, να κάνει αίτηση στη ΔΕΕ, μέσω του αρμόδιου εισαγγελέα, για την καταστροφή του DNA με βάση το άρθρο 200Α του ΚΠΔ.

Το πρώτο μέρος της διαδικασίας περιλαμβάνει την κλήση μας σε ένα ειδικό δωμάτιο της ΔΕΕ όπου μια κυρία με την ειδική άσπρη στολή μάς έφερε σε ένα σακουλάκι τις μπατονέτες του Λάμπρου. Έριξε πάνω ένα υγρό και μετά τις έριξε σε έναν κάδο που μας είπαν ότι είναι βιολογικά απόβλητα και πηγαίνουν σε μια εταιρία η οποία λέγεται αποτεφρωτήρας ΑΕ και διαχειρίζεται τα βιολογικά απόβλητα. Μετά ήρθε ένας κύριος, πάλι με την ίδια στολή και πήρε τον σκουπιδοτενεκέ και τον πήγε λίγο πιο πέρα.

Το δεύτερο σκέλος, που εκκρεμεί και για το οποίο περιμένουμε κλήση, είναι αυτό της διαγραφής του γενετικού τύπου από τα αρχεία. Αυτό το σκέλος ακόμα δεν ικανοποιήθηκε, γιατί ο εισαγγελέας πρέπει να μελετήσει τα έγγραφα που του δώσαμε.

Μένει δηλαδή να απαντηθεί επίσης το ερώτημα πώς θα γίνει αυτή η διαγραφή.

Για μένα, η ουσιαστική αξία είναι ότι του πήραν του ανθρώπου το DNA για ένα πλημμέλημα, ουσιαστικά για το τίποτα”