Τα 100 χρόνια ΚΚΕ και ο 100 κιλά… Μπογδάνος

Μπογδάνος γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ψευτοδίλημμα, καθώς όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ο γνωστός (κακο)ποιητής της μικρής οθόνης ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά με αφορμή τα 100χρονα του κόμματος. Έτσι λοιπόν τον θαυμάσαμε σε φωτογραφία του στο facebook με το κόκκινο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη ανά χείρας και το σχόλιο: “Επιμένεις να είσαι αριστερός; Αυτή είναι η μοναδική αξιοπρεπής, πατριωτική επιλογή σου στην Ελλάδα του 2018”.

Το κόλπο είναι παλιό και δοκιμασμένο, να “παινεύουν” τάχα το ΚΚΕ οι αντίπαλοί του, ώστε να το εμφανίζουν “συστημικό” και “ακίνδυνο, όπως έκανε κι ο Παπαχελάς πριν μερικά χρόνια, αποχαιρετώντας πρόωρα την Αλέκα, την “υπεύθυνη στάση της”, τη “νηφαλιότητα” και τη “θεσμική της συμπεριφορά”. Μπορεί ο ποιητής Μπογδάνος (που είναι ένας Φαμφάρας της εποχής μας) να είναι πολλά επίπεδα ευφυΐας κάτω από τον Παπαχελά, έχει όμως σκληρό ανταγωνισμό από όσους παίρνουν τοις μετρητοίς όσα έγραψε και βρίσκουν σαν έτοιμοι από καιρό πάτημα για να “την πουν” στο “εθνικιστικό, ενσωματωμένο ΚΚΕ” και δε συμμαζεύεται.

Κάθε τάξη βέβαια έχει το γελωτοποιό που της αξίζει κι η σημερινή αστική τάξη στην Ελλάδα δε θα μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο από έναν “φιλο-κουκουέ” που λέει το Βελουχιώτη σφαγέα σαν τους τζιχαντιστές παίζει  τον ύμνο των Ες – Ες στις εκπομπές του μιξαρισμένο με τη φωνή του Στάλιν και κατηγορεί την εξέγερση του Πολυτεχνείου για την εισβολή στην Κύπρο. Αλλά αν δεν τα πίστευε όλα αυτά, δε θα ήταν εκατό κιλά… Μπογδάνος.

Αν πάντως δει κανείς προσεκτικά τη φωτογραφία, το φύλλο του Ριζοσπάστη με τα εκατό χρόνια ΚΚΕ κρύβει σχεδόν το μισό πρόσωπο του φιλελέ γελωτοποιού κι η σημειολογία είναι προφανής: το ΚΚΕ έρχεται, ο Μπογδάνος φεύγει. Καθείς εφ’ ω ετάχθη…