Σε «σιωπητήριο» καλεί τους εργαζόμενους η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ | ΤΩΡΑ είναι η ώρα του αγώνα! Όλοι στη μάχη για την απεργία στις 28 Φλεβάρη

Σε «σιωπητήριο» καλεί τους εργαζόμενους η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ

Μια συνεδρίαση αποκαλυπτική για τον ρόλο της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, αφού την ώρα που οι αποφάσεις των σωματείων για απεργία στις 28 Φλεβάρη πληθαίνουν για όλα τα ζητήματα που σήμερα καίνε την εργατική τάξη, η ίδια επιμένει στην προκήρυξη απεργίας στις …17 Απρίλη!

Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι οι δυνάμεις που συναινούν σε αυτόν τον σχεδιασμό υπονόμευσης των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων δεν βγάζουν άχνα για την πραγματική αιτία της ακρίβειας που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα, δηλαδή για το καπιταλιστικό κέρδος, δείχνοντας ως «λύση» τους περισσότερους …ελέγχους και τα πρόστιμα, αναπαράγοντας δηλαδή όλη την προπαγάνδα της κυβέρνησης.

Στην ίδια κατεύθυνση η ηγεσία της ΓΣΕΕ είτε απαξιώνει είτε προσπερνάει τα μεγάλα μέτωπα αγώνα που είναι σε εξέλιξη, όπως των βιοπαλαιστών αγροτών, των φοιτητών που δίνουν μάχη για τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, των εργαζομένων και όλου του λαού ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μακελειό στη Μ. Ανατολή και στην ελληνική εμπλοκή.

Κι ενώ σήμερα είναι που καίνε τόσο η ακρίβεια, η ενεργειακή φτώχεια και η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, όσο και όλα τα παραπάνω, οι μόνες …δράσεις που προτείνει η ΓΣΕΕ είναι προπαγανδιστικού χαρακτήρα παρεμβάσεις και μια απεργιακή κινητοποίηση μετά από τρεις μήνες.

Μοιρολατρία και ευθύνες στον …σταθμάρχη

Τη γραμμή της υπονόμευσης των εργατικών αγώνων, πλάι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ στήριξαν «αναφανδόν» οι εκπρόσωποι τόσο της ΔΑΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ στη διοίκηση. Μεγάλη πολεμική στην πρωτοβουλία των σωματείων για απεργία στις 28 Φλεβάρη άσκησε μάλιστα ο συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φωτόπουλος (ΕΜΕΙΣ – ΑΡΚΙ), αναπαράγοντας όλη την προπαγάνδα της μοιρολατρίας περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» και επικαλούμενος ότι «οι εργαζόμενοι δεν συμμετέχουν, δεν κινητοποιούνται» κ.λπ. Στην προσπάθεια αυτή να φορτωθούν στους εργαζόμενους οι ευθύνες της ηγεσίας που παραμένει άπρακτη μπροστά στη μεγάλη αντεργατική επίθεση, απαξιώνονται μεγάλοι αγώνες, όπως η μεγαλειώδης απεργία για το δυστύχημα στα Τέμπη, οι κινητοποιήσεις μέσα στην πανδημία, οι διεργασίες που είναι σε εξέλιξη, π.χ. στους οικοδόμους, στη ΛΑΡΚΟ κ.α.

Στην ίδια γραμμή και ο Ν. Κουτσούκης της ΔΑΚΕ, απαξιώνοντας εμβληματικές κινητοποιήσεις σε μεγάλους χώρους δουλειάς που είχαν και αποτελέσματα, όπως στα Λιπάσματα και στα Πετρέλαια Καβάλας, στις αστικές συγκοινωνίες, όπου με τη στάση τους εργαζόμενοι κουρέλιασαν τον νόμο Χατζηδάκη, ειδικά με απεργιακές κινητοποιήσεις κ.ο.κ. Μάλιστα, τα λεγόμενά του προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στη συνεδρίαση του ΓΣ, όταν έφτασε να υπαινίσσεται ότι για το έγκλημα στα Τέμπη «φταίει ο σταθμάρχης».

Οπλο για τους εργαζόμενους η πείρα από μεγάλους αγώνες

Στον αντίποδα της θλιβερής αυτής στάσης της πλειοψηφίας της διοίκησης, συνδικαλιστές από σωματεία με αγώνες που δίνουν ανάσες αισιοδοξίας, μετέφεραν τη μαχητική πείρα από τους χώρους δουλειάς, όπως και την απαίτηση η 28η Φλεβάρη να είναι μέρα αποφασιστικής απεργιακής απάντησης.

Μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, που μαζί με τα κλαδικά συνδικάτα ετοιμάζουν την αυριανή πανοικοδομική απεργία, μίλησε για τους μεγάλους αγώνες για τη ΣΣΕ που είχαν θετικό αποτέλεσμα τα προηγούμενα χρόνια. Ανέδειξε ότι κάθε αγώνας, κάθε διεκδίκηση αποτελεί το «σκαλί» για την επόμενη μάχη, αλλά και παράδειγμα για την ένταση της αγωνιστικής διεκδίκησης και σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς. Αλλωστε, όπως οι αγώνες άλλων κλάδων έγιναν παράδειγμα και για τους οικοδόμους, έτσι και οι δικοί τους για την υπογραφή της ΣΣΕ αποτελούν παράδειγμα που μεταφέρεται και σε άλλους χώρους και κλάδους.

Πείρα και εικόνα από τις μάχες σε χώρους δουλειάς της Στερεάς Ελλάδας μετέφερε ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του επιχειρησιακού Σωματείου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα. Μίλησε για τα 4 χρόνια του μεγαλειώδους αγώνα, σημειώνοντας ότι κανείς δεν περίμενε ότι ο αγώνας αυτός θα αντέξει τόσο. «Ο αγώνας στη ΛΑΡΚΟ έδειξε ότι το σωστό πλαίσιο και περιεχόμενο, η αλληλεγγύη, η συμμαχία με άλλα κοινωνικά στρώματα όπως αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, επηρεάζουν και άλλους χώρους δουλειάς. Με πείρα τη ΛΑΡΚΟ έφτιαξαν Σωματείο στη γειτονική επιχείρηση (ΕΖΑ) και διεκδικούν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας», σημείωσε και πρόσθεσε: «Αν και στα χαρτιά μας είχαν πως μέσα σε 6 μήνες θα μας τελειώσουν, έχουμε καταφέρει με τον αγώνα μας να είμαστε στις δουλειές μας και να συνεχίζουμε να παλεύουμε με προοπτική».

Το γεγονός ότι σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, ανάμεσά τους 16 παιδιά από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, θύμισε ο Θανάσης Κουτσουράς, γραμματέας του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης και του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου. Σημείωσε ότι «σχεδόν έναν χρόνο μετά, ακόμα αυτές οι οικογένειες ζητάνε δικαίωση για το έγκλημα αυτό».

Μίλησε για τις μεγάλες απεργίες και τις άλλες κινητοποιήσεις που έγιναν εκείνες τις μέρες με σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». «Η απεργία που καλούμε στις 28/2, δεν θέλουμε να είναι μια απεργία – μνημόσυνο, αλλά με βάση όλα τα παραπάνω να είναι ένας αγωνιστικός σταθμός, διεκδικητικός, ένα βήμα κλιμάκωσης του αγώνα», τόνισε. «Εχει ιδιαίτερη σημασία, οι συνδικαλιστές από τη Βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα από τη Θεσσαλονίκη να στηρίξουμε και να αποφασίσουμε αυτή την απεργία, ώστε γυρνώντας στην πόλη μας να μην ντρεπόμαστε να κοιτάξουμε στα μάτια τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά να τους κοιτάξουμε με ψηλά το κεφάλι και να τους πούμε ότι ο δίκαιος αγώνας μας συνεχίζεται», υπογράμμισε.

Στην τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζει ο λαός της Θεσσαλίας, 5 μήνες μετά τη μεγάλη καταστροφή, αναφέρθηκε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, Γιάννης Σκόκας. Στάθηκε ιδιαίτερα στην αγωνιστική παρακαταθήκη από τον συντονισμό των Σωματείων και των Εργατικών Κέντρων της Θεσσαλίας που πρέπει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα. Οπως είπε, «δεν περιμέναμε “να πέσουν τα νερά”, “να δούμε πρώτα” κ.λπ.», αλλά οργανώθηκε η διεκδίκηση «από κοινού και με άλλα Εργατικά Κέντρα, σωματεία και συνολικά πάνω από 100 φορείς της περιοχής – και προς τιμήν τους όλων αυτών – αλλά και με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα όπως είναι οι αγρότες που αυτές τις μέρες είναι ξανά στον δρόμο. Είναι αγώνας κοινός απέναντι σε κοινό αντίπαλο και χρειάζεται την άμεση αγωνιστική μας αλληλεγγύη! Ετσι θεωρούμε πως πρέπει να πράττουν τα συνδικάτα απέναντι στα προβλήματα, στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ριζοσπάστης

ΔΑΣ ΣΤΗ ΓΣΕΕ
Τώρα είναι η ώρα του αγώνα – Όλοι στη μάχη για την απεργία στις 28 Φλεβάρη

«Τώρα είναι η ώρα της μάχης και του αγώνα» τόνισε ο Γιώργος Πέρρος, εκ μέρους της ΔΑΣ.

