Σφυρί δρεπάνι και ψήφο στο φουστάνι – Σύντομο μάθημα εκλογικής ιστορίας στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο

Ο κάτοχος μάστερ αναλυτικής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Μπογδάνος, εκτός από τους φοβερούς λογικούς συλλογισμούς που θα έκαναν τον Αριστοτέλη να αυτοκτονήσει τελετουργικά από αίσθημα κατωτερότητας, είναι μια πραγματική κινητή εγκυκλοπαίδεια. Κάτι που θέλησε να αποδείξει για μια ακόμα φορά, προσπαθώντας να μας πείσει πώς η κεντροδεξιά – με την οποία είναι βέβαια ένα ζήτημα πόση σχέση έχει ιδεολογικά ο αλτ ράιτ δημοσιογράφος, αλλά είναι μεγάλη η πολυκατοικία και κανείς δεν πάει χαμένος – είναι “η όντως προοδευτική παράταξη”, που άνοιξε το δρόμο στη γυναικεία χειραφέτηση στην πολιτική. Παραθέτει λοιπόν μια σειρά ονομάτων, από το Συναγερμό του Παπάγου, την ΕΡΕ και μετέπειτα τη Νέα Δημοκρατία, για να στηρίξει το ρωμαλέο επιχείρημα για τις “νίκες” της παράταξής του στο γυναικείο ζήτημα.

Πρώτη γυναίκα βουλευτής, Ελένη Σκούρα, πρώτη υπουργός, Λίνα Τσαλδάρη, πρώτη Πρόεδρος της Βουλής, Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, πρώτη Δήμαρχος Αθηναίων, @Dora_Bakoyannis, πρώτη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.

Νίκες της κεντροδεξιάς, της όντως προοδευτικής παράταξης.

— constantinosbogdanos (@bogdanosk) January 16, 2020

Μόνο που “ξεχνάει” ότι, αφενός η δεξιά και γενικά τα αστικά κόμματα έκαναν την Ελλάδα μια από τις τελευταίες ευρωπαϊκές χώρες – με την ιδιότυπη εξαίρεση της Ελβετίας –  όπου θεσπίστηκε επίσημα το δικαίωμα ψήφου σε βουλευτικές εκλογές (ενώ ακόμα και σε δημοτικές στην πράξη ασκήθηκε προπολεμικά σε ελάχιστες περιπτώσεις και με ιδιαίτερα περιοριστικούς όρους) κι ότι εντέλει στην απόφαση συντέλεσε καθοριστικά το γεγονός ότι οι γυναίκες ήδη είχαν ψηφίσει στη διάρκεια της Κατοχής στην Ελεύθερη Ελλάδα. Μιλάμε φυσικά για τις εκλογές της ΠΕΕΑ στους Κορυσχάδες Ευρυτανίας το 1944, όταν όχι απλά ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες άνω των 18, αλλά αναδείχτηκαν και οι πρώτες βουλευτίνες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Επρόκειτο για τις Καίτη Νισυρίου – Ζεύγου και Μαρία Σβώλου, από την Αθήνα, από τον Πειραιά η Χρύσα Χατζηβασιλείου, η Ευγενία Μαυροσκότη από την Αιτωλοακαρνανία, από την Καλαμάτα η Μάχη Μαυροειδή και από τη Λάρισα η Φωτεινή Φιλιππίδη. Ασθμαίνοντας λοιπόν πίσω από τα επιτεύγματα του ΕΑΜ, τα οποία έδρασαν φυσικά υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης σε επίπεδα πολύ περισσότερα από αυτά της κάλπης, μετά τη νίκη τους στον Εμφύλιο και αφού βεβαιώθηκαν πως πλέον η γυναικεία ψήφος θα τους ωφελούσε (πράγματι, χρειάστηκαν δεκαετίες για να εξισορροπηθεί και κατά περίπτωση να αντιστραφεί η προτίμηση των γυναικών σε συντηρητικότερους υποψήφιους) προχώρησαν στη θέσπιση του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τις γυναίκες μόλις το 1952.

To πασίγνωστο και αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός επισημάνθηκε από χρήστη του τουίτερ στον φιλόσοφο βουλευτή, ο οποίος απάντησε με κρυάδα ταιριαστή με την εποχή ότι “Οι ψήφοι στα δικτατορικά καθεστώτα δεν πιάνονται”, για να λάβει πληρωμένη απάντηση, συνεχίζοντας ακάθεκτα να λέει χαριτωμενιές τύπου “σφυροδρέπανο=δικτατορία, στο βουνό και στη θάλασσα εξίσου”. Μήπως μετά τη φιλοσοφία να το σκεφτεί για κάποιο δικτατορικό στις πολιτικές επιστήμες; Είναι κρίμα τέτοια κοφτερή σκέψη να περιορίζεται σε αλληλεπιδράσεις στα ΜΚΔ και να μην εμπλουτίζει τη διεθνή βιβλιογραφία.

Σωστά, ηταν η γνωστή χούντα του βουνού, που τόσο μισήθηκε.

— ЛАЇКОС ТУПОС (@laikos_typos) January 16, 2020