Σύντομο λεξικό ευρωατλαντικής προπαγάνδας με αφορμή την εκλογή του Ντ. Τραμπ
«Τι έχει να περιμένει η Ελλάδα από την εκλογή του Τραμπ». Εδώ πραγματικά μιλάμε για την απόλυτη παράνοια. Για ποιο λόγο βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό με τέτοιου είδους «ερωτήματα και αναλύσεις»;
Την τελευταία περίοδο και ειδικά μπροστά στις εκλογές στις ΗΠΑ, που τελικά ανέδειξαν στη Προεδρία τον Ντόναλντ Τραμπ, υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο «αναλύσεων» και «μηνυμάτων» από την ευρωατλαντική προπαγάνδα που χρησιμοποιεί και συγκεκριμένες εκφράσεις. Θα αναδείξουμε ορισμένα από αυτά τα στοιχεία, ξεκαθαρίζοντας πως, προφανώς, με αυτό τον σχολιασμό δεν επιδιώκουμε να κάνουμε κάποιου είδους αναλυτική καταγραφή των ζητημάτων που αφορούν τους σφοδρούς ανταγωνισμούς και την πόλωση που υπάρχει στην αστική τάξη των ΗΠΑ, όπως επίσης και το πώς αυτά εκφράζονται, πόσο μάλλον θα εκφράζονται στο μέλλον και μετά από την εκλογή του Τραμπ.
Έχουμε και λέμε:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτέλους πρέπει να “ενηλικιωθεί”, να πάρει μέτρα για τη “στρατηγική της αυτονομία”». Αυτό το «μήνυμα» το σχετίζουν τόσο με τον εμπορικό πόλεμο ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ (αύξηση δασμών σε προϊόντα κ.λπ) όσο και με τα θέματα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Προσπαθούν μονότονα με αυτό τον τρόπο, όχι γενικά και αόριστα να αναλύσουν πλευρές της οικονομικής πολιτικής -των αντιφάσεων και των αδιεξόδων που έχει αντικειμενικά ο καπιταλισμός- αλλά να πείσουν ότι οι λαοί έχουν να περιμένουν κάτι θετικό από την… «ενηλικίωση» της ΕΕ.
Όμως την ΕΕ μάλλον ως γριά θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς… Η μεγαλύτερη αρρώστια του γερασμένου και σάπιου καπιταλισμού στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο είναι ακριβώς όχι ότι δεν «υπάρχουν χρήματα», αλλά ότι υπάρχουν τεράστια συσσωρευμένα κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και επειδή, «δεινόν το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνο του» στον ιμπεριαλισμό… Σήμερα υπάρχουν πάνω από 50 «ενεργές» πολεμικές συγκρούσεις ενώ κλιμακώνεται το μακελειό μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και καπιταλιστικής Ρωσίας στην Ουκρανία αλλά και ο πόλεμος στην Μ. Ανατολή με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ να επιτίθεται στη Γάζα και στο Λίβανο.
Το «μήνυμα» λοιπόν η ΕΕ το έχει πάρει… εδώ και καιρό. Παρά τις σφοδρές αντιπαραθέσεις που υπάρχουν και στο εσωτερικό της, αφού είναι συμμαχία αστικών κρατών που το κάθε ένα χωριστά διεκδικεί για τα συμφέροντα των δικών του ομίλων, έχει ανακοινώσει με τον πιο επίσημο τρόπο τα μέτρα για τη «στρατηγική αυτονομία» της, που είναι ένας όλεθρος για τους λαούς της Ευρώπης.
Για του λόγου το αληθές αρκούν δύο λέξεις από το λεξικό της ευρωατλαντικής προπαγάνδας: «Έκθεση Ντράγκι». Έχει γίνει ένα νέο πάτερ ημών και στη χώρα μας από την κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος. Τι λέει; Πως οι λαοί πρέπει να «ματώσουν» δίνοντας 500 δισ. ευρώ στη πολεμική οικονομία της ΕΕ τα επόμενα χρόνια έτσι ώστε να… ματώσουν και πραγματικά στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία.
