“Τον πατέρα μου τον σκότωσαν η Φρειδερίκη και ο Ζαχαριάδης” – Θεωρία δύο άκρων από τον Μπελογιάννη τζούνιορ
31-03-2019
Όταν το μήλο πέφτει σάπιο κάτω από τη μηλιά…
Η Έλλη Παππά είχε πει ότι ο Ζαχαριάδης χρειαζόταν έναν ήρωα και έναν προδότη. Δηλαδή το Νίκο Μπελογιάννη και το Νίκο Πλουμπίδη. Προσέθετε επίσης ότι ο Μπελογιάννης της ζήτησε να εκδικηθεί το κόμμα για την εκτέλεση, έτσι τουλάχιστον ερμήνευε η ίδια με τη γνωστή αντι – ΚΚΕ στάση κυρίως τα τελευταία χρόνια της ζωής της τη φράση: Εσύ πρέπει να ζήσεις για το παιδί μας, για την εκδίκηση.
.
Το παιδί αυτό ποτέ δεν άντεξε το βάρος του ονόματός του, αλλά συνεχίζει στην παραπάνω λογική της μητέρας του, προχωρώντας τη μερικά βήμα ακόμα, επί το αντιδραστικότερο.
Εκείνο που διατρέχει σαν κόκκινη κλωστή τη συνέντευξή του στο Φιλελεύθερο, που είναι δυο μηνών, αλλά την προσέξαμε χάρη στην “επετειακή” αναδημοσίευσή της από τη σελίδα του Κούλογλου σήμερα, είναι πως λόγω του επιθέτου του στερήθηκε στα νιάτα του την ήσυχη ζωή που επιθυμούσε, αφιερωμένος στη μελέτη ως “σπασικλάκι” – όπως λέει- των θετικών επιστημών. Τόσο πολύ, που μαθαίνουμε ότι τελικά δεν ήταν ούτε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, γιατί διάβαζε, όπως θα ‘λεγε και μια άγια ψυχή. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τη (μη) απάντηση: “Αυτό συνέβη όταν πια ήμουνα στο πέμπτο έτος της σχολής”, γιατί ως γνωστόν μετά το δεύτερο, βαριά το τρίτο έτος, η συμμετοχή στην εξέγερση απαγορευόταν. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, προσθέτει στη συνέχεια σιβυλλικά “ότι είχαμε δε συμφωνήσει με τα παιδιά στη Σχολή ότι ναι μεν θα είμαι, αλλά όχι φάτσα φόρα μπροστά, διότι θα ‘χε η Χούντα να λέει πως είναι κομμουνιστοκίνητο το πράγμα.” Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
.
Σίγουρα είναι τρομερή η αγωνία κάποιου με τέτοια οικογενειακή ιστορία να ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του και να αποδείξει ότι δεν είναι ετερόφωτος. Δεκτό επίσης να μη θέλει να ακολουθήσει την πολιτική πορεία του γονιού του και να μη συμμερίζεται τις απόψεις του. Απαράδεκτο όμως είναι να προσπαθεί αφενός να παρουσιάσει τον Μπελογιάννη ως “ανεπιθύμητο” στο κόμμα του, που τον τίμησε διαχρονικά όσο ελάχιστους από τους πραγματικά χιλιάδες ήρωές του, αφετέρου να αυτοπροβληθεί ως κάποιο είδος σθεναρού αντιφρονούντα στο δογματικό ΚΚΕ που προσπαθούσε να τον τυλίξει στα δίχτυα του ολοκληρωτισμού.
.
Φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί πως, αν και ανήκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, δεχόταν “γερές πιέσεις” από το κόμμα “να γίνει σαν τον πατέρα του”, γιατί αν για κάτι φημιζόταν το ΚΚΕ της μεταπολίτευσης ήταν ότι παρακαλούσε αυτούς που είχε διώξει το ’68 να ξαναγυρίσουν. Βέβαια, άλλοτε το ΚΚΕ τον εκλιπαρούσε κι εκείνος άτεγκτος το έφτυνε και δεν ήθελε να το ξέρει, και πότε είναι σκατόψυχο, που απειλούσε να μην πατήσει κανείς στην κηδεία της μητέρας του κι αναφερόταν σε αυτή με λίγες γραμμές. Εκείνος στη συνέχεια, εφευρίσκει ένα σενάριο σταλινικής συνωμοσίας που θα ζήλευε και το Χόλιγουντ, εφευρίσκοντας πολιτική σημειολογία πίσω από τα λευκά χρυσάνθεμα που τελικά απέστειλε η ΚΕ του κόμματος στην κηδεία της Έλλης Παππά: “Στην κηδεία, λοιπόν, εμφανίζεται ένα στεφάνι, με κατακόκκινη κορδέλα και χρυσά γράμματα «η κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ», που είχε, όμως, άσπρα χρυσάνθεμα – σημειολογία του σταλινισμού, ότι η Έλλη, ως ρεβιζιονίστρια, ήταν ανάξια να έχει κόκκινα γαρίφαλα”. Είπατε τίποτα;
.
Εκεί που τα δίνει όλα όμως, είναι στην εξίσωση του Νίκου Ζαχαριάδη με τη βασίλισσα Φρειδερίκη, αποδίδοντάς τους την άμεση ευθύνη για την εκτέλεσή του πατέρα του, ξεπλένοντας παράλληλα όμορφα την κυβέρνηση Πλαστήρα, αλλά και τον αμερικανικό παράγοντα. Μπορεί η μητέρα του να είχε προαναγγείλει αυτό το μοτίβο ενοχοποιώντας τον τότε γγ του ΚΚΕ, ούτε εκείνη, ούτε και κανένας άλλος εδώ που τα λέμε, δεν τόλμησε μέσα στα χρόνια να προχωρήσει σε τέτοια εξίσωση. Ντράπηκαν να την κάνουν ακόμα και οι πασόκοι στα χειρότερά τους, δεν την εκστόμισαν ούτε ο Καλύβας με το Μαραντζίδη μέχρι τώρα.
.
Είναι κρίμα που ο Μπελογιάννης ο νεότερος δηλώνει τέτοια απέχθεια για την ανάμειξη στα κοινά. Τίποτε δε θα του έλειπε για να μπει σε ένα ψηφοδέλτιο του Σύριζα, κι ας “είχε πάθει σοκ” με τη στάση του μετά το δημοψήφισμα, όπως είχε πει παλιότερα, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι θα τον ξαναψηφίσει “κοψοχέρικα για να μην έρθει ο Κούλης”.
.
Ελπίζουμε σύντομα να αναθεωρήσει και να αποτελέσει μια ακόμα εξαιρετική γαρνιτούρα του υπό εκκόλαψη μεγάλου προοδευτικού μετώπου.
