ΕΡΕ – Καραμανλής: Όταν ψήφιζαν μέχρι και τα δέντρα…

Με αφορμή την επέτειο ίδρυσης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή της ΕΡΕ («Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις»), στις 4 του Γενάρη 1956, αντιγράφουμε από την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974» του Βασίλη Ραφαηλίδη, αποσπάσματα σχετικά με τις εκλογές του 1961, που μέσα σε καθεστώς βίας και νοθείας οδήγησαν στον εκλογικό «θρίαμβο», της ΕΡΕ και του ιδρυτή της… Και για να θυμηθούμε τους λόγους που από τότε έμεινε στην ιστορία η φράση του τίτλου της ανάρτησης…

Ο συνήθως διορατικός Καραμανλής, στην προετοιμασία των εκλογών του 1961 άλλη μια φορά την πατάει αγρίως με τον εκλογικό νόμο που μαγείρεψε. Και που προέβλεπε λεηλασία υπέρ του πρώτου κόμματος απ’ όλα τα κόμματα, ενώ το εκλογικό νομοσχέδιο με το οποίο έγιναν οι προηγούμενες εκλογές του 1958 προέβλεπε λεηλασία κυρίως απ’ το τρίτο κόμμα. Στην αρχή ο Καραμανλής διάλεξε να κάνει τις εκλογές του 1961 με το πλειοψηφικό, προκειμένου να αναγκάσει τους κεντρώους να συνεργαστούν με τους αριστερούς, ώστε να τους εκθέσει ως φιλοκομμουνιστές. Όμως, ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά τόσο έξυπνα, τόσο γρήγορα και τόσο αποφασιστικά που πείθει τελικά τον βασιλιά πως η πόλωση που μαγείρευε ο Καραμανλής θα ήταν καταστροφική για τον τόπο. Και έτσι επιλέχτηκε και πάλι μια μορφή ενισχυμένης αναλογικής, που δεν υποχρέωνε τα διασπασμένα προς το παρόν κεντρώα κόμματα να συνεργαστούν με την ΕΔΑ.

Όλα αυτά τα παζάρια γίνονται το καλοκαίρι του 1961 ενώ η Ένωση Κέντρου, που ο διορατικός Καραμανλής δεν την περίμενε, εμφανίζεται μόλις στις 19 Σεπτεμβρίου του 1961 προκειμένου να πάρει μέρος στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου. Μέσα σε σαράντα μόνο μέρες η μεταστροφή του εκλογικού σώματος υπέρ της νεοσύστατης Ένωσης Κέντρου είναι κάτι το εκπληχτικό, ακόμα και γι’ αυτούς που την έφκιαξαν, ακόμα και για τους Αμερικανούς που την οργάνωσαν. Άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός υπερβαίνει τους ηγέτες του.

Είναι φανερό πως οι Έλληνες μόνο τρομοκρατούμενοι και εξαπατούμενοι θα μπορούσαν να ψηφίζουν Δεξιά. Μια εξόχως μικροαστική χώρα σαν την Ελλάδα αποκλείεται να μην είναι κεντρώα. Κι αυτό το κατάλαβαν καλά μόνο δύο πολιτικοί, ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Γ. Παπανδρέου. Τώρα προσπαθεί και ο Κ. Μητσοτάκης να το παίξει κεντρώος.

Μπροστά στον πανικό που προκαλεί στον Καραμανλή η απροσδόκητη συσπείρωση των κεντρώων στην Ένωση Κέντρου, επισπεύδει τις εκλογές, που είχαν προγραμματιστεί για αργότερα, ώστε να μην έχει την ευκαιρία η Ένωση Κέντρου, που καλπάζει, να οργανωθεί καλύτερα. Αλλά και πάλι είναι φανερό πως το νεοσύστατο κόμμα πάει για πρώτο κόμμα, με τον εκλογικό νόμο που είχε γίνει πριν απ’ την εμφάνισή του. Ο Καραμανλής βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση του μαθητευόμενου μάγου.

Όμως, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Αφού το καλό το παλικάρι δεν μπορεί να βοηθήσει κοινοβουλευτικά τους εργολάβους που συνεχίζουν να τρων την αμερικανική βοήθεια, θα τους βοηθήσει εξωκοινοβουλευτικά. Περιφρονώντας τους Αμερικανούς που θέλουν Κέντρο στην Ελλάδα (η ελληνική Δεξιά δεν καταλαβαίνει τίποτα από διεθνιστική δεξιά αλληλεγγύη, είναι σταθερά και μόνιμα κλεπτική και κομπραδόρικη), ο βασιλιάς διορίζει υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον αρχηγό του στρατιωτικού οίκου, στρατηγό Κων. Δόβα, όχι τόσο για να κάνει εκλογές, όσο για να οργανώσει ένα γκακστερικό εγχείρημα που θα μείνει στην ιστορία ως εκλογικό πραξικόπημα του 1961, ή αν προτιμάτε, ως εκλογές βίας και νοθείας. Αλλά τι βίας και τι νοθείας! Να σου σηκώνεται η τρίχα, ακόμα κι όταν είσαι φαλακρός. Νυν υπέρ πάντων ο αγών, όπως λεν οι «εθνικόφρονες» κάθε φορά που βλέπουν την κουτάλα να περνάει σε άλλους.

