70 χρόνια ΛΔΒΚ – Χρονικό της ίδρυσης ενός “κράτους – παρία” του διεθνούς ιμπεριαλισμού

Συμπληρώνονται σήμερα 70 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας Βόρειας Κορέας, μιας χώρας σαφώς ιδιόμορφης, για την οποία δεν μπορούν να γίνουν εύκολες κρίσεις, που είναι όμως βέβαιο ότι έχει συκοφαντηθεί όσο λίγες στον πλανήτη, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες που και πρόσφατα κατέβαλε για να διασφαλίσει τις απόλυτα φιλειρηνικές – σε αντίθεση με εκείνες των αντιπάλων της- προθέσεις.

Η ιστορία του χωρισμού της κορεατικής χερσονήσου σε δύο κρατικές οντότητες ξεκινά ουσιαστικά από το 1910, όταν η Κορέα κατακτήθηκε από την Ιαπωνία, εγκαινιάζοντας μια μακροχρόνια περίοδο καταπίεσης, καταλήστευσης των φυσικών πόρων της χώρας και προσπάθειας εξάλειψης της κορεατικής ταυτότητας από τις ιαπωνικές αρχές. H ιαπωνική κατοχή έγινε ακόμα πιο βάναυση την περίοδο του β’ παγκοσμίου πολέμου, όταν εκατομμύρια Κορεάτες αναγκάστηκαν να υπηρετήσουν στον ιαπωνικό αυτοκρατορικό στρατό ή να μεταφερθούν στην Ιαπωνία για καταναγκαστική εργασία. Μια ιδιαίτερα μαύρη σελίδα των ιαπωνικών εγκλημάτων ήταν εκείνη της αναγκαστικής εκπόρνευσης 200.000 γυναικών, των λεγόμενων (confort women) από την Κορέα στα στρατιωτικά πορνεία των Ιαπώνων.

Η αντίσταση στην ιαπωνική κατοχή άρχισε να δημιουργείται από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας των Ιαπώνων στη χώρα, ωστόσο εντάθηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στον αγώνα αυτό πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος των Κορεατών κομμουνιστών, ανάμεσά τους και του μετέπειτα πρώτου ηγέτη της ΛΔΒΚ, Κιμ Ιλ-Σουνγκ. Μετά την νίκη των Συμμάχων επί της Ιαπωνίας, δυο αξιωματούχοι των ΗΠΑ, ο διπλωμάτης Ντιν Ρασκ και ο αξιωματικός Τσαρλς Μπόνστιλ επέλεξαν τον 38ο παράλληλο ως σημείο διαίρεσης της χώρας μεταξύ αμερικανικών και σοβιετικών δυνάμεων διοίκησης. Στόχος των ΗΠΑ ήταν να διαχωριστεί σχεδόν ακριβώς στο μισό η χερσόνησος, αλλά η πρωτεύουσα Σεούλ να βρίσκεται σε Αμερικανικό έλεγχο. Οι Σοβιετικοί αποδέχτηκαν την πρόταση και η συμφωνία ενσωματώθηκε στους όρους για την παράδοση της Ιαπωνίας. Παρότι ο διαχωρισμός θεωρητικά θα ήταν προσωρινός, τελικά εξελίχθηκε σε σχηματισμό δύο κρατών λόγω της ανάδυσης των ψυχροπολεμικών εντάσεων, κυρίως ωστόσο λόγω της απόλυτης αποφασιστικότητας των ΗΠΑ να μην επιτρέψει στους κομμουνιστές να εξαργυρώσουν το τεράστιο κύρος τους από τη συμβολή στην απελευθέρωση της χώρας ώστε να ελέγχξουν τις τύχες της χερσονήσου μεταπολεμικά.

Τον Οκτώβρη του 1945, ο Σοβιετικός στρατηγός Τερέντιι Στύκοφ συνέστησε τη δημιουργία της Σοβιετικές Πολιτικής Διοίκησης, ενώ λίγους μήνες αργότερα στήριξε την Προσωρινή Λαϊκή Επιτροπή Βόρειας Κορέας, με επικεφαλής τον Κιμ- Ιλ Σουνγκ τον Οκτώβρη του 1946. Τα επιτεύγματα αυτής της κυβέρνησης μόνο αμελητέα δεν ήταν, καθώς μέσω ενός εκτεταμένου προγράμματος αναδιανομής της γης οι μεσαιωνικές κοινωνικές ιεραρχίες καταλύθηκαν, θέτοντας τα θεμέλια μιας νέας κοινωνίας. Επιπλέον εθνικοποιήθηκαν οι σημαντικότερες βιομηχανίες της χώρας, κάτι που ήταν απαρχή να αλλάξει σταδιακά ο παραδοσιακά αγροτικός χαρακτήρας της οικονομίας.  Οι γαιοκτήμονες καθώς και οι συνεργάτες των Ιαπώνων (οι δυο κατηγορίες αλληλοεπικαλύπτονταν) κατέφυγαν στον αυταρχικό καπιταλιστικό νότο, όπου οι γαιοκτητικές σχέσεις παρέμεναν στο ίδιο απαρχαιωμένο εκμεταλλευτικό καθεστώς προκαλώντας κατά διαστήματα αναταραχές μεταξύ των κατοίκων. Ενδεικτικές ήταν οι εξεγέρσεις του Σεπτέμβρη του 1946 κατά της Συμμαχικής Επιτροπής Ελέγχου στη Νότια Κορέα, αλλά κυρίως εκείνη της νήσου Τζετζού τον Απρίλη του 1948, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, που πνίγηκε στο αίμα. Δυο μήνες μετά δημιουργήθηκε η “Δημοκρατία της Κορέας”, δηλαδή η νότια Κορέα, αποδεικνύοντας και στην πράξη ποια από τις εμπλεκόμενες πλευρές αδιαφορούσε για την ενοποίηση των δυο τμημάτων της χώρας. Πρόεδρος της Νότιας Κορέας ορίστηκε ο Σίνγκμαν Ρι, ένας φανατικός αντικομμουνιστής που ως το 1960 κυβέρνησε πρακτικά ως δικτάτορας της χώρας, καταδιώκοντας αμείλικτα τους κομμουνιστές, υπεύθυνος μεταξύ άλλων για χιλιάδες εξωδικαστικές εκτελέσεις πολιτικών του αντιπάλων.

Είναι σαφές πως σε αυτές τις συνθήκες η Προσωρινή Λαϊκή Επιτροπή δεν μπορούσε να μείνει απαθής, απαντώντας με τη δημιουργία της ΛΔΒΚ σαν σήμερα το 1948, υποστηριζόμενη από την ΕΣΣΔ, με τον Στύκοφ να αναλαμβάνει πρώτος Σοβιετικός πρέσβσης στη χώρα, και τον Κιμ – Ιλ Σουνγκ επικεφαλής της χώρας. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από τη χώρα ήδη από το τέλος του 1948, ενώ οι αμερικανικές παρέμειναν σε νοτιοκορεατικό έδαφος ως το 1949. Ο φόβος για μια εισβολή της Ν. Κορέας με στήριξη των ΗΠΑ κρύβεται πίσω από το ξέσπασμα του πολέμου της Κορέας το 1950, παρότι οι δυτικές πηγές επιμένουν να ρίχνουν μονομερώς την ευθύνη στη Βόρεια Κορέα, καθώς ο στρατός της ξεκίνησε τις εχθροπραξίες. Η λήξη του πολέμου το 1953 χωρίς ουσιαστικό νικητή παγίωνε ως σήμερα το καθεστώς των δύο κρατών, με το μέλλον να παραμένει ασαφές, καθώς έχει αποδειχτεί ότι οι σημαντικές προσπάθειες προσέγγισης που έχουν γίνει κατά καιρούς, και ιδίως τον τελευταίο χρόνο, δυναμιτίζονται διαρκώς από τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ. Είναι ενδεικτικό πως η κυβέρνηση της ΛΔΒΚ κατηγορεί τους Αμερικανούς ότι εξαιτίας των πιέσεών τους μόνο ένας αρχηγός κράτους, της Μαυριτανίας, θα παραστεί στις εορταστικές εκδηλώσεις που θα εορταστούν με μεγάλη λαμπρότητα στην Πιονγκ-Γιανγκ.

Δύσκολες Νύχτες