20.6.1978-Η φασιστική επίθεση στον κινηματογράφο “Ρεξ” και το ιδεολόγημα περί “μονοπωλίου αριστερής βίας”

Το ιδεολόγημα περί “μονοπωλίου της αριστεράς στη βία” ειδικά μετά τη μεταπολίτευση, επαναλαμβάνεται με διάφορες μορφές κατά καιρούς, όχι μόνο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη πρόσφατα, αλλά από διάφορους ενοίκους της “δεξιάς πολυκατοικίας”, σε λιγότερο ή περισσότερο κεκαλυμμένες παραλλαγές. Αν τα ονόματα του Φύσσα και του Λουκμάν δεν αρκούν για να φρεσκάρουν τη μνήμη των “μονόφθαλμων” κατηγόρων της “βίας απ’όπου κι αν προέρχεται”, χρήσιμο είναι με αφορμή μια σημερινή επέτειο να θυμηθεί κανείς την “πλούσια” δράση της ακροδεξιάς, και ιδιαίτερα της ΧΑ, στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, αλλά και τη χαρακτηριστική επιείκια με την οποία αντιμετωπίστηκε, ειδικότερα αν συγκριθεί με παρόμοιες ενέργειες από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος.

Ήταν 20 Ιούνη πριν 40 χρόνια ακριβώς, το 1978, όταν στις εννιά το βράδυ στον κινηματογράφο Ρεξ στην Πανεπιστημίου σημειώθηκε έκρηξη στη διάρκεια της προβολής της σοβιετικής ταινίας “Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα”. Ο εκρηκτικός μηχανισμός είχε σκόπιμα τοποθετηθεί στο μέσο των καθισμάτων ώστε να προκαλέσει με βεβαιότητα θύματα. 15 άνθρωποι τραυματίστηκαν τελικά, ενώ ήταν η δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο που στοχοποιούνταν κινηματογράφος που πρόβαλλε σοβιετική ταινία. Λίγους μήνες πριν, στις 11 Μάρτη κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας “Ουράνιο τόξο” στον κινηματογράφο “Έλλη” στην Ακαδημίας, βόμβα κάτω από τα καθίσματα εξερράγη τραυματίζονταν 18 ανθρώπους, ένας εκ των οποίων ακρωτηριάστηκε, χάνοντας και τα δύο του πόδια. Όλη η χρονιά σημαδεύτηκε, όπως εξάλλου και οι δύο που είχαν προηγηθεί, από βομβιστικές ενέργειες με εμφανή ακροδεξιά κίνητρα, καθώς είχαν στόχο τα γραφεία της ΚΝΕ, του ΕΚΚΕ, του ΚΚΕ εσ., της Αυγής και του περιοδικού Αντί μεταξύ άλλων.

Ανήμερα της 4ης επετείου της μεταπολίτευσης σημειώθηκαν 13 αλυσιδωτές εκρήξεις σε διάφορα σημεία της Αθήνας και του Πειραιά. Όπως έδειξαν οι έρευνες, τα εκρηκτικά των επιθέσεων είχαν κλαπεί από στρατόπεδα, όπως και της Ελευθερούπολης Καβάλας, όπου υπηρετούσε ως δόκιμος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων ο Νίκος Μιχαλολιάκος, που είχε καθαιρεθεί από το βαθμό του λόγω υπεξαίρεσης οπλισμού κι εκρηκτικών, καταλήγοντας σε αποθηκάριο-λογιστή. Λίγο καιρό μετά τις εκρήξεις της 23ης Ιούλη, συνελήφθησαν 10 ακροδεξιοί, ανάμεσά τους κι ο Μιχαλολιάκος. Παρότι θεωρητικά οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στους συλληφθέντες ήταν κακουργηματικού χαρακτήρα και ενέπιπταν στον αντιτρομοκρατικό νόμο, εν τέλει ο Μιχαλολιάκος κι άλλοι δύο της ομάδας παραπέμφθηκαν με πλημεληματικού χαρακτήρα κατηγορίες για παράβαση του νόμου περί όπλων κι εκρηκτικών.

Η εξαιρετικά επιεικής μεταχείριση του Μιχαλολιάκου και του κύκλου του, με την επιβολή μόλις 13 μηνών φυλάκισης, που στο εφετείο μειώθηκαν σε 11, αποδόθηκε από τον παλιό “συναγωνιστή” του Χάρη Κουσουμβρή σε συνεργασία με την κρατική ασφάλεια και προδοσία ονομάτων άλλων ακροδεξιών. Έντονη εξάλλου είναι μέχρι και σήμερα η φήμη που θέλει τον Μιχαλολιάκο συνεργάτη της ΚΥΠ, παρότι σχετικό έγγραφο που κυκλοφόρησε παλιότερα κρίθηκε πλαστό από τα δικαστήρια. Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί τον πυρήνα του ζητήματος, δηλαδή τη στενή διαπλοκή (παρα)κράτους και μορφωμάτων σαν της ΧΑ, η οποία ήταν έντονη πριν καν η τελευταία γίνει υπολογίσιμη δύναμη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.