«Κι έτσι, η Κομμούνα ερείπωσε, κι ο κόσμος ορφάνεψε…» (Ξέρει τι έχασε η ανθρωπότητα;)

“Είδα τους ουρανούς κομματιασμένους
αλλόκοτα σχισμένους και πλημμύρες
κι ανεμοστρόβιλους απ’ άκρη σ’ άκρη.
Είδα τον ήλιο, στη φρίκη και με σπασμούς
μυστικούς πάνω απ’ αυλάκια πνιγμένο αίμα να γέρνει…”

Αρθούρος Ρεμπώ* 

Σαν σήμερα, στις 28 του Μάη 1871, η Παρισινή Κομμούνα (ή Κομμούνα του Παρισιού), η πρώτη προλεταριακή επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας, πνίγεται στο αίμα, με την αγριότητα των νικητών να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι καταλήγουν στη φυλακή ή εξόριστοι, εκτοπίζονται, εκτελούνται.

“…Στο τέλος του ’81, τον Σεπτέμβρη…Η Κομμούνα έχει σβήσει αλλά το αίμα των 40.000 Κομμουνάρων είναι ακόμα νωπό. Οι φυλακές είναι γεμάτες από αγωνιστές που περιμένουν τις δίκες των στρατοδικείων. Ο Σηκουάνας ξεβράζει ακόμα πτώματα κι απ’ τα ερείπια κάποιων κτιρίων βγαίνει η μυρωδιά των πτωμάτων…”

Πριν από 151 χρόνια, για πρώτη φορά, τότε, οι εργάτες του Παρισιού ανέτρεψαν την αστική κυβέρνηση και άρχισαν  να οικοδομούν το δικό τους κράτος, διακηρύσσοντας την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η Κομμούνα είχε σύντομη ζωή, δέκα βδομάδες ή 72 μέρες (18 Μάρτη – 28 Μάη 1871), ήταν όμως αρκετή  για να σφραγίσει ολόκληρη την κοινωνική και πολιτική ζωή.

«Τη μνήμη των μαχητών της Κομμούνας την τιμούν όχι μόνο οι Γάλλοι εργάτες, αλλά και το προλεταριάτο όλου του κόσμου. Γιατί η Κομμούνα δεν πάλευε για κάποιο τοπικό, είτε στενά εθνικό σκοπό, αλλά για την απελευθέρωση όλης της εργαζόμενης ανθρωπότητας, όλων των ταπεινών και καταφρονεμένων. Η Κομμούνα , σαν πρωτοπόρος μαχητής της κοινωνικής επανάστασης, απέσπασε τη συμπάθεια του προλεταριάτου παντού όπου αυτό υποφέρει και αγωνίζεται. Η εικόνα της ζωής και του θανάτου της, η μορφή της εργατικής κυβέρνησης, που πήρε και κράτησε στα χέρια της πάνω από δύο μήνες την πρωτεύουσα του κόσμου, το θέαμα της ηρωικής πάλης του προλεταριάτου και τα μαρτύριά του μετά την ήττα, όλα αυτά ανέβασαν το ηθικό εκατομμυρίων εργατών, αναπτέρωσαν τις ελπίδες τους, και τράβηξαν τη συμπάθειά τους προς το μέρος του σοσιαλισμού. Η βροντή των κανονιών του Παρισιού αφύπνισε τα πιο καθυστερημένα στρώματα του προλεταριάτου, που ήταν βυθισμένα σ’ ένα βαθύ ύπνο και έδωσε παντού ώθηση στο δυνάμωμα της επαναστατικής – σοσιαλιστικής προπαγάνδας. Να γιατί το έργο της Κομμούνας δεν πέθανε, ζει μέχρι σήμερα στον καθένα από μας». Β. Ι. Λένιν

*(Οι στίχοι του Ρεμπώ από ποίημα που γράφτηκε σαν συνέπεια της ήττας της Κομμούνας, μετά δυο-τρεις μήνες απ’ την συντριβή της – Εικόνα: Κομμουνάροι στον τοίχο του νεκροταφείου Περ Λασέζ)

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες τις πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για την Παρισινή Κομμούνα.