«Στα τέσσερα, στα τέσσερα» – Τώρα καταλάβαμε τι εννοούσατε όλοι σας!
«Τον άνθρωπο μπορείς αν θες να τον εξοντώσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις» (Έρνεστ Χεμινγουαίη)
Τον κ. Καμμένο, τον τέως υπουργό Άμυνας, δύσκολα θα τον ξεχάσουμε. Μπορεί να αποχώρησε από την κυβέρνηση, τάχα μου ενοχλημένος από τη συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο πίσω από τη στάση του μπορεί κανείς να διακρίνει τις αναδιαρθρώσεις που γίνονται στο αστικό πολιτικό σύστημα ενόψει των εκλογών για τη δημιουργία νέων εφεδρειών, έτοιμων να προσφέρουν τη βοήθειά τους ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Τον Ιούνιο του 2015 στη Βουλή, είχε πει προς τον βουλευτή της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη: «στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα»! Ε, λοιπόν, ήξερε τι έλεγε ο Πάνος.
Δεν απευθυνόταν στον κ. Γεωργιάδη, όπως νομίζαμε, αλλά στους εργαζόμενους. Όχι σε όλους τους εργαζόμενους, αλλά μόνο σε αυτούς τους «κακούς» που δεν βοηθούν τις εταιρείες να πιάνουν τους στόχους τους. Κι αν δεν με πιστεύετε, μπορείτε να δείτε παρακάτω το βίντεο, όπου υπάλληλοι μίας εταιρείας πώλησης καλλυντικών στην πόλη Τένγκζου της Κίνας, υποχρεώθηκαν να προχωρήσουν στα… τέσσερα σε πολυσύχναστο δρόμο στις 18 Ιανουαρίου του 2019, ως τιμωρία από την εργοδοσία επειδή δεν έπιασαν τους στόχους τους την προηγούμενη χρονιά.
Τέτοια πρότυπα δεν πρέπει να προσπερνιούνται έτσι. Και ο Πάνος το ξέρει καλά αυτό. Γι’ αυτό τα έλεγε αυτά το 2015. Όπως τα έλεγε πιο πριν απ’ αυτόν ο κ. Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με τον τότε υφυπουργό εργασίας, Χρήστο Νικολόπουλο, που ισχυρίζεται πως όταν τον ρώτησε τι θα κάνουμε με αυτά που ζητάει η τρόικα, του είπε: «θα κάτσουμε στα τέσσερα».
Αργότερα, το 2016, ακολούθησε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, καλώντας από τη Βουλή τον Πάνο να «ζητήσει συγγνώμη στα τέσσερα».
Τώρα καταλάβαμε τι εννοούσατε όλοι σας…
Όποιος νομίζει πως όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στην Κίνα, επειδή είναι «τριτοκοσμική» χώρα , αρκεί να αναφέρουμε μόνο δύο πρόσφατα παραδείγματα εργοδοτικής εφευρετικότητας για να πιαστούν οι στόχοι στις «προηγμένες» δυτικές δημοκρατίες:
Παράδειγμα 1 – Αμερική: Το 2016 κυκλοφόρησε μία είδηση που ανέφερε πως «εργαζόμενοι σε εργοστάσια των ΗΠΑ φοράνε πάνες γιατί απαγορεύεται να πάνε στην τουαλέτα, προκειμένου να μην διαταράσσεται η ταχύτητα στη γραμμή παραγωγής».
Παράδειγμα 2 – Ελλάδα: Το 2017 κυκλοφόρησε μία είδηση που έγραφε πως «εταιρεία διανομής διαφημιστικών εντύπων με έδρα την Πάτρα, υποχρεώνει τους υπαλλήλους της να φορούν GPS για να τους παρακολουθεί σε κάθε τους βήμα».
Ο Μαρξ όλα αυτά, θα τα ερμήνευε ως εξής: «Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό (10%) κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο […], με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα».