Φίλιπ Μίλερ-Ένας Γερμανός κομμουνιστής εργάτης δολοφονείται για την ειρήνη

Σαν σήμερα έπεφτε νεκρός από αστυνομικά πυρά στη διάρκεια διαδήλωσης ο κομμουνιστής εργάτης Φίλιπ Μύλερ. Ήταν η πρώτη φορά που στην ΟΔΓ η αστυνομία σκότωνε διαδηλωτή, η μνήμη του ωστόσο, παρότι τιμήθηκε στη ΓΛΔ, σύντομα περιέπεσε στη λήθη στη Δυτική Γερμανία, εξαιτίας της πολιτικής ταυτότητας του νεκρού.

Ο Φίλιπ Μύλερ καταγόταν από καθολική οικογένεια, ήταν κλειδαράς στο επάγγελμα, ενώ εργαζόταν σε συνεργείο επισκευής βαγονιών. Το 1948 έγινε μέλος της “Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας” (μετέπειτα κομματικής νεολαίας του SED), που τότε ακόμα επιτρεπόταν σε ολόκληρη τη Γερμανία, ενώ το 1950 μπήκε στο ΚΚΓ. Ως εκπρόσωπος της “Eλεύθερης Γερμανικής Νεολαίας” ταξίδευα συχνά στη ΓΛΔ, όπου γνώρισε και τη σύζυγό του, την ανατολικοβερολινέζα Όρτρουντ Φος, με την οποία απέκτησαν το 1951 ένα γιο.

Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής αντιτάχθηκε σθεναρά στον επανεξοπλισμό της ΟΔΓ, κάτι που πλήρωσε τελικά με τη ζωή του. Οι συζητήσεις για το δυτικογερμανικό επανεξοπλισμό ξεκίνησαν από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης της ΟΔΓ. Στις 26 Μάη 1952 επρόκειτο να υπογραφεί η συμφωνία της Ευρωπαϊκής κοινότητας άμυνας, κάτι το οποίο ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, στις οποίες οι κομμουνιστικές πρωτοστάτησαν, σε συμμαχία με ετερόκλητες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Στις 11 Μάη μια σειρά νεανικών οργανώσεων στην Έσση, υπό την ηγεσία του ιερέα Χέρμπερτ Μοχάλσκι, στενού συνεργάτη του αντιφασίστα πάστορα Μάρτι Νιμέλερ, κάλεσαν στη δημιουργία “Ενός νεανικού καραβανιού κατά του Επανεξοπλισμού”. Μια μέρα πριν η τοπική χριστιανοδημοκρατική κυβέρνηση του κρατιδίου απαγόρεψε τη διαδήλωση με το πρόσχημα πως δεν υπήρχαν αρκετές αστυνομικές δυνάμεις για να διασφαλίσουν την ομαλότητα της συγκέντρωσης. Παρόλαυτα 30.000 διαδηλωτές αψήφισαν την απαγόρευση, οργανώντονας επιμέρους συγκεντρώσεις, οι οποίες διαλύονταν από την αστυνομία. Έξω από την αίθουσα Γκρούγκα της πόλης οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να υπακούσουν στις αστυνομικές εντολές διάλυσης. Ο επιθεωρητής Κνόμπλοχ απάντησε με εντολή πυροβολισμών κατά των διαδηλωτών. Αργότερα υποστηρίχθηκε, χωρίς στοιχεία, πως η αστυνομία αναγκάστηκε να ανταποδώσει τα πυρά που πρώτη δέχτηκε.

Δύο σφαίρες βρήκαν τον Φίλιπ Μύλερ, η μία τον σκότωσε διαπερνώντας του την καρδιά. Από σφαίρες τραυματίστηκαν επίσης βαριά ο σοσιαλδημοκράτης Μπέρνχαρντ Σβάρτσε και ο συνδικαλιστής Άλμπερτ Μπρετχάουερ που είχαν καταφτάσει από άλλες πόλεις για τη διαδήλωση. Δεκάδες νέοι συνελήφθησαν, ενώ 11 από αυτούς καταδικάστηκαν αργότερα σε έως και δύο χρόνια φυλάκισης. Το δικαστήριο του Ντόρτμουν απάλλαξε τους αστυνομικούς, θεωρώντας τους πυροβολισμούς “νόμιμη άμυνα”, παρότι ποτέ δεν αποδείχτηκε η χρήση όπλων από πλευράς διαδηλωτών. Ο πρωθυπουργός του κρατιδίου Άρνολντ δικαιολογούσε τη στάση της αστυνομίας, λέγοντας πως “αφού δε μπορούσε να σπάσει η αντίσταση με το αστυνομικό γκλοπ έπρεπε να γίνει χρήση όπλων. Πριν τη χρήση όπλων το πλήθος είχε προειδοποιηθεί τρεις φορές να σταματήσει τη ρίψη [πετρών]). Οι βουλευτές του ακόμα νόμιμου ΚΚΓ στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας απαίτησαν τη δημιουργία επιτροπής έρευνας, χωρίς αποτέλεσμα.

Στην κηδεία του Μίλερ παραβρέθηκαν 3000 άνθρωποι, ενώ στη ΓΛΔ ανακηρύχθηκε “Γερμανός πατριώτης” και “Εθνικός ήρωας”. Ο τότε επικεφαλής της “Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας” και μετέπειτα ηγέτης της ΓΛΔ Έριχ Χόνεκερ δήλωσε σε ομιλία του στις 16 Μάη 1952 πως η γερμανική νεολαία “δε θα ησυχάσει… αν δεν τιμωρηθεί ο φόνος του Φίλιπ Μίλερ από την προδοτική κλίκα του Αντενάουερ”. Ανατολικογερμανοί συνθέτες και συγγραφείς  αφιέρωσαν έργα στη μνήμη του, με ένα από τα τραγούδια να γίνεται αγαπημένος ύμνος της “Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας”. Η χώρα τον τίμησε θεσπίζοντας μετάλλιο με το όνομά του το 1954, όπως επίσης με σειρά οδών και άλλων ονοματοδοσιών, από τις οποίες ορισμένες, κυρίως οδωνυμικά διατηρούνται μέχρι σήμερα.