«Οι ελίτ πρέπει να πάρουν το μήνυμα, να απευθυνθούμε στους ανθρώπους που έχουν ανασφάλεια για το μέλλον και να παρθούν μέτρα διάχυσης της οικονομικής ανάκαμψης». Με αυτό δίνουν πραγματικά τα ρέστα τους σε μια κακόγουστη και αισχρή παράσταση για να πείσουν τον λαό ότι θα κάνουν κάτι για να του βελτιώσουν τη ζωή.
Έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα παροξυσμού που όταν τα λένε αυτά δεν συνειδητοποιούν ότι συνεχίζουν να αναπαράγουν τον ελιτισμό ορισμένων «φωτισμένων» και σιχαμένων τμημάτων του κάθε αστικού κράτους και του κεφαλαίου που «ρίχνει το επίπεδο του» για να «αφουγκραστεί» το πόπολο…
Αυτό το εδάφιο της ευρωατλαντικής προπαγάνδας σχετίζεται με το πως παρουσιάζουν το πραγματικό γεγονός ότι ο Τραμπ και αυτό που αυτοί ονομάζουν «τραμπικές πολιτικές δυνάμεις» στην Ευρώπη στηρίζονται από τμήματα εργαζομένων που στρέφονται σε αυτές τις αντιδραστικές δυνάμεις που εκφράζουν την άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού καπιταλιστικού νομίσματος-ανάμεσα σε άλλους λόγους- ώστε να «τιμωρήσουν» τη συμμετοχή των χωρών τους στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία, τις τεράστιες οικονομικές ανισότητες που συνεχώς και νομοτελειακά θα γιγαντώνονται στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Έκφραση βεβαίως και της μεγάλης κρίσης (ή ακόμα και ουσιαστικής έλλειψης) Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Σχετίζεται επίσης με το πως τμήματα του λαού «αντιδρούν» στον επικίνδυνο ανορθολογισμό που καλλιεργείται συστηματικά από αστικές δυνάμεις και τμήματα του κεφαλαίου (είναι πολλά τα χρήματα που επενδύονται στην ιδεολογική επίθεση στη συνείδηση των εργαζομένων…) και αφορά τον «ατομικό δικαιωματισμό», καταλήγοντας όμως προφανώς σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και αλλού, να στηρίζουν την άλλη όψη της αστικής ιδεολογίας, πασπαλισμένη με μπόλικο ρατσισμό και σκοταδισμό. Ένας απερίγραπτος «προοδευτικός» μεσαίωνας που από τα επιτελεία του συστήματος τιτλοφορείται ως «πολιτική ορθότητα» ή «woke» ατζέντα. Τώρα, μάλιστα, διάφοροι υπέρμαχοι του «ατομικού δικαιωματισμού» και στη χώρα μας -ως μετά Χριστόν προφήτες – εμφανίζονται και «εξαγριωμένοι» (sic) με αυτό το αντιδραστικό πλέγμα θεωριών και δράσεων, που φτάνει τελικά να ξεχωρίζει και να τεμαχίζει την ανθρώπινη υπόσταση και την ταξική συνείδηση ανάλογα με το σε ποια φυλή «ανήκει», τι φύλο, χρώμα και σεξουαλικό προσανατολισμό έχει ο καθένας. Αν μη τι άλλο η υποκρισία των τάχα περισσότερων «δικαιωμάτων» σε καπιταλιστικές κοινωνίες, όπου το χάσμα συνεχώς μεγαλώνει ανάμεσα στους πάμπλουτους και τους φτωχούς, έχει και τίμημα, το οποίο επιχειρούν να αποφύγουν να πληρώσουν διάφοροι εγχώριοι υπέρμαχοι του «ατομικού δικαιωματισμού». Είναι αυτοί που όταν «πουλάει» το θέμα είναι «ευαίσθητοι» αλλά όταν χρεοκοπεί κοντράρονται για το ποιος θα κλείσει τελευταίος την πόρτα πίσω του… Έτσι αύριο (ή από σήμερα κιόλας) θα παριστάνουν τους ανήξερους για το ποιος εκτρέφει τον σκοταδισμό, τον ρατσισμό και το φούσκωμα σάπιων, αντιδραστικών δυνάμεων τύπου Τραμπ.