Ο «Περικλής» βγαίνει σεργιάνι

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1961, περισσότερο από έναν μήνα πριν απ’ τις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου, η ΕΔΑ καταγγέλλει στη Βουλή την ύπαρξη ενός καλπονοθευτικού σχεδίου που δεν στηρίζεται μόνο στην παραδοσιακή καλπονοθεία αλλά και στη βία, κυρίως την ψυχολογική. Το εν λόγω σχέδιο που, φυσικά, έγινε για να σωθεί η πατρίδα απ’ τους κομουνιστές (να δούμε τώρα που δεν υπάρχουν κομουνιστές πώς διάολο θα σώσουμε την πατρίδα), ονομάζεται «Περικλής». Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που γελοιοποιούνται οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αλλά αυτή τη φορά ο ταλαίπωρος Περικλής θα πάθει των παθών του τον τάραχο απ’ τον νέο Περικλή, γνωστό περισσότερο ως Καραμανλή, ή Τριανταφυλλίδη σύμφωνα με το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο.

Ο Γ. Παπανδρέου δεν δίνει και μεγάλη σημασία στις καταγγελίες της ΕΔΑ. Το σχέδιο αρχικά είχε σχεδιαστεί για να τρομοκρατήσει τους ψηφοφόρους της Αριστερός, κι αυτό βολεύει και τον Παπανδρέου. Που, ούτε καν υποπτεύεται πως, αυτούς που τελικά θα τρομοκρατήσει ο τρομοκράτης «Περικλής» είναι οι παραδοσιακά λιγότερο θαρραλέοι, οι κεντρώοι. Δηλαδή οι δικοί του ψηφοφόροι.

Τις δύο τελευταίες μέρες πριν απ’ τις εκλογές, το σχέδιο «Περικλής» αρχίζει να εφαρμόζεται με αστραπιαία ταχύτητα και στους οπαδούς της Ένωσης Κέντρου, με μια απλή διευκρίνιση για το ποιος πρόκειται να πάει εξορία. Το προσαρμοσμένο στη δίωξη της Αριστερός σχέδιο, αυτό που κατήγγειλε η ΕΔΑ, είναι καταφατικά διατυπωμένο και στηρίζεται στην εύγλωττη προειδοποίηση: «Όποιος ψηφίσει ΕΔΑ θα πάει εξορία». Το τροποποιηθέν την τελευταία στιγμή σχέδιο είναι αρνητικά διατυπωμένο και στηρίζεται στην καθόλου πειστική κι ωστόσο αποτελεσματική όπως αποδείχτηκε προειδοποίηση: «Όποιος δεν ψηφίσει ΕΡΕ θα πάει εξορία».

Προκειμένου, λοιπόν, να μην παν εξορία οι χωρικοί ψηφίζουν φανερά και έξω απ’ το παραβάν, ώστε να υπάρχουν μάρτυρες της νομιμοφροσύνης τους. Κάπου σκάλωσε το σχέδιο «Περικλής» της ΕΡΕ. Στον απέραντο τρόμο των Ελλήνων της υπαίθρου. H ΕΡΕ δεν ήθελε, βέβαια, να ψηφίζουν έξω από το παραβάν οι τρομοκρατημένοι. Ήθελε και μυστική την ψηφοφορία, και μυστική την ψυχολογική λειτουργία του τρόμου. Όμως, ήταν υπέρ το δέον μεγάλη η δόση του τρόμου που προέβλεπε η συνταγή, και η μαγιονέζα έκοψε. Αυτά παθαίνει όποιος δε γνωρίζει τίποτα από ψυχολογία της μάζας. Η μονίμως ανίκανη στα πάντα πλην της κλοπής Δεξιά, ούτε να τρομοκρατήσει σωστά δεν ξέρει. Νομίζει πως βρίσκεται ακόμα στην εποχή του εμφυλίου και ειδικότερα στην Επιτηρούμενη Ζώνη (τις παραμεθόριες βόρειες περιοχές), όπου, βέβαια η εκλογική «επιτυχία» της ΕΡΕ φτάνει περίπου στο 100%, όπως και στα στρατιωτικά τμήματα.

Και εκεί που όλα, μα όλα προμήνυαν θρίαμβο της Ένωσης Κέντρου, έλαβον: ΕΡΕ, 50,81% και 176 έδρες. Ένωση Κέντρου, 33,66% και 100 έδρες. ΕΔΑ, 14,63% και 24 έδρες. Η ΕΡΕ παίρνει 10% παραπάνω απ’ τις πρoηγούμενες εκλογές. Και η ΕΔΑ χάνει 10% σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Βέβαια, αυτό το 10 % της ΕΔΑ δεν πάει στην ΕΡΕ. Πάει στο Κέντρο, ενώ απ’ αυτό φεύγει προς την ΕΡΕ ένα 10%. Βλέπεις ο Περικλάκιας; Κατάφερε να μετατοπίσει το πολιτικό φάσμα δέκα κλικ δεξιά. Φτου σου, να μην αβασκαθείς, Περικλέτο.

