Δ. Γόντικας: Τα συμφέροντα της αστικής τάξης απαιτούσαν την επιβολή της χούντας
Αν τότε, το 1967-1974, ο αγώνας συνδεόταν με την ανατροπή της δικτατορίας, τώρα έχει ως κύριο περιεχόμενο και προοπτική την ανατροπή της συγκαλυμμένης με κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορίας του κεφαλαίου
Σε εκδήλωση της ΤΟ Πανεπιστημίων – Έρευνας Αττικής του ΚΚΕ και των Οργανώσεων Σπουδάζουσας και Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής της ΚΝΕ, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (συγκρότημα Πατησίων), με θέμα «Δικτατορία 1967-1974. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα», μίλησε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ξεκινώντας την ομιλία του έκανε εκτενή αναφορά στους σημερινούς αγώνες της νεολαίας, ενώ συνέχισε με αναδρομή στο 1967 και τους λόγους που επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία οι οποίοι ανάγονται στα συμφέροντα της αστικής τάξης ώστε να προχωρήσουν οι αναγκαίοι τότε αστικοί εκσυγχρονισμοί, να ξεπεράσει το αστικό σύστημα τις συσσωρευμένες αντιθέσεις, να διατηρήσει τον έλεγχο επί της εργατικής τάξης και του λαού, να αναβαθμίσει την ελληνική αστική τάξη μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα στο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Ερχόμενος στο σήμερα ανέλυσε τις αιτίες της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, τονίζοντας πως «είναι οι ανάγκες του κεφαλαίου που απαιτούν και επιβάλλουν αυτά τα μέτρα. Είναι ο καπιταλισμός. Είναι η δικτατορία του κεφαλαίου».
«Αν τότε, το 1967-1974, ο αγώνας συνδεόταν με την ανατροπή της δικτατορίας, τώρα έχει ως κύριο περιεχόμενο και προοπτική την ανατροπή της συγκαλυμμένης με κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορίας του κεφαλαίου», συμπλήρωσε.
Ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε διεξοδικά στον αιφνιδιασμό του εργατικού – λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, που έδωσε τη δυνατότητα στους πραξικοπηματίες να επιβληθούν μέσα σε λίγες ώρες σχεδόν αναίμακτα, χωρίς αντίσταση. Ενώ απαντώντας στο γιατί συνέβη αυτό, σημείωσε πως το Κόμμα «έπασχε εκείνο τον καιρό από “οπορτουνιστική τύφλωση” …στην προγραμματική ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική πολιτική του ΚΚΕ κυριαρχούσε με λίγα λόγια οπορτουνιστική γραμμή… Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, παρά την αγωνιστική θέληση και τον αναμφισβήτητο ηρωισμό των κομμουνιστών, το Κόμμα αποδείχτηκε ανέτοιμο και ανήμπορο για σοβαρή μάχη».
Ωστόσο, όπως επισήμανε, «το ΚΚΕ παρά όλα αυτά τα προβλήματα και τις δυσκολίες συνήλθε γρήγορα, ξεκαθάρισε τις γραμμές του από τους οπορτουνιστές, ανασύνταξε τις δυνάμεις του και πέρασε σε αντεπίθεση».
Και πρόσθεσε: «Από τα παραπάνω βγαίνουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα που έχουν πολύ μεγάλη αξία για το παρόν και το μέλλον. Το πιο σπουδαίο και βασικό συμπέρασμα είναι το παρακάτω: Το ΚΚΕ πρέπει να είναι ”Κόμμα παντός καιρού”. Να βρίσκεται σε διαρκή ιδεολογική, πολιτική επαγρύπνηση και ετοιμότητα με ικανότητα πρόβλεψης των εξελίξεων και με υψηλή οργανωτική ετοιμότητα, προκειμένου να ανταποκρίνεται σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Η θεωρητική του επάρκεια, το επαναστατικό του πρόγραμμα, η επαναστατική αντίληψη και γραμμή πάλης, η οργανωτική του πολιτική και κυρίως η αυτοτελής ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ δεν είναι θέματα ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. Είναι ζωτικής σημασίας ζητήματα και προϋποθέσεις για να είναι το ΚΚΕ ”Κόμμα παντός καιρού”. Πάνω σε αυτά τα θέματα δεν επιτρέπεται κανενός είδους εφησυχασμός, συμβιβασμός, υποχώρηση.
Επιμένουμε, σύντροφοι και συντρόφισσες, να αφομοιωθούν βαθιά τα αρνητικά συμπεράσματα που βγαίνουν από την περίοδο που εξετάζουμε και κυρίως για την έλλειψη ετοιμότητας του ΚΚΕ, με την κήρυξη της δικτατορίας, γιατί αποδείχνουν με πολύ καθαρό τρόπο τις συνέπειες που έχει η υποτίμηση των παραπάνω προϋποθέσεων για τις τύχες του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Για να μπορεί το ΚΚΕ να στέκεται περήφανο και με το κεφάλι ψηλά απέναντι στην εργατική τάξη, τη νεολαία, το λαό μας, στη διεθνή εργατική τάξη και στην ιστορία, πρέπει να κατακτά και να επιβεβαιώνει κάθε ώρα, κάθε στιγμή, σε κάθε φάση τον πρωτοπόρο επαναστατικό του ρόλο.
Γιατί επιμένουμε: Γιατί ζούμε στην εποχή του ιμπεριαλισμού, των μονοπωλίων, σε εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, με ιδιαίτερο γνώρισμα την αντεπανάσταση στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αντεπανάσταση που συνεχίζει να επιδρά ακόμα αρνητικά σε πολλά επίπεδα και ιδιαίτερα στο παγκόσμιο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.
Αυτό ζούμε σήμερα, την παρακμή του καπιταλισμού που εκδηλώνεται με χίλιους τρόπους. Η αναγκαιότητα επίσης του σοσιαλισμού – κομμουνισμού προβάλλει από κάθε πτυχή αυτού το σάπιου συστήματος… Συνεχίζουμε, βαθαίνουμε σε αυτά τα συμπεράσματα και επεξεργαζόμαστε την πολιτική μας ώστε να είμαστε σε αντιστοιχία με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης στον 21ο αιώνα. Με το 21ο Συνέδριο, που ετοιμάζουμε, εκπληρώνουμε αυτά ακριβώς τα καθήκοντα».
Πηγή: 902.gr
Φωτό: Παναγιώτης Μανιάτης