Ένα φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο – Αφιέρωμα στα σοσιαλιστικά φιλιά που αγαπήσαμε

Ο Άγιος Βαλεντίνος διχάζει τα πνεύματα συντρόφων, συνοδοιπόρων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Όχημα της διεθνούς καπιταλιστικής μεθοδολογίας για την εμπορευματοποίηση του έρωτα και συνωμοσία λουλουδάδικων και βιομηχανιών σοκολάτας για εκτόξευση των ετήσιων πωλήσεων ή ευκαιρία έκφρασης συναισθημάτων που δε βρίσκουν εύκολα αφορμές στις μυλόπετρες της καθημερινότητας;

Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές διαφορές, εύκολα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχει πιο ταιριαστή ημερομηνία για να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε τα φιλιά που μας χάρισε ο υπαρκτός και οι ηγέτες του. Κάποια από αυτά ήταν φιλιά του κοινού πάθους για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, κι άλλα από αυτά αποδείχτηκαν φιλιά του Ιούδα, ο οποίος ως γνωστόν φιλούσε υπέροχα. Εξάλλου έρωτας και προδοσία πάνε μαζί συχνότερα από όσο θα θέλαμε.

Η λίστα που ακολουθεί είναι ενδεικτική και ουδόλως εξαντλητική. Και να θυμάστε πως τα πιο όμορφα φιλιά μας δεν τα έχουμε δώσει ακόμα.

Oι ασπασμοί του πατερούλη

Μπορεί να μην απέκτησαν τη διασημότητα των ενσταντανέ των διαδόχων του, αλλά τα φιλιά σοσιαλιστικής αδελφοσύνης του Στάλιν αποτυπώθηκαν τουλάχιστον δυο φορές στην κάμερα. Για την ακρίβεια, το πρώτο στιγμιότυπο δείχνει τον ενθουσιώδη πιλότο Βαλέρι Τσκάλοφ, που το 1936 πραγματοποίησε για πρώτη φορά την πτήση Μόσχα-Βανκούβερ μέσω βόρειου πόλου να ετοιμάζεται να φιλήσει έναν μάλλον ξαφνιασμένο Στάλιν, ενώ στη δεύτερη o επίσης πιλότος Βασίλι Μαλόκοφ  (μετέπειτα ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ο Τσκάλοφ), ανταλλάσσει φιλιά με το σοβιετικό ηγέτη, επιστρέφοντας από αποστολή στο Βόρειο Πόλο το 1937.

Στάλιν και Τσκάλοφ

Στάλιν και Μαλόκοφ

Ο Νικήτας και οι κοσμοναύτες

Μπορεί ο Χρουτσόφ να έκανε μέσω της λεγόμενης “αποσταλινοποίησης” το παν για να σβήσει τα ίχνη του προκατόχου του, οι ασπασμοί του όμως με όσους έκαναν περήφανη τη σοβιετική κοινωνία συνεχίστηκαν αμείωτoi. Και την εποχή εκείνη κανείς δεν ήταν δημοφιλέστερος στην ΕΣΣΔ και όχι μόνο, λόγος για τον οποίο μάλιστα ο Χρουτσόφ έγινε και κουμπάρος της Βαλεντίνα Τερέσκοβα με συνάδελφό της, χωρίς να τους φέρει πολύ γούρι στον έγγαμο βίο πάντως. Από τα χείλη του δεν ξέφυγε φυσικά ο πρώτος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, αλλά και άλλοι σοβιετικοί πρωτοπόροι, όπως δείχνουν εικόνες από το 1961 και 1962 αντίστοιχα.

Γκαγκάριν και Χρουτσόφ

Επίσημη τελετή προς τιμή Σοβιετικών κοσμοναυτών 1962

Τα ακούραστα χείλη του Λεωνίδα

Ο ένας και μοναδικός, ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής των φιλιών στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ο μόνος που μπορεί να γεμίσει ένα λεύκωμα μόνος του. Ξεχωριστή μνεία αξίζει βέβαια το φιλί του με το Χόνεκερ από συνάντηση το 1979 στο Ανατολικό Βερολίνο, που έγινε μετέπειτα γκράφιτι στο τείχος και αγαπημένη στάμπα κάθε είδους σουβενίρ την τελευταία δεκαετία και κάτι της τουριστικής έκρηξης στην πόλη. Οι φιλελέ haters ειρωνεύονται μέχρι σήμερα, ενίοτε στα όρια της ομοφοβίας, αλλά κατά βάση ζηλεύουν γιατί το πιο ρομαντικό που έχουν να αντιτάξουν από τη δική τους ιστορία είναι κάτι σε στιλ “Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία”.

Αφορμή της επίσκεψης τα τότε 30χρονα της ΓΛΔ

Με τον ηγέτη της σοσιαλιστικής Ουγγαρίας Γιάνος Καντάρ

Μπρέζνιεφ και Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ στο αεροδρόμιο Ριζίνε, με αφορμή την 20η επέτειο από την εδραίωση των κομμουνιστών στην Τσεχοσλοβακία, το Φλεβάρη του 1968. λίγους μήνες πριν την επέμβαση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες…

Mε τον Γκούσταβ Χούσεκ, αντιπρόεδρο του Ντούμπτσεκ, που ανέλαβε τα ηνία της χώρας μετά την παραίτηση του δεύτερου τον Απρίλη του 1969. Καλημέρα καινούρια μου αγάπη…

Mε τον Κονσταντίν Τσερνιένκο στην Κριμαία το 1980. Ο Τσερνιένκο έγινε για περίπου ένα χρόνο ηγέτης της ΕΣΣΔ το 1984, μετά το θάνατο των Μπρέζνιεφ και Αντρόποφ.

Eπισφράγιση της συνθήκης SALT II για τον περιορισμό των πυρηνικών εξοπλισμών με ένα πιο συγκρατημένο φιλί στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ το 1979

Ενίοτε ο Μπρέζνιεφ έδειχνε δημόσια και την εκτίμησή του προς το ωραίο φύλο, όπως σε αυτή την αγροτική έκθεση στη Βουδαπέστη το 1967. Περιττό να πούμε ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε me too ώστε να διαστρεβλωθεί με ψυχροπολεμικό τρόπο.

Το φιλί του Ισκαριώτη

Όχι, ένα, αλλά δυο φιλιά μεταξύ Γκορμπατσόφ και Χόνεκερ έχουν απαθανατιστεί στο φακό. Η πρώτη ήταν τον Απρίλη του 1986 με αφορμή την επανεκλογή του Χόνεκερ ως γενικού γραμματέα του κυβερνώντος Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος στη ΓΛΔ.

Η δεύτερη, σε μια ιδιαίτερη ειρωνεία της ιστορίας, στις 3 Οκτώβρη 1989, ένα μήνα και κάτι πριν από την πτώση του τείχους. Η φαινομενική θέρμη του εναγκαλισμού ήδη αδυνατούσε να κρύψει την αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των δύο ηγετών, λόγω της βαθιάς τους αντίθεσης στο θέμα της Περεστρόικα. Ακόμα κι έτσι όμως, ήταν δύσκολο να υποψιαστεί ο Χόνεκερ ή οποιοσδήποτε πλην των απόλυτα ενδιαφερόμενων, την έκταση με την οποία ήδη ο Γκόρμπι έπαιζε στα ζάρια την τύχη της ΓΛΔ και ολόκληρου του σοσιαλιστικού κόσμου.

Ήταν κάλπικα τα φιλιά που μου πουλούσε, όλα κάλπικα…