4 Νοέμβρη 1944 – Ο ΕΛΑΣ τσακίζει τους Ταγματασφαλίτες και απελευθερώνει το Κιλκίς
8.000 Ταγματασφαλίτες είχαν οχυρωθεί στο Κιλκίς περιμένοντας τους Άγγλους «συμμάχους». Πίστευαν πως ο ΕΛΑΣ δεν θα μπορούσε να σπάσει την αμυντική τους διάταξη γιατί δε διέθετε βαρύ οπλισμό και, όπως τους είχαν υποσχεθεί, αν κρατούσαν λίγες μέρες θα έφθαναν οι Άγγλοι για να τους σώσουν…
Στις 4 του Νοέμβρη 1944 πραγματοποιείται στο Κιλκίς η μεγαλύτερη μάχη ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τα Τάγματα Ασφαλείας, που έληξε με τη συντριβή των Ταγματασφαλιτών και την απελευθέρωση της πόλης.
Τα Τάγματα Ασφαλείας και οι κάθε είδους και ονομασίας δοσιλογικές ένοπλες οργανώσεις της Κατοχής αποτέλεσαν τις οπισθοφυλακές των Γερμανών κατά την ώρα της αποχώρησής τους από την Ελλάδα. Αλλά και την εμπροσθοφυλακή των αγγλικών στρατευμάτων. Έτσι με την αποχώρηση των Γερμανών μαζεύτηκαν σε μεγάλα αστικά κέντρα και ανακήρυσσαν στο όνομα του Βασιλέως Γεωργίου Β’ και της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου τις πόλεις που κατείχαν «απελευθερωμένες» ενώ αρνούνταν να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ. Αυτό γινόταν κυρίως στην Πελοπόννησο φυσικά με την καθοδήγηση των Άγγλων αξιωματικών συνδέσμων στον ΕΛΑΣ.
Στην κεντρική, όμως, Μακεδονία, εκτός από κείνους που ακολούθησαν τον προδότη συνταγματάρχη Πούλου που έφυγε μαζί με τους Γερμανούς και έφτασε ως τη Βιέννη, οι άλλοι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών μαζεύτηκαν κάπου 8.000 και οχυρώθηκαν στο Κιλκίς περιμένοντας τους Άγγλους «συμμάχους». Πίστευαν πως ο ΕΛΑΣ δεν θα μπορούσε να σπάσει την αμυντική τους διάταξη γιατί δε διέθετε βαρύ οπλισμό και όπως τους είχαν υποσχεθεί αν κρατούσαν λίγες μέρες θα έφθαναν οι Άγγλοι για να τους σώσουν. Σκόπευαν με την απελευθέρωση να περάσουν από το γερμανικό στο άλλο αφεντικό, το αγγλικό.
Βέβαια οι Άγγλοι γνώριζαν πως ανάμεσα στους ταγματασφαλίτες – ΠΑΟτζήδες υπήρχαν πολλοί λίγοι προδότες που είχαν βάψει τα χέρια τους στο αίμα και οι περισσότεροι ήταν με τη βία επιστρατευμένοι και συνεπώς δεν είχαν καμιά διάθεση να σκοτωθούν για τα βρετανικά συμφέροντα. Και συνεπώς δεν θα άντεχαν στην ορμή του ΕΛΑΣ. Άλλωστε τα παθήματα των ταγματασφαλιτών της Πελοποννήσου ήταν ένα σκληρό μάθημα. Αλλά οι Άγγλοι δε νοιάζονταν για τις ζωές που θα χάνονταν άδικα. Για κείνο που αυτοί ενδιαφέρονταν ήταν να βάλουν τους Έλληνες να αλληλοσφάζονται, να βαθαίνουν και να προωθούν τη διχόνοια και τον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους Έλληνες. Εφάρμοζαν πιστά την πολιτική του «διαιρεί και βασίλευε».
Τα τμήματα του ΕΛΑΣ Μακεδονίας που είχαν αντιληφθεί το παιχνίδι που έπαιζαν σε βάρος του ΕΑΜ και του ελληνικού λαού, Άγγλοι και ταγματασφαλίτες, δηλαδή Γ. Παπανδρέου και I. Ράλλης – Δαμασκηνός, αποφάσισαν στις 4 Νοέμβρη 1944 και κύκλωσαν το Κιλκίς. Και τα ξημερώματα άρχισε η επίθεση. Η μάχη ήταν φονική και σκληρή, πεισματική και από τους δύο εμπόλεμους, κράτησε ως τις 4 το απόγευμα. Σ’ αυτή σκοτώθηκαν ονομαστοί προδότες, όπως ο Κισά – Μπατζάκ από την περιοχή της Κατερίνης. Εκεί τραυματίστηκε σοβαρά και ο φοβερός δήμιος της Καλαμαριάς και όλης της Θεσσαλονίκης, παλιός σοφέρ Δάγκουλας, που πιάστηκε αιχμάλωτος. Μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και υπέκυψε στα τραύματά του.
Το σύνολο σχεδόν των ΠΑΟτζήδων, που κλείστηκαν στο Κιλκίς (γιατί ήταν και άλλοι που δε δέχτηκαν και έμειναν απ’ έξω) παραδόθηκαν ή πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Κι αυτοί που επιχείρησαν να σπάσουν τον κλοιό και να διαφύγουν τελικά έπεσαν σε ενέδρα του ΕΛΑΣ και αιχμαλωτίστηκαν. Μερικές εκατοντάδες διέφυγαν προς τη Δράμα. Ο ΕΛΑΣ κυρίευσε 4 αντιαρματικά πυροβόλα, 18 βαριά πολυβόλα, δεκάδες όλμους και ολμίδια, εκατοντάδες οπλοπολυβόλα, 6.000 τυφέκια και αυτόματα. Αποθήκες με πυρομαχικά, ρουχισμό, τρόφιμα, βενζίνη, δεκάδες φορτηγά και επιβατικά αυτοκίνητα.
Σ’ αυτή τη σκληρή σύγκρουση οι ΕΛΑΣίτες κατέβαλαν μεγάλο φόρο αίματος. Είχαν 128 νεκρούς και πάνω από 250 τραυματίες…
Δείτε ακόμα:
Η αλήθεια για τη μάχη του Κιλκίς – Απάντηση στην άθλια προπαγάνδα εναντίον του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ
* Από την έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ «Έπεσαν για τη ζωή»