Αναφέρθηκε στα μεγάλα μέτωπα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, την ακρίβεια, την υγεία, τους πλειστηριασμούς, ενώ σημείωσε ότι την 28η Φλεβάρη κλείνει ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη.

Ο Γ. Πέρρος τόνισε ότι «πρέπει να πετύχει η απεργία στις 28 Φλεβάρη που οργανώνουν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία. Ήδη 15 Εργατικά Κέντρα, μέσα σε αυτά και το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, 5 πανελλαδικές ομοσπονδίες και δεκάδες σωματεία έχουν πάρει απεργιακές αποφάσεις, και ο κατάλογος μεγαλώνει διαρκώς.

Σε αυτό το απεργιακό μέτωπο έχουμε θέση όλοι, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές. Όλοι όσοι αναγνωρίζουμε ότι η κατάσταση δυσκολεύει για τους εργαζόμενους. Όλοι όσοι αγωνιούμε από τη συνεχή επίθεση που δέχεται ο λαός μας, από τη φτώχεια και την εκμετάλλευση που βαθαίνει. Όλοι όσοι προβληματιζόμαστε για την ισχυρή, μαζική, μαχητική απάντηση που πρέπει να δώσει το εργατικό κίνημα. Όλοι όσοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, στις έδρες των σωματείων μας, στις έδρες των Εργατικών κέντρων και των Ομοσπονδιών μας χιλιάδες κατατρεγμένους που ψάχνουν αποκούμπι».

Αναφέρθηκε στην πρόταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για απεργία στις 17 Απρίλη (!) σημειώνοντας ότι η πλειοψηφία «έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση».

Η απεργία προβάλλει ως αναγκαιότητα τόνισε ο Γ. Πέρρος και απηύθυνε κάλεσμα «σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε όλα τα μέλη των διοικήσεων των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών, των Συνδικάτων, σε όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη, παίρνοντας υπόψη όλη την επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή μας, στα δικαιώματα μας και την ανάγκη να απαντήσουμε, να προχωρήσουμε στις συλλογικές διαδικασίες που είναι το ζωντανό κύτταρο των συνδικάτων. Με πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να ριχτούμε στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 28 Φλεβάρη».

Ολόκληρη η παρέμβαση της ΔΑΣ στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ έχει ως εξής:

«Ευχόμαστε σε όλους το 2024 να είναι μια καλή αγωνιστική χρονιά με υγεία σε σας και τις οικογένειες σας.

Οι εργαζόμενοι χρειαζόμαστε δύναμη και αποφασιστικότητα, ελπίδα, για να συνεχίσουμε πιο μαζικά με καλύτερη οργάνωση της πάλης μας. Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη τα συνδικάτα, να είναι μπροστά, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών συμφερόντων. Για να υπάρξει το αύριο, το μέλλον μας χωρίς φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, χωρίς την βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης.

Απευθυνόμαστε σε όλη την εργατική τάξη, σε όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους καλούμε να οργανωθούμε στα συνδικάτα, να έρθουμε σε επαφή με το σωματείο μας, και μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες να δώσουμε απάντηση στην επίθεση που δεχόμαστε σε όλες τις πλευρές της ζωής μας. Να διεκδικήσουμε όλα όσα μας κλέβουν.

Απευθυνόμαστε σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να βρεθούμε σε όλους τους χώρους δουλειάς να συζητήσουμε με τούς εργαζόμενους, να ακούσουμε τις αγωνίες τους, τους προβληματισμούς τους, τις διεκδικήσεις τους. Να τους καλέσουμε μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, τις συσκέψεις να πουν γνώμη, να ασκήσουν κριτική, να συναποφασίσουμε, να μπουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις αγωνιστικής ανάτασης, απεργιακής απάντησης στην επίθεση που δεχόμαστε. Απευθυνόμαστε σε όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών, των Συνδικάτων. Έχουμε μεγάλη ευθύνη.

Μπορούμε να καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα με όσα βασανιζόμαστε, στο εισόδημα, για τις ΣΣΕ στην υγεία, την παιδεία, στις εργασιακές σχέσεις, στην ανεργία; Δρούμε σε συνθήκες όπου στην περιοχή μας βρίσκονται σε εξέλιξη δυο πολεμικά μέτωπα. Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Μέτωπα στα οποία η εμπλοκή της χώρας οικονομική, πολιτική, στρατιωτική είναι μεγάλη. Πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη για το λαό μας.

