Αλεξάντρ Ματρόσοφ: Ένας αφανής ήρωας του Κόκκινου Στρατού
Η αυτοθυσία του 19χρονου στρατιώτη επέτρεψε στο τάγμα του να σημειώσει σημαντική νίκη στο κρίσιμο μέτωπο του Καλίνιν. Μετά θάνατον ανακηρύχθηκε “Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης”.
Ο Αλεξάντρ Ματβέγιεβιτς Ματρόσοφ, ήταν μια μορφή-σύμβολο του Κόκκινου Στρατού και ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης.
Γεννήθηκε στο Αικατερινοσλάβ της Ουκρανικής Σ.Δ. στις 5 Φλεβάρη 1924 και σε μικρή ηλικία του έμεινε ορφανός κι από τους δύο γονείς, μένοντας με τη γιαγιά του. Όταν εκείνη πέθανε, πήγε σε ίδρυμα και μετέπειτα μπήκε σε φάλαγγα εργασίας για παιδιά στην πόλη Ούφα. Ένα μέλος της οικογένειάς του είχε συμμετάσχει με ηγετικό ρόλο στην εξέγερση του θρυλικού θωρηκτού “Ποτέμκιν” το 1905 και πέθανε στην εξορία, όπως ακριβώς κι ο παππούς του Ματρόσοφ. Μαθήτευσε ως κλειδαράς και μετά την εισβολή των ναζί στην ΕΣΣΔ το 1941 συμμετείχε, όπως τα υπόλοιπα μέλη της φάλαγγας εργασίας, στην κατασκευή πολεμικού υλικού.
Για λίγους μήνες το 1942 εργάστηκε σε εργοστάσιο επίπλων, ενώ τον ίδιο χρόνο μπήκε στη νεολαία του μπολσεβικικού κόμματος, την Κομσομόλ. Εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά στη σχολή Πεζικού του Κράσνυ Χολμ, ενώ στα μέσα του Γενάρη 1943 κλήθηκε όπως και η μισή τάξη του να υπηρετήσει στο μέτωπο. Με το τραίνο έφτασε στο Ζέμζυ, όπου παρουσιάστηκε στην “Ταξιαρχία Στάλιν” υπό τη διοίκηση του Ντερεβγιάνκο, που είχε συγκροτηθεί τον Οκτώβρη του 1942 από εθελοντές στη Σιβηρία.
Από το μέτωπο του Καλίνιν, όπου βρισκόταν τον Οκτώβρη του ’42, κλήθηκε στη μάχη τον επόμενο μήνα στη γραμμή Κράσνυ Σταν-Μπέλυ, ενώ όταν παρουσιάστηκε ο Ματρόσοφ, βρισκόταν σε διαδικασία ανάπαυσης και εφοδιασμού με νέα όπλα και άνδρες. Μετά από αυτό το διάστημα εκτός μάχης, η μεραρχία έκανε πορεία 200 χλμ με κατεύθυνση το Τορόπεζ, με στόχο να συγκεντρωθούν στο Βελίκιγιε Λούκι, όπου στόχος ήταν η επίθεση στην πόλη Λόκνιγια, με στόχο την αποκοπή της σιδηροδρομικής σύνδεσης Λόκνιγια-Νάσαβα. Στόχος του δεύτερου τάγματος της ταξιαρχίας ήταν η κατάκτηση θέσεων του εχθρού στο χωριό Τσερνούσκι, με στόχο τη δημιουργία διαδρόμων για την επίθεση της υπόλοιπης ταξιαρχίας.
Ο Ματρόσοφ έπρεπε να διασχίσει τα ξημερώματα το δάσος Λομοβάτυ, για να κατακτήσει το χωριό, που ήταν πολύ καλά οχυρωμένο από τον εχθρό, ενώ η βλάστηση δεν επέτρεπε τη χρήση βαρέων όπλων. Στις 27 Φλεβάρη 1943, ξεκίνησε η επίθεση του δεύτερου τάγματος, που στη διάρκεια της ημέρας κατόρθωσε να κατακτήσει 20 εχθρικά χαρακώματα. Το βράδυ ξεκίνησε η αντεπίθεση των Γερμανών, που περικύκλωσε τη μονάδα του Ματρόσωφ. Τα χαράματα της επομένης οι στρατιωτιές κατόρθωσαν να σπάσουν τον κλοιό, ωστόσο κατά την επίθεση στο κύριο χαράκωμα δε μπορούσαν πια να προχωρήσουν, καθώς αυτό καταλάμβανε όλο το πεδίο της μάχης. Τότε ο Ματρόσοφ μπήκε κρυφά στο χαράκωμα, πέφτοντας με το σώμα του πάνω σε μια πολεμίστρα, βρίσκοντας έτσι ακαριαίο θάνατο. Χάρη στη θυσία του Ματρόσοφ, το χαράκωμα κατακτήθηκε και η νίκη στο συγκεκριμένο τμήμα του μετώπου εξασφαλίστηκε. Στις 19 Ιούνη 1943 το Ανώτατο Σοβιέτ απένειμε μετά θάνατον στον Ματρόσοφ τον τίτλο του “Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης”, ενώ ο Στάλιν προσωπικά, ως επίτροπος άμυνας που ήταν, τίμησε το στρατιώτη μετονομάζοντας το τάγμα του σε τάγμα Αλεξάντρ Ματρόσοφ.
Στο Ιστορικό Μουσείο υπάρχει χώρος με αναμνηστικά αντικείμενα του Ματρόσοφ, ενώ και κοντά στην πόλη Χάλε της τέως ΓΛΔ, ανεγέρθηκε τιμητικό μνημείο στο πάρκο της πόλης, το οποίο στο μεταξύ έχει μετατραπεί σε τμήμα του κοιμητηρίου της πόλης.