Αι δυο ορφαναί, η Βία και Νοθεία, ζητούν πατέρα

Η Ένωση Κέντρου υιοθέτησε τις καταγγελίες της ΕΔΑ για το σχέδιο «Περικλής» μετά τις εκλογές και αφού έφαγε τη φάπα. Πάντως, απ’ τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου προσυπογράφει την άποψη πως έγινε όντως νοθεία και ασκήθηκε πράγματι βία, μπαίνει για τα καλά στο παιχνίδι και κηρύσσει τον πρώτο «ανένδοτο αγώνα». (Θα υπάρξει και δεύτερος). Θα ήταν αδύνατο πλέον να βρεθεί ένας τρόπος συμβιβασμού με την ΕΡΕ για ένα κουκούλωμα της υπόθεσης, πάντα για το καλό της πατρίδας, όπως πάντα λέγεται εδώ η καταστροφή της πατρίδας.

Στο κόλπο «Περικλής» ήταν αναμειγμένη και η Φρειδερίκη, γνωστή και ως Φρειδεφρίκη, ή Φρίκη, σκέτα. Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατό να λείψει και η CIA, παρά το γεγονός πως οι κενεντικοί της Αμερικής υποστηρίζουν τον Παπανδρέου. Η CIA έχει δικές της απόψεις για τις αμερικάνικες ημιαποικίες. Άλλωστε, έχει αρχίσει ήδη να προετοιμάζεται για τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου στη χώρα όπου την ιδιωτική πρωτοβουλία ασπάζονται και οι προεδρικοί δολοφόνοι.

Τα δικαστήρια, παρά τον στενό κορσέ που τους έχει φορέσει η Δεξιά, εκδίδουν 198 καταδικαστικές αποφάσεις κατά οργάνων της τάξεως και αξιωματικών του στρατού για βιοπραγίες και τραυματισμούς κατά τις εκλογές της βίας και νοθείας. Όχι πάντως για κείνη τη βία και τη νοθεία που δε συνοδεύονταν από βιαιοπραγίες και τραυματισμούς. Και μόνο ο αριθμός φτάνει και περισσεύει για να φανεί το μέγεθος της αναισχυντίας της ΕΡΕ. Όταν 198 θαρραλέοι τολμούν και μηνύουν τους τραμπούκους, όταν 198 δικαστήρια εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις κατά οργάνων της τάξεως και αξιωματικών αυτή την εποχή, εύκολα συμπεραίνει κανείς το μέγεθος μιας βίας και μιας νοθείας αφρικανικού τύπου. Ο Γιάννης Κάτρης στο «Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα» διευκρινίζει πως η μεν βία ασκείται κυρίως στην ύπαιθρο χώρα, η δε αδερφούλα της η νοθεία στα αστικά κέντρα.

Μ’ αυτά και μ’ άλλα και όταν πια ο «Περικλής» ξεμασκαρεύεται εντελώς και κανείς δεν μπορεί να αποκρύψει την ύπαρξή του, η κυβέρνηση της ΕΡΕ, αγαναχτισμένη για τη μομφή που της προσάπτουν τόσο η ΕΔΑ όσο και η Ένωση Κέντρου, συγκροτεί ανακριτική επιτροπή υπό τον αντιστράτηγο Χαράλαμπο Λουκάκη. Ο οποίος, βέβαια, δεν έχει καμιά διάθεση να κάνει ζημιά ούτε στην κυβέρνηση ούτε στους συναδέλφους του. Ωστόσο το στρώμα βρώμας είναι τόσο παχύ, που ο Λουκάκης αποφαίνεται πως τον «Περικλή» τον οργάνωσε μια μυστηριώδης Δευτεροβάθμιος Συντονιστική Επιτροπή από ανώτερα στελέχη της ΚΥΠ και του στρατού, υπό την επιστασία του αντιστράτηγου Β. Καρδαμάκη και του συνταγματάρχη, τότε, Οδυσσέα Αγγελή, του γνωστού αστέρα της κατοπινής χούντας. Πάντως, αυτοί οι καλοί κύριοι όλα τα κάνουν με ιδιωτική πρωτοβουλία! Και φυσικά για να αποσοβήσουν τον κλασικό πλέον κομουνιστικό κίνδυνο.

Όταν αργότερα στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου, έχοντας στο χέρι το κείμενο του σχεδίου, απόδειξε πως ο «Περικλής» κάνει λόγο για εκλογές και όχι για κομουνιστικό κίνδυνο, ο Καραμανλής θα πει πως η λέξη εκλογές μπήκε από λάθος του γραμματέα της επιτροπής. Κι όταν ο Παπανδρέου ρωτάει ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τις εκλογές απ’ τον κομουνιστικό κίνδυνο, ο Καραμανλής λέει, ο αντισυνταγματάρχης του πυροβολικού Γ. Παπαδόπουλος. Ο γνωστός.