Αρκούν 3 ΕΠΟΝίτες να βαστήξουν όρθιο ένα κάστρο!

Ξημέρωνε 29 Απρίλη του 1944 σε ένα μικρό σπιτάκι της οδού Αγραίων στον αριθμό 47 στη μικρή συνοικία του Υμηττού. Μέσα στο σπίτι βρίσκονταν τρία αμούστακα παιδιά που φυλούσαν σαν κέρβεροι τα πυρομαχικά του 2ου τάγματος Βύρωνα-Γούβας του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Έξω από το σπίτι τα χαράματα κάνει έφοδο η Βέρμαχτ με 200 πάνοπλους φασίστες του μηχανοκίνητου τάγματος να κυκλώνουν το σπιτάκι που τους υπέδειξαν ντόπιοι χαφιέδες γερμανοτσολιάδες, πρόγονοι των σημερινών χρυσαύγουλων. Η Βέρμαχτ έδωσε εντολή να εκκενωθεί το σπίτι και να παραδοθούν όσοι βρίσκονταν εντός του. Η απάντηση της δόθηκε αμέσως νέτα σκέτα, “οι ΕΠΟΝΕΛΑΣΙΤΕΣ δεν παραδίνονται!“, ακολούθησαν τα πρώτα βόλια και η μάχη μόλις ξεκινούσε, κανείς όμως δεν περίμενε και δεν μπορούσε να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε.

Ήταν χάραμα ακόμη όταν η Βέρμαχτ περικύκλωνε το μικρό φρούριο της Γούβας και μια επιδρομή που φαινομενικά θα κρατούσε λίγα λεπτά είχε μετατραπεί σε μια συντονισμένη επίθεση, μια κοστοβόρα μάχη που το μεσημέρι χρειαζόταν πια ενισχύσεις. Οι ναζί μετρούν πολλές απώλειες, αναρωτιούνται πόσοι μαχητές είναι ταμπουρωμένοι στο σπίτι. Κατεβάζουν κι άλλες στρατιές, πυκνώνουν τις γραμμές τους και μαζί τους κουβαλάνε ένα κανόνι να γκρεμίσει τα ντουβάρια του σπιτιού. Βραδιάζει και η μάχη κρατά ακόμη, όμως τα πολεμοφόδια του κάστρου τελειώνουν. Από τους ΕΠΟΝίτες έχει απομείνει πια μονάχα ένας, βαριά τραυματισμένος, αλλά δε σκέφτεται επ’ ουδενί να παραδοθεί, αντίθετα κάνει απόφαση και φανερώνεται στην πόρτα, βροντοφωνάζει “Σας νικήσαμε τέρατα. Ζήτω η Ελλάδα”. Τα ναζιστικά βλήματα του κόβουν το νήμα της ζωής. Η μάχη σταματά. Οι Γερμανοί κατεβάζουν τα όπλα και ο διοικητής τους μπαίνει στο κάστρο. Το ψάχνει σπιθαμή-σπιθαμή, γυρνά πίσω και στέκει προσοχή. Απέναντι από τις μανιασμένες του ορδές στέκονταν τρία αμούστακα παιδιά, τρεις ήρωες ΕΠΟΝίτες που στις παιδικές τους πλάτες σηκώσαν όλη την Ελλάδα. Έτσι αγαπάνε οι κομμουνιστές την Ελλάδα, έτσι αγαπάει το ΚΚΕ την Ελλάδα! Οι ναζί αποχωρούν ντροπιασμένοι, αποτυχημένοι και ηττημένοι. “Κάστρο δεν ήταν, μα άντεξε σαν να ήταν κάστρο” θα γράψει η ιστορία.

Την ίδια νύχτα ένας άλλος ΕΠΟΝίτης αψηφά τις χιτλεροφασιστικές περιπόλους και με κίνδυνο της ζωής του σκαρφαλώνει στο κάστρο και γράφει στον τοίχο του με κόκκινη μπογιά “ΔΙΑΒΑΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΣΦΙΞΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΟΡΚΙΣΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ. ΕΠΟΝ“. Οι τρεις ήρωες ΕΠΟΝίτες έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και το φωτεινό παράδειγμα που μας εμπνέει όλους. Χάραξαν ανεξίτηλα τα ονόματά τους στην ιστορία του τόπου αυτού και στις καρδιές όλων των συντρόφων τους για πάντα. 

Δημήτρης Αυγέρης – Κώστας Φολτόπουλος – Θάνος Κιοκμενίδης

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες ΕΠΟΝίτες συντρόφους μας!

ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΟΠΛΑ – ΔΣΕ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΚΚΕ!