Θ. Θεοδωρόπουλος: “Κάθε μέλος του τάγματος εφόδου θα μπορούσε να σκοτώσει τον Παύλο Φύσσα”
“Το χέρι του Γ. Ρουπακιά οπλίστηκε από την αίσθηση του ακαταδίωκτου, την ασυλία του ατιμώρητου, από την αλαζονεία του δυνατού, στοιχεία που του έδινε η ναζιστική οργάνωση στην οποία είχε ενταχθεί”.
Συνεχίστηκε για τρίτη μέρα η αγόρευση του συνηγόρου των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ Θοδωρή Θεοδωρόπουλου, που έκανε κυριολεκτικά φύλλο και φτερό κάθε σημείο της απαράδεκτης εισαγγελικής πρότασης, αναδεικνύοντας αντιφάσεις και συνειδητές παραβλέψεις στοιχείων από πλευράς εισαγγελίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι ο δικηγόρος ανάδειξε πώς κάθε μέλος του τάγματος εφόδου θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τον Παύλο Φύσσα, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
“Ενόψει των αποδειχθέντων, και δεδομένου του ταχύτατου τρόπου συγκρότησης, συνάθροισης, κινητοποίησης, οργανωμένης μετάβασης και δράσης του τάγματος εφόδου και του γεγονότος ότι κυνήγησαν την παρέα του Παύλου, ότι τον εγκλώβισαν, ότι έδρασαν κυκλωτικά προκύπτει αναμφίβολα ότι το κάθε μέλος της ομάδας (σύσσωμο το τάγμα εφόδου!) θεωρούσε βέβαιο ή έστω αποδεχόταν το ενδεχόμενο ότι το κάθε μέλος της ομάδας μπορούσε να σκοτώσει τον Παύλο Φύσσα.”
Δεν ήταν δηλαδή ατομική επιλογή του Ρουπακιά η δολοφονία, ούτε ότι οι υπόλοιποι του τάγματος εφόδου δεν μπορούσαν τάχα να αντιληφθούν ότι κρατούσε μαχαίρι, όπως ισχυρίστηκε η εισαγγελέας. Σε μια πολύ χαρακτηριστική αποστροφή του λόγου του, ο Θ. Θεωδορόπουλος υπογράμμισε εύστοχα πως: “Το χέρι του Γ. Ρουπακιά οπλίστηκε από την αίσθηση του ακαταδίωκτου, την ασυλία του ατιμώρητου, από την αλαζονεία του δυνατού, στοιχεία που του έδινε η ναζιστική οργάνωση στην οποία είχε ενταχθεί. Σκότωσε επειδή ήταν και σε κάθε περίπτωση επειδή στη δεδομένη στιγμή λειτούργησε ως φασίστας με το ουσιαστικό περιεχόμενο του όρου». «Ήταν ένας “συνηθισμένος” άνθρωπος. Η ναζιστική οργάνωση τον μετέτρεψε σε “θηρίο. Όπως λέει και ο Ελύτης, λες και το έγραψε για τον Π. Φύσσα: “…καθαρό παλιννοστούσε το αίμα και τα τέρατα έπαιρναν την όψη ανθρώπου. Τόσο εύλογο το ακατανόητο…”
Ο δικηγόρος αναφέρθηκε αναλυτικά σε όλα όσα “ξέχασε” η εισαγγελέας στην πρότασή της, όπως τη δήλωση του Γ. Τσακανίκα στο δικαστήριο πως: “…έχετε όλα τα εχέγγυα: και ποιοι ήταν εκεί από την αρχή και ποιοι πήγαν μετά και κάποιοι δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους, ο ένας λέει “έβγαζα βόλτα τα καναρίνια”, ο άλλος δεν ξέρω τι…”, αλλά και το θέμα της αναφερόμενης απόλυσης και διαγραφής των Πατέλη-Καζαντζόγλου, καθώς και το αναφερόμενο κλείσιμο της Τοπικής Νίκαιας, τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς που προκάλεσε το θέμα και τη σημασία της αν ευσταθούσε η εκδοχή αυτή. Ο συνήγορος του ΠΑΜΕ ανέδειξε τις διαδοχικές διαψεύσεις της ηγεσίας της ΧΑ σε σχέση με το Ρουπακιά, που επιχειρούσε να εμφανίσει ως κάποιον τυχαίο οπαδό του κόμματος, την υποκριτική καταδίκη της δολοφονίας Φύσσα από τη ναζιστική οργάνωση, τις ενέργειες συγκάλυψης στις οποίες προέβη η ηγεσία μέσω υποδείξεων του Λαγού και οδηγίες στο Δεβελέκο να καταθέσει ότι δεν ήξερε τον Ρουπακιά, συνοδευόμενες από ψέμματα Μιχαλολιάκου, Λαγού και άλλων, πως τάχα έμαθαν για τη δολοφονία την επομένη το μεσημέρι, την ώρα που πληθώρα στοιχείων αποδεικνύει πως ήξεραν ήδη το ίδιο βράδυ.
Εξίσου έωλοι είναι και οι ισχυρισμοί των χρυσαυγιτών, που υιοθέτησε η εισαγγελέας, περί μη στοχοποίησης του Παύλου Φύσσα, όπως δείχνουν οι αποκαλύψεις του μάρτυρα Αποστόλου. Η οργανωμένη και ιεραρχικά δομημένη δραστηριοποίηση των ταγμάτων εφόδων αποδείχθηκε από το περιεχόμενο των τηλεφωνικών επικοινωνιών των χρυσαυγιτών το βράδυ της δολοφονίας. Εξάλλου, όπως επισήμανε ο Θ. Θεοδωρόπουλος, παρόμοιος ήταν ο τρόπος δράσης του τάγματος εφόδου και σε άλλα βίαια περιστατικά, όπως ενάντια στο Δημήτρη Κουσουρή, το στέκι “Αντίπνοια” και τους Αιγύπτιους ψαράδες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και το απόσπασμα της αγόρευσης όπου ο συνήγορος του ΠΑΜΕ, αναφέρθηκε στη σύγκριση που έκανε ο Νίκος Μιχαλολιάκος μεταξύ της δολοφονίας Φύσσα κι εκείνης του Νίκου Τεμπονέρα, σημειώνοντας:
“Πρώτον, αφού ο Ν. Μιχαλολιάκος συγκρίνει τη δολοφονία Φύσσα με τη δολοφονία Τεμπονέρα, παραδέχεται πως και η δολοφονία Π. Φύσσα έχει έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Πλήρης κατάρριψη του αρχικού τους ισχυρισμού περί ποδοσφαιρικής διαμάχης.
Δεύτερον, η δολοφονία Τεμπονέρα (ανεξάρτητα αν διώχθηκε και καταδικάστηκε μόνο ο Καλαμπόκας) ήταν αποτέλεσμα της δράσης της ΟΝΝΕΔ, όχι ενός ανθρώπου, άρα αντιστοίχως ο Ν. Μιχαλολιάκος παραδέχεται ότι και η δολοφονία Π. Φύσσα δεν έγινε μόνο από τον Γ. Ρουπακιά, δεν είναι διαφορά δύο προσώπων.”