Μην αυτοβαυκαλίζονται όμως κιόλας. Δεν είναι ελίτ. Κοινωνικά παράσιτα είναι άπαντες. Είτε είναι διάφοροι «πολύχρωμοι»-«πράσινοι»-«προοδευτικοί» που εκπροσωπούν συγκεκριμένα τμήματα του κεφαλαίου είτε είναι «λευκοί», «συντηρητικοί», «σκοταδιστές». Πολλοί άλλωστε από δαύτους είναι και οι ίδιοι δισεκατομμυριούχοι, που τσακώνονται μεταξύ τους έχοντας διαφορετικές προτεραιότητες και σχεδιασμούς για την επίτευξη των στρατηγικών συμφερόντων τους.
Οι «ελίτ» κανένα μήνυμα δεν παίρνουν. Ειδικά σήμερα δεν υπάρχει κανένα «φάρμακο» που μπορεί να λειάνει έστω και τις ακραίες μορφές εξαθλίωσης, πόσο δε μάλλον τις σχετικές. Η ψαλίδα ανάμεσα στο πως θα μπορούσαμε να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής και το πως τελικά ζούμε συνεχώς να μεγαλώνει. Ειδικά σήμερα που η μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα είναι σφοδρή με ιμπεριαλιστικές συμμαχίες να σφαδάζουν από αντιθέσεις, άλλες να διαλύονται, άλλες -και αυτές εύθραυστες- να δημιουργούνται και οι λαοί να συνθλίβονται στις μυλόπετρες των ανταγωνισμών. Άλλωστε τι άλλο εκφράζει ο περίφημος «διχασμός» στο εσωτερικό των ΗΠΑ, για τον οποίο όλοι μιλάνε, αν όχι αφενός την όξυνση της αντίθεσης ανάμεσα στο «κεφάλαιο και την εργασία» και αφετέρου τις αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το κεφάλαιο για το πώς θα αντιμετωπίσουν το μέγα πρόβλημα: την αμφισβήτηση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής πρωτοκαθεδρίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτή είναι η ουσιαστική διαμάχη ανάμεσα σε Τραμπ και Χάρις.
«Τι έχει να περιμένει η Ελλάδα από την εκλογή του Τραμπ». Εδώ πραγματικά μιλάμε για την απόλυτη παράνοια. Για ποιο λόγο βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό με τέτοιου είδους «ερωτήματα και αναλύσεις»;
Αφού απαντά μόνη της η κυβέρνηση, άπαντες οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, αλλά και η ίδια η πείρα από την προηγούμενη διακυβέρνηση του Τραμπ όπου συνέπεσε με δύο διαφορετικές ελληνικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ). Ο Κ. Μητσοτάκης το δηλώνει συνεχώς και με κάθε τρόπο: Η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι πρωτοπαλίκαρο των επικίνδυνων ευρωατλαντικών σχεδιασμών.
Αν «νοιάζονται» πάντως τόσο πολύ για το τι έχει να περιμένει η Ελλάδα ας κάνουν κανένα «αποκαλυπτικό» ρεπορτάζ για το τι συζήτησε ο Μητσοτάκης με τον Μ. Πομπέο – πέρα από το «φιλικό» δείπνο που είχαν- όταν λίγες ώρες πριν την εκλογή του Τραμπ ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Τραμπ επισκέφθηκε την Ελλάδα.
Φυσικά δεν είναι κουτοί. Ο λόγος που υπάρχει και το συγκεκριμένο εδάφιο της ευρωατλαντικής προπαγάνδας είναι γιατί μπροστά στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά παζάρια μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου προς το συμφέρον ενεργειακών κολοσσών και της συνολικής κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων στη περιοχή, πρέπει να «χτίζεται» το ευρωατλαντικό αφήγημα με κάθε δυνατό τρόπο.