Τέτοια επικίνδυνη εξέλιξη είναι η εμπλοκή της χώρας μας με την συμμετοχή ναυτικών και στρατιωτικών δυνάμεων στην Ερυθρά θάλασσα. Η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ συνεχίζεται, ο κίνδυνος γενικευμένης σύγκρουσης σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή είναι ορατός. Ήδη τώρα γίνεται μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό – αντιπολεμικό συλλαλητήριο συνδικάτων και μαζικών φορέων, ενάντια στην εγκληματική πολιτική ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ενάντια στην εμπλοκή της χώρα μας σε αυτό το έγκλημα. Αυτός ο αγώνας πρέπει να κλιμακωθεί.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να υλοποιήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται όλες τις αντιδραστικές πολιτικές και μεταρρυθμίσεις, τα προαπαιτούμενα για να τσεπώσουν δισεκατομμύρια από το ταμείο ανάκαμψης οι επιχειρηματικοί όμιλοι με στόχο την εξασφάλιση τεράστιων κερδών.

Από τη δράση, τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των συνδικάτων, όπως στους οικοδόμους, στο Μέταλλο, στον τουρισμό – επισιτισμό, από μεγάλους χώρους δουλειάς, από τη ΛΑΡΚΟ, από τα Πετρέλαια και τα Λιπάσματα Καβάλας, από την COSCO, αλλά και σε άλλους κλάδους αυτό που έρχεται από τους εργαζόμενους είναι η αγανάκτηση, είναι η ανάγκη της οργανωμένης απάντησης. Τώρα είναι η ώρα της μάχης, του αγώνα.

Στη μάχη βρίσκονται οι οικοδόμοι που στις 31 Γενάρη απεργούν, αφού έχουν προηγηθεί αγωνιστικές απεργιακές πρωτοβουλίες σε εργοτάξια, με μαζική συμμετοχή και υπογραφή συλλογικών συμβάσεων. Στη μάχη βρίσκεται το Μέταλλο που έχει ήδη ξεκινήσει προετοιμασίες, απεργιακές κινητοποιήσεις για υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ. Έχει ήδη μέσα από μαζικές Συλλογικές διαδικασίες υπογράψει δυο επιχειρησιακές συμβάσεις, που έχουν δώσει αισιοδοξία και μεγάλη εμπιστοσύνη στη δύναμη του Συνδικάτου και τροφοδότησαν την συζήτηση και σε άλλα εργοστάσια και χώρους δουλειάς. Η μάχη που είναι έτοιμοι να δώσουν οι εργαζόμενοι στην COSCO και στην E- food. Στη μάχη τα τρόφιμα όπου σε μεγάλους χώρους υπογράφτηκαν συμβάσεις.

Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε, για να έχουν οι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα τους θετικά αποτελέσματα. Τα συνδικάτα να τα εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι. Να εμπιστεύονται τη δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής ενότητας.

Στη μάχη βρίσκονται και οι βιοπαλαιστές αγρότες για να επιβιώσουν. Πουλάνε τα προϊόντα τους πάμφθηνα και στα σούπερ μάρκετ βρίσκονται πανάκριβα.

Στη μάχη βρίσκονται οι φοιτητές, μαθητές και χρειάζονται την στήριξή μας. Για να ακυρωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ, να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Γιατί αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας είναι δωρεάν σπουδές και πτυχία που θα έχουν αξία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα.

Η κατάσταση των εργαζομένων δυσκολεύει κάθε μέρα. Τα μεγάλα μέτωπα που έχουμε μπροστά μας είναι: Ακρίβεια και υπεράσπιση του εισοδήματος. Τα όποια μέτρα έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση δεν λύνουν το πρόβλημα.

Αυτό το δείχνει και η εμπειρία που έχουμε όλοι αποκτήσει από τα διάφορα «pass» και τα καλάθια. Για τους εργαζόμενους το σούπερ μάρκετ έχει καταντήσει βραχνάς. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα και από την άλλη οι εταιρείες στα τρόφιμα, στα supermarket, στην ενέργεια έχουν ξεχειλώσει από τα κέρδη.

Γύρω από το μέτωπο της ακρίβειας, η ΝΔ προσπαθεί να εμφανίσει ότι επιχειρεί να περιορίσει την ακρίβεια για τον λαό, επιμένοντας ωστόσο στο ότι είναι περιορισμένες οι ικανότητές της να το κάνει, αφού “είναι διεθνές πρόβλημα”, ενώ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ ασκούν κριτική στην κυβέρνηση για την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Ο μεγάλος ένοχος για την κερδοσκοπία και την ακρίβεια στην αγορά – τα σπασμένα της οποίας πληρώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα – είναι η κυβερνητική πολιτική των “απελευθερωμένων τιμών” και γενικότερα των “ελεύθερων αγορών”. Αυτή η πολιτική, την οποία υπηρετεί πιστά η κυβέρνηση της ΝΔ και υπερασπίζονται ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ, επιτρέπει σε όλους εκείνους που έχουν το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των τιμών και ελέγχουν τις αγορές, να αυξάνουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές, με βασικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Σ’ αυτό συνηγορούν και τα διψήφια – και συχνά τριψήφια – ποσοστά αύξησης των κερδών, που μας πληροφορούν πως στην Ελλάδα έχουμε πληθωρισμό κερδών και όχι μισθών. Όχι βεβαίως ότι με άλλη πολιτική διαχείρισης η κατάσταση μπορούσε να ήταν καλύτερη.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πως τελικά η ακρίβεια δεν είναι ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε αποτέλεσμα ανικανότητας της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Δεν είναι ούτε εισαγόμενη. Επιχειρήματα που χρησιμοποιεί και η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για να αθωώσει την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η ακρίβεια για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα είναι αποτέλεσμα των χαμηλών μισθών προς όφελος των κερδών των ομίλων, της πολιτικής της ΕΕ για την “πράσινη μετάβαση”, της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, της πολιτικής ΝΑΤΟ – ΕΕ . Τελικά η ακρίβεια είναι ένα ακόμα πρόσωπο της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης που έχει ανάγκη το κεφάλαιο τόσο στη χώρα μας. Ο φτηνότερος εργάτης, η σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης, εκφράζεται και με την ακρίβεια

Το μέτωπο της υγείας: Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι απαράδεκτη. Οι ιώσεις, ο covid, φανερώνουν ακόμη περισσότερο τις ελλείψεις σε υποδομές, σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Σωστά οι εργαζόμενοι στα δημόσια Νοσοκομεία κινητοποιούνται, προχωρούν σε απεργία στις 22 Φλεβάρη και είναι καθήκον μας να τους στηρίξουμε. Καθώς επίσης τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων στα μέσα Φλεβάρη για τις πανάκριβες υπηρεσίες υγείας και του φαρμάκου.

Το μέτωπο των πλειστηριασμών: Ο αυταρχισμός και η καταστολή με εντολή της κυβέρνησης της ΝΔ είναι άγριος. Το ζήσαμε έξω από το σπίτι της Ιωάννας Κολοβού στου Ζωγράφου, όπου σέρνουν στα δικαστήρια την ίδια και το γιο της. Το ζούμε με τις διώξεις σε όσους αγωνίζονται για να σώσει ο λαός το βιος του, όπως τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο συνάδελφός μας, ο Βάλσαμος ο Συρίγος, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ, που δικάζεται στις 5 Απρίλη φορτωμένος άδικες κατηγορίες του μισού ποινικού κώδικα. Μπροστά μας έχουμε χιλιάδες πλειστηριασμούς. Τα συνδικάτα πρέπει να πάρουν πάνω τους και αυτό το μέτωπο.

Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη και είναι απαίτηση των συνδικάτων να οργανωθεί μαζική, απεργιακή απάντηση. Στις 28 Φλεβάρη κλείνει ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη. Έχουμε ευθύνη γιατί να θυμηθούμε ότι χιλιάδες εργατόκοσμος βγήκε στο δρόμο φωνάζοντας τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. 28 Φλεβάρη είναι μια εμβληματική ημερομηνία. Για όσους χάθηκαν εμείς είχαμε δεσμευτεί δεν θα αφήσουμε το έγκλημα αυτό να ξεχαστεί. Να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Το έχουμε χρέος στα νέα παιδιά που δεν γύρισαν στις οικογένειες τους.

Να γιατί λοιπόν πρέπει να πετύχει η απεργία στις 28 Φλεβάρη που οργανώνουν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία. Ήδη 15 Εργατικά Κέντρα, μέσα σε αυτά και το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, 5 πανελλαδικές ομοσπονδίες και δεκάδες σωματεία έχουν πάρει απεργιακές αποφάσεις, και ο κατάλογος μεγαλώνει διαρκώς.

Σε αυτό το απεργιακό μέτωπο έχουμε θέση όλοι, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές. Όλοι όσοι αναγνωρίζουμε ότι η κατάσταση δυσκολεύει για τους εργαζόμενους. Όλοι όσοι αγωνιούμε από τη συνεχή επίθεση που δέχεται ο λαός μας, από τη φτώχεια και την εκμετάλλευση που βαθαίνει. Όλοι όσοι προβληματιζόμαστε για την ισχυρή, μαζική, μαχητική απάντηση που πρέπει να δώσει το εργατικό κίνημα. Όλοι όσοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, στις έδρες των σωματείων μας, στις έδρες των Εργατικών κέντρων και των Ομοσπονδιών μας χιλιάδες κατατρεγμένους που ψάχνουν αποκούμπι.

Έχουμε μεγάλη πείρα. Δεν ξεχνάμε τους αγώνες που έδωσαν δεκάδες συνδικάτα και μετέτρεψαν το νόμο Χατζηδάκη σε κουρελόχαρτο. Αγώνες που γνώρισαν τεράστια αλληλεγγύη για να τα καταφέρουν σε εργοστάσια, στις αστικές συγκοινωνίες, στο λιμάνι του Πειραιά. Τις μεγάλες απεργίες ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη και στο Νόμο Γεωργιάδη με αποφάσεις δεκάδων εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών ακυρώνοντας το αφήγημα της ΝΔ ότι τα αντιλαϊκά της μέτρα έχουν τη συναίνεση των εργαζομένων. Τους μεγάλους αγώνες με αφορμή στα Τέμπη που κινητοποίησαν πάνω από 3 εκ. του λαού μας για 20 ημέρες.

Γιατί πρέπει να απεργήσουμε άμεσα, στις 28 Φλεβάρη;

Γιατί τώρα απαιτούνται αυξήσεις στους μισθούς. Τώρα η ακρίβεια και ο πληθωρισμός καταβροχθίζουν το εισόδημά μας, την ίδια ώρα 500 μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στη χώρα είχαν πάνω από 25 δις κέρδη. Ειδικά στα τρόφιμα, στα σούπερ μάρκετ, στην ενέργεια, στη ναυτιλία κλπ.

Γιατί τώρα ξεκινά η συζήτηση για τον κατώτατο μισθό με βάση τον τρισάθλιο νόμο Βρούτση – Αχτσίογλου, με σκοπό η κυβέρνηση να δώσει ορισμένες μικρές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό που θα εξανεμισθούν από τη μεγάλη ακρίβεια. Σε αυτή τη διαδικασία οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, δεν πρέπει να γυρίσουν την πλάτη. Δεν πρέπει να παραδώσουν το εργαλείο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην κυβέρνηση των καπιταλιστών. Τώρα πρέπει να απαιτήσουμε να γυρίσουν οι Συλλογικές συμβάσεις στα Συνδικάτα. Να αγωνιστούμε για κατώτερο μισθό 900 ευρώ και αναγνώριση όλων των τριετιών, συμπεριλαμβανομένης και της περιόδου 2012 – 2023.

Γιατί τώρα απαιτούμε ρεύμα φτηνό για όλο το λαό και όχι όταν βγει ο χειμώνας. Τώρα πληρώνουμε και ματώνουμε για την ενέργεια, τα καύσιμα, με την τιμή της κιλοβατώρας να είναι διπλάσια σε σχέση με το 2020 , την ίδια ώρα γίνονται τεράστιες κερδοφόρες επενδύσεις στην «πράσινη ενέργεια».

Γιατί τώρα που ο οικογενειακός προϋπολογισμός χτυπιέται και οι γονείς βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να καταφέρουν να στείλουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια, στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, η κυβέρνηση φέρνει νόμο που ιδιωτικοποιεί τα Πανεπιστήμια.

Γιατί τώρα που συμβαίνουν όλα αυτά και λείπουν κρίσιμες υποδομές στην παιδεία, στην πρόνοια, στις υπηρεσίες για πρόληψη και προστασία από φυσικές καταστροφές, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες διαλέγουν να δίνουν 7 δις το χρόνο σε πολεμικές αποστολές και Νατοϊκούς εξοπλισμούς.

Γιατί το 2023 οι νεκροί συνάδελφοί μας ξεπέρασαν τους 160, αριθμός ρεκόρ την στιγμή που καταγράφονται ασύλληπτα κέρδη.

Σας καλούμε όλους να υπερβούμε προκαταλήψεις και να προβληματιστούμε. Αξίζει να κάνουμε το βήμα και να δώσουμε μαζική, ταξική, ενωτική απάντηση. Αξίζει να μην αφήσουμε την οργάνωσή μας, το Εργατικό Κέντρο, την Ομοσπονδία, το Συνδικάτο μας έξω από αυτή την μάχη.

Αξίζει να οργανώσουμε την πάλη τώρα ενάντια στην ακρίβεια, να δώσουμε τη μάχη για αυξήσεις στα μεροκάματα και τους μισθούς. Αξίζει να παλέψουμε τώρα για να υπογραφούν παντού ΣΣΕ. Έχουμε ευθύνη. Τι θα πούμε στους συναδέλφους μας, που ζητούν να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε, που 15 του μήνα δεν έχουν φράγκο στην τσέπη.

