Φλεβάρης ’98. Όταν Το «Ε.Ν.Τ.Υ.Π.Ο.» αποκάλυπτε τι πραγματικά συνέβη στα Ίμια

Πολύ πριν η «Έρευνα» του Παύλου Τσίμα, οι «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, ή οι «Ιστορίες» (για αγρίους) πάλι του ιδίου, επιχειρήσουν να φωτίσουν τις σκοτεινές πλευρές του θερμού επεισοδίου στα Ίμια το ’96, ένα άλλο μέσο ενημέρωσης είχε αποκαλύψει τι πραγματικά συνέβη.

Ήταν Το Ε.Ν.Τ.Υ.Π.Ο., το περιοδικό που εξέδιδε σαν μαθητής γυμνασίου-λυκείου το Λαϊκό Στρώμα, δέκα χρόνια πριν αποφασίσει ότι θα λέγεται έτσι.

Το Ε.Ν.Τ.Υ.Π.Ο., δηλαδή το Ελεύθερο Νέο Τολμηρό Υπεύθυνο Προοδευτικό Ορμητικό, όπως αναλυόταν το αρκτικόλεξο, ήταν μια πρώιμη-ανώριμη προσπάθεια του υποφαινόμενου να βουτήξει στα νερά της δημοσιογραφίας, πριν αποφασίσει τελικά να γίνει ΤΕΙτζής γεωπόνος, και στην πορεία αφοσιωθεί στο εμποροϋπαλληλίκι. Ξεκίνησε το Φλεβάρη του ’98 και ολοκληρώθηκε το Δεκέμβρη του ’99, εκδίδοντας συνολικά 11 τεύχη. Αλλά για το ίδιο το περιοδικό, ίσως αναφερθούμε σε επόμενο αναλυτικό κείμενο.

Βρισκόμαστε στα τέλη Γενάρη ’98 και Το Έντυπο, υπό την καθοδήγηση του 14χρονου Στρώματος*, ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το 1^ο του τεύχος. Στη θεματολογία υπάρχουν μεταξύ άλλων κείμενα αποτίμησης για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης-Θεσσαλονίκη ’97, για το σήριαλ υποψηφιοτήτων για τη δημαρχία Θεσσαλονίκης καθώς και (μούφα) «συνέντευξη» του Ν. Μιχόπουλου, τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ εκείνη την εποχή. Όμως αυτό που πραγματικά δεσπόζει είναι το «αποκλειστικό» θέμα για το τι συνέβη στα Ίμια, δύο χρόνια πριν. Λίγες μέρες πριν την έκδοση ο συντάκτης του «Εντύπου» έρχεται σε επαφή με έναν τριτοξάδερφο του ξαδέρφου της μητέρας του, ο οποίος τον ενημερώνει ότι ξέρει έναν που τότε υπηρετούσε κοντά σε έναν που ξέρει ποιος ήταν εκείνο το βράδυ στο Πεντάγωνο, το Εξάγωνο και το Τεσσεράκτιο και τρίχες κατσαρές. Βασική συλλογιστική του «Ε.Μυ.Πληρ.» (έτσι τον βάφτισα, από το «Έκτακτος Μυστικός Πληροφοριοδότης», παναγία μου…) ήταν ότι 1. «από πίσω ήταν οι Αμερικάνοι» (οκ, «χαίρω πολύ» θα πει κάποιος) και 2. (και ζουμερότερο) ότι όλα μα όλα ήταν «στημένα» από την πρώτη στιγμή.

Αντιγράφουμε από Το Έντυπο, Τεύχος 1, Φλεβάρης ’98, χωρίς καμία παρέμβαση (πλην στίξης):

[…] Η πραγματικότητα έχει ως ακολούθως: Όπως είναι γνωστό η Τουρκία εκείνη την εποχή είχε κάποια (πολλά) οικονομικά και πολιτικά προβλήματα (ισλαμιστές). Για να αποσπαστεί λοιπόν ο λαός από αυτά οι στρατοκράτες της Άγκυρας αποφάσισαν τη δημιουργία τεχνητής κρίσης μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας. Φυσικά με τη συνδρομή των ΗΠΑ.

Τηλέφωνο Τσιλέρ

–Clinton, έχουμε κάποια προβλήματα εδώ (εξηγεί). Να προχωρήσω;»

-Έχεις την άδεια, πάρε Σημίτη»

Ξανατηλέφωνο Τσιλέρ

-Σημίτη, αυτό κι αυτό, πάντως ο μεγάλος συμφωνεί, είσαι μέσα;

-Περίμενε

Τηλέφωνο Σημίτη

–Clinton […] αυτά είπε η Τσιλέρ, με καλύπτεις; Να προχωρήσουμε;

-Έχετε το ελευθέρας, σας καλύπτω

Το Έντυπο στη συνέχεια εξιστορούσε τα γεγονότα που είναι ευρέως γνωστά (διαδοχικές τοποθετήσεις σημαιών, κινήσεις κομάντος, πτώση ελικοπτέρου κλπ.) και συνέχιζε:

Τηλέφωνο Σημίτη

-Ρε Clinton, πολύ το παρατραβήξαμε, ο θάνατος των τριών παιδιών δεν είχε προβλεφθεί, κάλυψέ με

Τηλέφωνο Clinton

-Τσιλέρ, κάτσε καλά, τέρμα τα αστεία

-Ό,τι πεις

Το «αποκλειστικό ρεπορτάζ» έκλεινε με την αναφορά στα «Ευχαριστώ στους Αμερικανούς» και τις δημόσιες αντεγκλήσεις μεταξύ της ελληνικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας για το ποιος φταίει.

Τώρα, οκ, μπορεί απ’ τη μια να γελάμε (και ‘γω μαζί) με την απλοϊκότητα, τη χοντροκομμένη αφήγηση και το «τάνυσμα» (ξεχείλωμα βασικά) της «συνωμοσίας» σε επίπεδο πρωθυπουργών, όμως σήμερα, 20-22 χρόνια μετά, δεν ξέρω αν, με την εξαίρεση του εκ των προτέρων «στησίματος», τα υπόλοιπα ξεφεύγουν πολύ απ’ την πραγματικότητα. Όσον αφορά την «εντολή» των ΗΠΑ για «λήξιμο» της όλης φάσης τουλάχιστον, αυτό πλέον είναι και επίσημο αφήγημα.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, εν έτει 2018, έγινε ευρύτερα γνωστό ένα ακατέργαστο διαμάντι, ζαφείρι, τοπάζι (ή τελοσπάντων χαλίκι) της ελληνικής ερευνητικής δημοσιογραφίας.

*Εκείνη την εποχή το Στρώμα (13-14 ετών) δεν είχε πολιτική ένταξη. Πολιτικοϊδεολογικά είχε τα μαύρα του τα χάλια, ένα εθνικολαϊκοπατριωτικό τουρλουμπούκι, που έτεινε πάντως προς τα αριστερά