Σοβαρά τώρα; Κάνατε απεργία και δε ρωτήσατε τον Μάνο τον Βουλαρίνο;

Μα είναι δυνατόν; Κάνατε απεργία χωρίς να ρωτήσετε τον Μάνο τον Βουλαρίνο; Τι κάνετε μωρέ; Όχι άλλη απεργία. Όχι άλλο κάρβουνο. Όχι άλλες ΜΕΘ.

Μπορεί να φαίνεται περίεργο στον Μάνο Βουλαρίνο, αλλά τα προβλήματα δεν πάγωσαν μες στην πανδημία.

Μπορεί ο Μάνος ο Βουλαρίνος να μην έχει αυτογνωσία, αλλά είχε ανέκαθεν αλλεργία στην απεργία και μισούσε τους απεργούς όπως ο Δρακουμέλ τα “απαίσια Στρουμφάκια”, ήδη πολύ πριν προκύψει η πανδημία. Για αυτό δεν πείθει κανέναν τώρα.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο στον Μάνο Βουλαρίνο, αλλά η κυβέρνηση είδε την πανδημία ως ευκαιρία και βρήκε παπά (αφού άφησε τον Παππά να φύγει ανενόχλητος) για να θάψει δικαιώματα, όπως το οκτάωρο και το δικαίωμα στην απεργία.
Αλλά τότε δεν είδαμε αυτόν και το σινάφι του να βγαίνει στα κεραμίδια και να λέει: Σοβαρά τώρα; Φέρνετε νόμο μες στην πανδημία για να καταργήσετε το οκτάωρο και την απεργία; Ούτε μια κουβέντα για την κυβερνητική φάμπρικα αντιλαϊκών μέτρων -η φάμπρικα, η φάμπρικα δε σταματά…

Μπορεί να ξεπερνά το μυαλό του Μάνου Βουλαρίνου, αλλά κάθε δράση, φέρνει αντίδραση.

Μπορεί να μην το φτάνει ο νους του Μάνου Βουλαρίνου, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και οι οικογένειές τους είναι απεγνωσμένες και βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης. Και δεν ανέχονται κανέναν τσάτσο των αφεντικών, κανένα χρυσοπληρωμένο παπαγαλάκι να τους κουνά το δάχτυλο για τους αγώνες που κάνουν.

Πόσο μάλλον όταν δεν ξέρει πως ο απεργός ρισκάρει, βάζει το κεφάλι του στον τορβά, σηκώνει ανάστημα για να αντιμετωπίσει το αφεντικό του και τον πέλεκυ της απόλυσης. Δεν είναι βολεμένος εργατοπατέρας, ούτε συντεχνία που κυβερνά τον τόπο. Κάποτε πρέπει να λιώσουν τα μουχλιασμένα στερεότυπα της δεξιάς, αστικής προπαγάνδας, που μας τα πετάνε κατάμουτρα σαν απόσταγμα αυθεντικής σοφίας.

Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι παπαγάλοι δεν ξέρουν καν να διαβάζουν τα αιτήματα της απεργίας. Που αφορούν την υγεία, δηλαδή όλους μας -και εμάς, τους εργοδότες των δημόσιων υπαλλήλων, όπως λέει ο Βουλαρίνος. Αφορούν το οκτάωρο, το δικαίωμα στην απεργία και όλες τις κατακτήσεις που μας επιτρέπουν σήμερα να μην λιμοκτονούμε στους δρόμους, όλα όσα θέλουν να ξηλώσουν τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους.

Αν απορεί ο Μάνος Βουλαρίνος, “από ποιο κράτος” εν μέσω κρίσης, ζητάνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, μπορεί να ρωτήσει το αφεντικό του. Μιλάμε για το ίδιο κράτος που εν μέσω πανδημίας χαρίζει εκατομμύρια σε εταιρίες για να τις στηρίξει -αυτή είναι η “ελεύθερη αγορά” και σε όποιον αρέσει.

Αν θεωρεί ο Μάνος Βουλαρίνος ότι “οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι μόνοι αδιάβροχοι” μπορεί να το πει στους υγειονομικούς που εκτίθενται κάθε μέρα στον κίνδυνο, χωρίς επαρκή μέσα προστασίας, και εισπράττουν μόνο παλαμάκια και κοροϊδία. Ή να το πει στους εκπαιδευτικούς που γνώρισαν το ανέκδοτο της τηλεκπαίδευσης, όπως εφαρμόζεται από το Υπουργείο Παιδείας, και τώρα καλούνται να νικήσουν θεούς και δαίμονες για να κάνουν τη δουλειά τους και να διδάξουν τα παιδιά μας.

Και αν ψάχνει να βρει “αντικοινωνικές συμπεριφορές” εν μέσω πανδημίας, ας τις αναζητήσει στην κυβέρνηση και τα αφεντικά της, που στοιβάζουν εργαζόμενους σε καθημερινή βάση στις συγκοινωνίες και σε μαζικούς χώρους δουλειάς, που γίνονται χώροι υπερμετάδοσης.

Γιατί στην τελική το ζητούμενο δεν είναι αν θα “ξεκολλήσουμε το ημερολόγιό μας από τη δεκαετία του ’80”, όπως μας λέει ο Βουλαρίνος με περισπούδαστο ύφος -άλλη αθάνατη αστική καραμέλα. Αλλά να μην αφήσουμε τα φύλλα του να γυρίσουν πίσω στον 19ο αιώνα και να μας επαναφέρουν στον εργασιακό μεσαίωνα.

Για αυτό οι αγώνες δεν αναστέλλονται, δεν μπαίνουν στον γύψο, ούτε στην καραντίνα. Με την άδειά σας, κύριε Βουλαρίνε…

Υγ: Ότι ο Βουλαρίνος μιλάει για το Δημόσιο και την ΑΔΕΔΥ, αλλά η εικόνα του είναι από τα ταξικά σωματεία του ΠΑΜΕ στον ιδιωτικό τομέα, δε θα το αποδώσουμε σε κακή πρόθεση. Απλώς στην εκκωφαντική άγνοια του Βουλαρίνου για ό,τι είναι σχετικό με τον δρόμο και το κίνημα.