«Τι τα φωνάξαμε τα ασθενοφόρα, αφού δεν έχουμε και πολλά»…

Άλλη μία καταμέτρηση από αυτές που θέλουν να συνηθίσουμε. Τόσο αθώο… Σαν να μετράς στο κρυφτό… Και αν είναι ανθρώπινες ζωές; Και αν δεν δώσει ποτέ οριστικό και ασφαλές αποτέλεσμα η καταμέτρηση; Και αν ήδη στα 5 χλμ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι; «Τι τα φωνάξαμε τα ασθενοφόρα, αφού δεν έχουμε και πολλά», όπως είπε και η τηλεπαρουσιάστρια… «Αφού δεν θα τους βρουν», θα συμπλήρωνε τώρα, σύμφωνα με τις νεότερες πληροφορίες… Ηταν και η κηδεία του Καβαλιέρε και έπρεπε να τη δίνουν ζωντανά και το «ΕΡΤnews» και η «Αυγή». Κάτω από το ναυάγιο στην Πύλο η είδηση για τον Μπερλουσκόνι. «Ναυάγια γίνονται πάντα, ο Μπερλουσκόνι μία φορά κηδεύεται», θα σκέφτηκαν οι κρετίνοι…

Γιατί βούλιαξε το σκάφος; Άλλαξε ρότα; Φύσαγε;

Ναι. Φυσάει πάρα πολύ καιρό τώρα στη Λιβύη και σε όλη τη Βόρεια Αφρική. Μόνο που δεν σφυρίζει ο άνεμος, αλλά οι σφαίρες και τα μαχητικά αεροσκάφη. Σφυρίζουν και ακούγονται μέχρι τη Σούδα της Κρήτης, από όπου απογειώθηκαν τα μαχητικά. Δεν ακούγονται, όμως, ούτε στις Βρυξέλλες, ούτε στο Μαξίμου, ούτε στην Κουμουνδούρου. Αλλωστε, μπορεί να σφυρίζουν τα μαχητικά, μπορεί να ξεβράζει πτώματα η Πύλος, αλλά «η Ελλάδα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση περιοχών της Λιβύης»… Δεν φταίει κανείς… ‘Η μάλλον καλύτερα: Δεν φταίνε όσοι διέλυσαν τη Λιβύη και την έχουν κάνει πλέον μία πολυδιασπασμένη χώρα. Την κατέστρεψαν όλοι οι «παίκτες» – έτσι τους λέμε τους χασάπηδες πλέον – της περιοχής: Η Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ. Μέσα εκεί και η ελληνική κυβέρνηση. Αλλά δεν περίμενε κανείς ότι ένας λαός που ματώνει από το 2011 δεν θα αντέξει τον τόπο του, γιατί τον διώχνουν από εκεί αυτοί που σήμερα λένε πως «δεν φταίω εγώ».

Φυσάει πάρα πολύ καιρό τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, στην Κύπρο και στη Μάλτα. Δεν είναι ο αέρας, όμως, είναι οι φωνές ανθρώπων που παλεύουν να κρατηθούν στην επιφάνεια, κρατώντας σανίδες… Είπαν να φύγουν από τη χώρα τους και τους υποδέχτηκαν οι θάλασσές μας. Αυτές οι θάλασσες, που «πουλιούνται» ως τουριστικό προϊόν, φιλοξενούν πολλά κουφάρια στον πάτο τους και στις ακτές καμιά φορά ξεβράζει πτώματα…

Ως εδώ με την υποκρισία. Το Αιγαίο το έκανε θάλασσα νεκρών η Συμφωνία Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας το 2016. Τη Μεσόγειο την έκανε θάλασσα νεκρών η Ευρωπαϊκή Ενωση, η πολιτική της για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που κλείνοντας τη στρόφιγγα ανεβάζει τις τιμές των δουλεμπόρων, που σηκώνοντας φράχτες χαράζει τα νέα, πιο επικίνδυνα δρομολόγια των διακινητών οι οποίοι έχουν «άκρες» στα εμπλεκόμενα κράτη. Είναι η πολιτική που δίνει αέρα σε κυβερνήσεις, κυκλώματα και διάφορες «ΜΚΟ» να εργαλειοποιούν και να κερδοσκοπούν πάνω στην ανάγκη των ανθρώπων να βρεθούν σε ένα μέρος όπου δεν θα σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους τα F-16, όπου δεν θα τους θερίζουν η φτώχεια και η καταπίεση. Τα ναυάγια και οι εκατόμβες νεκρών είναι το «δίκαιο της ΕΕ». Είναι η «κανονικότητα» των αξιών της. Ολοι τις αποδέχονται, γι’ αυτό συνιστούν «ψυχραιμία»… Και η Νέα Δημοκρατία ψυχραιμία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ψυχραιμία… «Κανονική ευρωπαϊκή χώρα» είναι αυτή που όσους πρόσφυγες γλιτώνουν τα ναυάγια, τους περιμένει στην καλύτερη μία φυλακή που τη λένε δομή φιλοξενίας, μέχρι την απέλαση ή μέχρι να βρεθεί το επόμενο επικίνδυνο δρομολόγιο προς την Ευρώπη. Αυτά προβλέπει η ΕΕ, το «σπίτι» μας.

Ας γυρίσουμε στην καταμέτρηση. Δεν θα τη συνηθίσουμε, αλλά δεν θα ξεχάσουμε καμία. Μία – μία τις θυμόμαστε, σε στεριά και θάλασσα. Κανένα έγκλημα δεν θα μείνει ατιμώρητο, κανένας ένοχος δεν θα κρυφτεί. Το ΚΚΕ – όπως πάντα – θα κινήσει γη και ουρανό για να βγει η αλήθεια στην επιφάνεια. Για να καταδικαστεί η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που την αποδέχονται σαν «ευαγγέλιο». Για να καταδικαστούν ο εθνικισμός και ο κάλπικος «ανθρωπισμός», που όσο και αν καβγαδίζουν μεταξύ τους, ξεχνάνε ποιοι διαλύουν χώρες και ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι βουτηγμένες μέχρι τον λαιμό στο έγκλημα, σε κάθε του φάση. Φτάνοντας να περιγράφουν την προσφυγιά και τη μετανάστευση ως «φυσικό φαινόμενο». Σαν τον άνεμο… Μάλλον γι’ αυτό αναρωτιούνται στα ρεπορτάζ αν φύσαγε…

 

Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη της Πέμπτης 15 Ιούνη 2023