Ρασοφόροι εκδικητές

Αν τις τελευταίες μέρες -ή μάλλον νύχτες, βαθιές και σκοτεινές σα Μεσαίωνας- πέσατε σε μποτιλιάρισμα στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Ιπποκράτους, καλύτερα ίσως να μη μάθετε ποτέ τον πραγματικό λόγο. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, όπως θα έλεγε ένας ιερέας στο ποίμνιό του. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι…

Από τις 9 Φλεβάρη ανεβαίνει στο θέατρο “Ακροπόλ” το κλασικό και πολυβραβευμένο μιούζικαλ “Jesus Christ Superstar”, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Έξω από το θέατρο, μια χριστεπώνυμη αγέλη δίνει τη δική της φανταστική μάχη ενάντια στο διάβολο, τους βλάσφημους συντελεστές και τους επίδοξους θεατές της παράστασης, με εικόνες που ξορκίζουν το κακό, ψαλμούς, λιβανίσματα και προκηρύξεις για τους ανυποψίαστους περαστικούς. Καταφέρνουν έτσι να δυσφημούν την πίστη που υποτίθεται πως υπερασπίζονται και να διδάσκουν την αγνή αγάπη προς τον άλλο, με τρυφερές βρισιές, γλυκιές απειλές και κάποιες όμορφες χειρονομίες στα όρια του προπηλακισμού, τραβώντας πχ από το μανίκι τους θεατές, για να τους επαναφέρουν στο σωστό δρόμο του θεού.

«Παλιόπ…, θα καείς στην κόλαση!».
«Σκυλάραπα, καταραμένος να ’σαι!»

Είναι μερικές από τις ευσεβείς ύβρεις που ακούγονται από το συγκεντρωμένο ποίμνιο και ηχούν σα λόγια αγάπης και στίχοι από ένα δικό τους, φανταστικό μιούζικαλ…

Το εν λόγω ποίμνιο (ή απλώς κοπάδι στα νέα ελληνικά) τελεί υπό την πνευματική και οργανωτική καθοδήγηση του ρασοφόρου Κλεομένη -που απευθύνει και τηλεοπτικά τα κηρύγματα αγάπης του προς τους πιστούς- και έχει ουσιαστικά κάλυψη από ανώτατους ιεράρχες, όπως το μητροπολίτη Κυθήρων και το μητροπολίτη Πειραιά, που μήνυσαν τους συντελεστές της βλάσφημης παράστασης. Η χώρα μας, παρεμπιπτόντως, φαίνεται να καινοτομεί και σε αυτόν τον τομέα, καθώς -πέρα από την “πρωτοποριακή επιβίωση” της νομοθεσίας περί βλασφημίας και καθύβρισης του θρησκεύματος- μόνο εδώ και στην… ομόδοξή μας Λευκορωσία έχουν υπάρξει αντίστοιχες υστερικές αντιδράσεις.

Κι αν οι περιγραφές είναι φτωχές για να αποδώσουν το θέαμα, μερικές εικόνες μπορεί να σας πείσουν.

(Οι φωτογραφίες είναι του Μάριου Βαλασόπουλου, από το σχετικό δημοσίευμα της Εφ-Συν)

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Αλλά μπορεί να αναβιώσουν το Μεσαίωνα, όταν γίνονται σημαία -όπως έλεγε ένα σύνθημα, στο πρόσφατο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Και να ξανασταυρώσουν το Χριστό, ακόμα κι αν είναι Superstar, με την κατηγορία πως παρουσιάζεται σαν αμαρτωλός χίπης και διαστρεβλώνει την αρχετυπική εικόνα που έχουν στο μυαλό τους.

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αλλά κι οι αστικές σχέσεις παραγωγής στην οικονομία δεν κάνουν το Διαφωτισμό και την ελευθερία έκφρασης -όπως το τυπικό, αφηρημένο δικαίωμα δεν κάνει το ουσιαστικό. Η σήψη του συστήματος κι η μαζική αποχαύνωση αναβιώνον το μεσαίωνα και το σκοταδισμό κάθε μέρα. Και ίσως να μην είναι μακριά η μέρα -ή μάλλον η νύχτα- που η παλιά Ιερά Εξέταση θα ζηλεύει τα κατορθώματα της δικής μας “φιλελεύθερης” εποχής και τη δυνατότητα ελέγχου των ανθρώπων από την εξουσία.

Αλλά εδώ ευτυχώς δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι τέτοιο.
Επειδή δηλαδή αντέδρασαν κάποιοι φανατικοί πιστοί σε ένα μιούζικαλ που παίζεται εδώ και χρόνια σε όλο τον κόσμο χωρίς πρόβλημα; Κι επειδή κάποιοι άλλοι μαζεύτηκαν στη Θεσσαλονίκη έξω από ένα άλλο θέατρο για να αποδοκιμάσουν μια παράσταση του Πεσόα με το όνομα “η ώρα του διαβόλου”; Ή επειδή ένα άλλο ποίμνιο με τον ιερέα του μαζεύτηκαν για να αφορίσουν ένα κόκκινο άγαλμα -που μπορεί να είναι κακόγουστο, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει- και το γκρέμισαν σα θεία δίκη με τη δύναμη μιας ανώτερης δύναμης, ένα βράδυ που λυσσομανούσε ο άνεμος; Κι επειδή δηλαδή συνηθίσαμε λίγο-λίγο σε εικόνες σαν κι αυτές, και δε μας φάνηκε τελικά καθόλου περίεργο όταν κατέβηκε μαζικά ο κόσμος στο δρόμο για τη Μακεδονία, συμμεριζόμενος σε μεγάλο βαθμό τις ψεκασμένες ανησυχίες των παραπάνω;

Κι αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά νομίζετε πως μπορούν να αναχθούν σε γενικό συμπέρασμα για το Μεσαίωνα και τον εκφασισμό της κοινωνίας; Σωπάτε καλέ, γίνεστε υπερβολικοί…