Των μηνύσεων το κάγκελο στο κόμμα του Βελόπουλου

Δεν έχει προλάβει καλά – καλά να μπει στην ευρωβουλή και το εθνικό κοινοβούλιο το μόρφωμα του Κυριάκου Βελόπουλου “Ελληνική Λύση” και ήδη οι υποψήφιοι του έχουν αρχίσει να παθαίνουν Αμαλία στο “Παρά πέντε”:

Πιο συγκεκριμένα, δύο μηνύσεις μέσα σε διάστημα ελάχιστων ημερών έχουν υποβληθεί στις τάξεις του ελληνόψυχου κόμματος Ελληνική Λύση, μία από έναν υποψήφιο ευρωβουλευτή εναντίον του προέδρου και μία για συκοφαντική δυσφήμιση από τον ίδιο το Βελόπουλο προς έναν υποψήφιο στη Λάρισα, με διαφορετικές αφορμές και ουσιαστικά κοινή αιτία, ότι δηλαδή νιώθουν πως ο αρχηγός τους στέρησε την έδρα που δικαιούνταν.

Την αρχή έκανε ο Σάββας Γεωργιάδης, που με τη δύναμη της αλφαβητικής του κατάταξης στο ψηφοδέλτιο, κατόρθωσε να εκλεγεί τρίτος σε σταυρός ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης. Έλα όμως που στη δεύτερη εξελέγη κάποιος Φράγκος Φραγκούλης, που πήρε και την έδρα στο Στρασβούργο, αφού ο πρώτος σε σταυρούς Βελόπουλος προτίμησε να το παλέψει για βουλευτής στην Ελλάδα, όπερ και εγένετο, παραδίδοντας την έδρα στον αμέσως επόμενο. Όπως ισχυρίζεται λοιπόν στη μηνυτήρια αναφορά του, ο ίδιος, αλλά και όσα μέλη και ψηφοφόροι επικοινωνούσαν προεκλογικά με το κόμμα, έμεναν με την εντύπωση ότι ο περί ου ο λόγος Φραγκούλης ήταν ο γνωστός εθνικιστής στρατηγός, που ξανάρθε στο προσκήνιο με τις ομιλίες του στα συλλαλητήρια των μακεδονομάχων. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα κτηνίατρο ονόματι Φράγκο χιώτικης καταγωγής, που στην πραγματικότητα το μικρό του είναι Μανώλης. Νιώθοντας λοιπόν πως αν δεν υπήρχε το ηχηρό πλην παραπλανητικό όνομα αυτό στη λίστα, θα είχε πάρει την έδρα ο Γεωργιάδης, αποφάσισε να μηνύσει τον πρόεδρο για παραπλάνηση ψηφοφόρων, αποκαλύπτοντας και διάφορα άλλα ευτράπελα του προεκλογικού αγώνα και της άγρας ψήφων στο κόμμα.

Ακολούθησε με άλλη μήνυση ο Κυριάκος Βελόπουλος χθες σε βάρος του υποψηφίου του στη Λάρισα Θανάση Νασίκα, παλιού δημάρχου Τυρνάβου και άλλοτε προβεβλημένου αγροτοσυνδικαλιστή της ΝΔ. Αιτία οι χαρακτηρισμοί του Νασίκα σε βάρος του Βελόπουλου, τον οποίο χαρακτήρισε “άφιλο και ανέντιμο”, αφού κατέλαβα την έδρα της Λάρισας για λογαριασμό του, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις του στον πρώτο σε σταυρούς υποψήφιο. Έξαλλος ο πρόεδρος του κόμματος μήνυσε τον Νασίκα, που οδηγήθηκε στο αυτόφωρο μαζί με το γιο του για απειλή και συκοφαντική δυσφήμιση, τροφοδοτώντας τα καφενεία του θεσσαλικού κάμπου με κουτσομπολιό για αρκετές μέρες.

Αυτά ίσως να μην έχουν εκ πρώτης όψεως καμία ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Χωρίς να μπορούμε να πάρουμε θέση για το ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα, το μόνο σίγουρο είναι πως η όλη ατμόσφαιρα δυσωδίας που αναδύουν οι υποθέσεις αυτές είναι αρκετά ενδεικτικές του χώρου που εκπροσωπεί ο Βελόπουλος, αλλά και γενικότερα του αστικού πολιτικού σκηνικού. Συνήθως βέβαια στα πιο μεγάλα και “σοβαρά” αστικά κόμματα, τέτοια μαλλιοτραβήγματα διευθετούνται εντός των τειχών, η ουσία όμως δεν αλλάζει.

Ποιος να το πίστευε ότι οι υποψήφιοι του Βελόπουλου δεν κατέβηκαν από αγνό πατριωτισμό και πάθος να ανακουφίσουν τον απλό Έλληνα, αλλά για να τσιμπήσουν μια έδρα; Ποιος μπορεί πολύ περισσότερο να πιστέψει ότι μπορεί ένα τέτοιο κόμμα να μετήλθε κόλπα προσέλκυσης αφελών ψηφοφόρων και δεσμεύσεων προς άγρα υποψηφίων που δεν τηρήθηκαν;

Αυτό το σκηνικό φαγωμάρας για την έδρα έρχεται ακριβώς σε μια συγκυρία που διάφοροι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την παραίτηση Γερασιμίδου από την έδρα που έβγαλε το ΚΚΕ στην Αν. Αττική. Ας αναρωτηθούν, κυρίως όσοι θεωρούν πως ασκούν καλοπροαίρετη κριτική, αν αυτή τους η αγανάκτηση προσιδιάζει περισσότερο στην υπεράσπιση της λαϊκής ψήφου, εξ ονόματι της οποίας λένε πως μιλούν, ή στην τσαντίλα των υποψηφίων που έχουν τόσο υψηλά ιδανικά ώστε επιδίδονται σε δημόσιες καταγγελίες και μηνύσεις μόλις νιώσουν πως το κόμμα ή προσωπικά ο πρόεδρος τους πήραν την έδρα μέσα από τα χέρια.