Για να μην συμβιβαστούμε με όλα αυτά που ζούμε και εκείνα που μας ετοιμάζουν. Αυτό που έχει μεγάλη αξία και σημασία είναι ότι: Κανένας νόμος, καμιά κυβέρνηση δεν παραχώρησε ποτέ κανένα δικαίωμα στην τάξη μας. Επέβαλε τα δίκια της με το δικό της νόμο, το νόμο της οργάνωσης της ταξικής πάλης.

Συνάδελφοι, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια δεν πρέπει να αποδεχτούμε τη σημερινή κατάσταση. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα. Δεν πρόκειται να υποκλιθούμε στις δυσκολίες. Όποιοι αποδέχονται τη σημερινή κατάσταση, καλλιεργούν την απογοήτευση, το φόβο όπως δείχνουν οι αποφάσεις της πλειοψηφίας εδώ στη ΓΣΕΕ. Συμβάλλουν η εργατική τάξη να χαμηλώνει τον πήχη των απαιτήσεων της, να περνάει η λογική “αυτή είναι η μοίρα μας” δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Το κεφάλαιο είναι ισχυρό. Αυτή όμως είναι η φωνή των εργοδοτών.

Καλούμε όλα τα σωματεία, όλες τις δυνάμεις που πραγματικά θέλουν να βρεθούμε στη μάχη να απευθυνθούμε στους εργαζόμενους εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο, να συζητήσουμε με αποφασιστικότητα την ανάγκη να προχωρήσουμε στις 28 Φλεβάρη σε μια Πανεργατική Απεργία που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά.

Εμείς δεν αρνούμαστε καμία αγωνιστική κλιμάκωση όπως προτείνει η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στις 17 Απρίλη. Μέχρι τότε όμως τι θα κάνουμε; Αν περιμένουμε μέχρι τότε δίνουμε χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει ένα σωρό αντιδραστικά νομοσχέδια. Το ζήτημα είναι πόσοι θα μπουν στην μάχη τώρα.

Όσα προγράμματα, οι όποιοι σχεδιασμοί γίνουν θα μείνουν στα χαρτιά. Και άλλες φορές πάρθηκαν αποφάσεις που δεν υλοποιήθηκαν. Γιατί επικράτησαν οι λογικές της πλειοψηφίας για παράδειγμα για την ΕΓΣΣΕ, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γιατί υπάρχουν οι νόμοι, γιατί αυτό δεν αλλάζει, γιατί ο κόσμος δεν τραβάει, δεν συμμετέχει.

Η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση. Μιλάει για συνεργασία με την κυβέρνηση και τα διάφορα υπουργεία. Νοιάζεται για το ταμείο Ανάκαμψης λες και τα δις που έχει θα πάνε για την ενίσχυση του εισοδήματος μας, νοιάζεται για τους κοινωνικούς διαλόγους. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να ταυτίζεται με τη λογική ότι με μια άλλη διαχείριση, μπορούν και οι εργοδότες να έχουν τα κέρδη τους και οι εργαζόμενοι να ζουν καλύτερα. Ότι υπάρχουν και καλοί και «υγιείς» όπως λένε οι εργοδότες.

Να προβληματιστούμε! Όλοι αυτοί που έχουν τέτοιες λογικές, θα οργανώσουν την πάλη, θα παλέψουν ενάντια στην ακρίβεια, στις αιτίες που τη δημιουργούν, θα οργανώσουν την πάλη για γενναίες αυξήσεις;

Κανένας να μην παρασυρθεί. Δεν πρέπει να κάτσουμε σταυρωμένα τους επόμενους τρεις μήνες. Ήδη οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό οργανώνουν τον αγώνα τους. Τι θα τους πούμε τότε που θα έχει ξεκινήσει η τουριστική σεζόν; Με τι συμβάσεις θα ξεκινήσει η νέα περίοδος στη δουλειά τους;

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) λέει ότι προχωράμε στις 17 Απρίλη γιατί θέλουμε χρόνο. Είναι αυτός ο πραγματικός λόγος που αποφάσισαν απεργία 3 μήνες μετά; Πρέπει να μας προβληματίσει αυτή η στάση.

Έχουν πρόθεση να βάλουν εμπόδια στην κυβέρνηση;

Αν πουν ναι τότε ρωτάμε τι έκαναν όταν η κυβέρνηση έφερε τους αντιλαϊκούς νόμους Γεωργιάδη και Χατζηδάκη;

Αν πουν ναι τότε τι έκαναν για να απαντήσουν στο μεγάλο ζήτημα της ακρίβειας; Μήπως είδε κανείς κάποια αγωνιστική αντίδραση; Κάποιο συλλαλητήριο; Κάποια έστω παράσταση διαμαρτυρίας; Που ήταν όταν ψηφίστηκε ο άδικος και αντιλαϊκός προϋπολογισμός το Δεκέμβρη;

Αν πουν ναι τότε ας μας πουν και ποια αντίδραση που έκαναν όταν οι εταιρίες ενέργειας ανέβαζαν τις τιμές;

Αν πουν ναι τότε ας μας πουν κάποια αντίδραση – παρέμβαση όταν κυβέρνηση και κατασκευαστικές εταιρίες αυξάνουν τα διόδια;

Αν πουν ναι τότε πείτε μας τι κάνατε – κάποια αντίδραση όταν τα κοράκια των Funds πέταγαν στο δρόμο φτωχούς εργάτες από τα σπίτια τους;

Είμαστε υπερβολικοί;

Τώρα λοιπόν ξαφνικά αποφασίζετε Απεργία στις 17 Απρίλη όταν ακόμα και για τα Τέμπη που 57 συνάνθρωποί μας, νέα παιδιά, έφυγαν από εγκληματικές ελλείψεις, διαχρονικές των κυβερνήσεων, δεν λέτε κουβέντα.

Όταν έχετε πλήρη συμφωνία με την κυβέρνηση και με το νέο νομοσχέδιο που θέλει να φέρει για τον ΟΣΕ.

Όταν σε δελτία τύπου για την ακρίβεια γράφετε ως αιτήματα:

• Τη διατήρηση των πετυχημένων μηχανισμών Αλληλεγγύης της Ε.Ε. για να διασφαλιστούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού στις επενδύσεις.
• Να διασφαλίσουμε ότι οι οικονομικοί κανόνες της Ε.Ε. θέτουν την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη πάνω από εντελώς αυθαίρετα όρια για προϋπολογισμούς και επενδύσεις.

Δηλαδή τα αιτήματά σας είναι να διασφαλιστούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι επενδύσεις, δημιουργώντας αυταπάτες στους εργαζόμενους για το ρόλο της ΕΕ.

Ενώ είναι μια Ένωση, μια φωλιά μονοπωλίων που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, αλλά και ότι η ανταγωνιστικότητα με ίσους όρους θα βελτιώσει τη ζωή των εργαζομένων, βάζοντας δήθεν κανόνες, όρους στα κέρδη των επιχειρήσεων. Δείξτε μας μια χώρα που συνέβη αυτό. Και κέρδη για το κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι να ζουν καλά. Πρόκειται περί κοροϊδίας, αποπροσανατολισμού. Δηλαδή η αιτία για την ακρίβεια δεν είναι η δίψα των εργοδοτών για το κέρδος, αλλά ότι δεν υπάρχουν κανόνες, όροι.

Έχουμε καθήκον να δώσουμε κουράγιο στους εργαζόμενους. Σε αυτόν τον αγώνα στις 28 Φλεβάρη όλοι σαν μια γροθιά, ανεξάρτητα από πολιτικές και συνδικαλιστικές απόψεις πρέπει να ενωθούμε. Ενότητα απέναντι στο συνασπισμένο κεφάλαιο. Ενότητα με το σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”.

Για την εργατική τάξη να είναι ξεκάθαρο. Μισθοί που έχουν σαν κριτήριο τις αντοχές των επιχειρήσεων, σημαίνει ότι μόνιμα οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται στο κρεβάτι του Προκρούστη. Χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε. Επόμενα μαζική δράση παντού, με σχέδιο αναμέτρησης με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και το κράτος.

Απεργούμε και διεκδικούμε όλο τον πλούτο που παράγουμε, που φτάνει και περισσεύει για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας. Φτάνει και για τα 900 ευρώ κατώτερο μισθό, φτάνει για γενναίες αυξήσεις, φτάνει για 7ωρο – 35ωρο – 5νθήμερο. Φτάνει για ακόμη περισσότερα.

Η απεργία προβάλλει ως αναγκαιότητα. Η καθολική συμμετοχή των εργατών θα σηκώσει φράγμα σε όλους εκείνους που επιδιώκουν να καναλιζάρουν την αγανάκτηση στα λασπόνερα της συναίνεσης και των συμβιβασμών.

Κρινόμαστε από το άνοιγμα στους εργάτες, τις Γενικές Συνελεύσεις, τη ζωντανή και δημοκρατική συζήτηση. Από την εγγραφή νέων εργατών, τη μαζικοποίηση των συνδικάτων.

Κλείνοντας απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε όλα τα μέλη των διοικήσεων των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών, των Συνδικάτων, σε όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη, παίρνοντας υπόψη όλη την επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή μας, στα δικαιώματα μας και την ανάγκη να απαντήσουμε, να προχωρήσουμε στις συλλογικές διαδικασίες που είναι το ζωντανό κύτταρο των συνδικάτων. Με πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να ριχτούμε στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 28 Φλεβάρη».