“The Munich Conspiracy” – H Αγγλογαλλική προδοσία στο Μόναχο

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ, AΠΟ ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ANDREW ROTHSTEIN

Στις 29/9/38 γίνεται η Διάσκεψη κι η προδοτική “Συμφωνία του Μονάχου”, όπου οι Αγγλογάλλοι χαρίζουν στο Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία, τον σύγχρονο οπλισμό της και την μεγάλη πολεμική της βιομηχανία. Το σενάριο απομόνωσης της ΕΣΣΔ και ενθάρρυνσης του άξονα για πόλεμο ενάντια στην ΕΣΣΔ ολοκληρώνεται κι αποκαλύπτεται.

Ο συγγραφέας

Σ’ αυτά ακριβώς τα γεγονότα, αναφέρεται το βιβλίο “THE MUNICH CONSPIRACY” του διακεκριμένου Βρετανού με Ρωσική καταγωγή κομμουνιστή, στελέχους του ΚΚΜΒ, δημοσιογράφου και διπλωμάτη, Andrew Rothstein (26/9/1898 – 22/9/1994) που εκδόθηκε το 1958, στην 20ή επέτειο από τα γεγονότα. Ένα από τα ελάχιστα βιβλία που έχει γραφτεί αποκλειστικά γι’ αυτή τη διάσκεψη. Επομένως σ’ αυτό θα βρείτε άφθονα στοιχεία κι αποδείξεις της συνειδητής προδοσίας των Αγγλογάλλων σε βάρος της Τσεχοσλοβακίας και της ΕΣΣΔ. Ο συγγραφέας έζησε τα γεγονότα μέσα από τα γραφεία και τους διαδρόμους της κοινωνίας των εθνών, το 1938, αλλά και αρκετά χρόνια πριν. Έτσι είναι σε θέση να γνωρίζει και να παρουσιάζει πολλές λεπτομέρειες της σκηνοθεσίας, στοιχεία, κείμενα, παρασκήνια, μυστικές διαπραγματεύσεις κλπ.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΑ “ΠΡΙΝ”

Ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το μεγάλο πρόβλημα των δυτικών ήταν πώς θα αντιμετωπίσουν την ΕΣΣΔ και τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Μετά την αποτυχημένη τους εκστρατεία στην Κριμαία, οι “ιδέες” ήταν περιορισμένες. Εκεί πάνω φύτρωσαν οι φασισμοί (Χίτλερ, Μουσολίνι, κλπ.). Οι Αγγλογάλλοι κι οι αστοί γενικότερα ανέχονταν το φασισμό (από τα ίδια σπλάχνα βγήκαν) και τον ενθάρρυναν στα σχέδιά του για επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ, στο “ζωτικό του χώρο στα Ανατολικά”, όπως διακήρυττε ο ίδιος. Άφησαν τη Γερμανία να εξοπλίζεται ολοένα και περισσότερο σε αντίθεση με τη συνθήκη λήξης του Α’ παγκοσμίου πολέμου, να ανεβαίνουν οι φασίστες σε κυβερνήσεις με την ανοχή τους, ισπανικός εμφύλιος, επίθεση Ιταλίας στην Αιθιοπία και Ιαπωνίας στην Κίνα κλπ. Έτσι ο Χίτλερ άρχισε με διεκδικήσεις και καταλήψεις εδαφών που τις κατοικούσαν Γερμανόφωνοι πληθυσμοί. Πρώτα η Αυστρία που προσαρτήθηκε ολόκληρη στη Γερμανία. Και τώρα η Τσεχοσλοβακία, από την οποία ο Χίτλερ διεκδικούσε ένα μεγάλο μέρος (Σουδητία).  Ο Χίτλερ με τον πρωθυπουργό της Τσεχοσλοβακίας (Μπένες) ήταν σε διαπραγματεύσεις.

Εκείνες τις ώρες:

1. Οι Αγγλογάλλοι πιέζουν τον Μπένες να υποχωρήσει. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν τα πάντα διακριτικά, χωρίς «ανάμιξη» και κυρίως χωρίς αντιρρήσεις.

2. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας με την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις του Χίτλερ πιστεύοντας ότι έτσι θα τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ένωσης, στα πλαίσια της “πολιτικής του κατευνασμού”.

3. Η πέμπτη φάλαγγα μέσα στην Τσεχοσλοβακία επιδίδεται σε μπαράζ πιέσεων, εκβιασμών, σαμποτάζ, τρομοκρατίας. Κι όλα αυτά με την πολύ συγκεκριμένη καθοδήγηση των ναζί και την “πλήρη κατανόηση” των Αγγλογάλλων στα… “δικαιώματα της μειονότητας”.

4. Η Τσεχοσλοβακία είχε συνθήκη ειρήνης και κοινής άμυνας με τη Γαλλία και την ΕΣΣΔ. Η Γαλλία δεν έδειχνε καμιά διάθεση να τιμήσει την υπογραφή της. Και στο στρατό και στην αεροπορία της ΕΣΣΔ απαγόρευσαν (η Ρουμανία κι η Πολωνία), να περάσει μέσα από τα εδάφη και τον αέρα τους για να υπερασπιστεί την Τσεχοσλοβακία (είχαν κι αυτές βλέψεις για “μερτικό” από τη διαμέλιση της Τσεχοσλοβακίας).

5. Στις 19/9/48 οι Αγγλογάλλοι στέλνουν τηλεγράφημα στον Μπένες που τον εκβιάζουν να υποχωρήσει στις ορέξεις του Χίτλερ.

6. Η Τσεχοσλοβακία, αν και αρχικά αρνήθηκε τη συνθήκη κι ο στρατός της δήλωνε έτοιμος να αμυνθεί, στη συνέχεια, κάτω από πίεση των δυτικών συμμάχων της την αποδέχθηκε, στις 21 Σεπτεμβρίου. Όμως ο Χίτλερ είχε ήδη αυξήσει τις απαιτήσεις του.

Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΚΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

7. Στις 29 Σεπτέμβρη 1938, συγκλήθηκε η συνδιάσκεψη του Μονάχου, ανάμεσα στους Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεϊν (πρωθυπουργός Αγγλίας), Εντουάρ Νταλαντιέ (πρωθυπουργός Γαλλίας), Μπενίτο Μουσολίνι (Ιταλία) και Αδόλφο Χίτλερ (Γερμανία). Στη συνδιάσκεψη αυτή που συζητούσε το μέλλον της Τσεχοσλοβακίας, δεν κάλεσαν… ούτε τον πρωθυπουργό της ίδιας της Τσεχοσλοβακίας, ούτε εκπρόσωπο της ΕΣΣΔ που ήταν εγγυήτρια δύναμη της ασφάλειας της Τσεχοσλοβακίας. Έτσι υπέγραψαν την επομένη μόλις μέρα, 30 Σεπτεμβρίου, το “Σύμφωνο του Μονάχου” που παραχωρούσε την περιοχή της Σουδητίας στο Γ΄ Ράιχ. Το κείμενο είχε συνταχθεί από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών από πριν.

8. Ο Τσάμπερλεϊν γυρίζοντας στο Λονδίνο πανηγυρίζει για την “έντιμη ειρήνη” που κατάφερε.

ΤΑ “ΜΕΤΑ”

9. Λίγο καιρό αργότερα, ο Χίτλερ προσαρτά ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία: Πρώτα καταλαμβάνει τη Σουδητία (Οκτώβριος 1938). Η Πολωνία προσάρτησε μια περιοχή (Zaolzie) με Πολωνική πλειονότητα (Οκτώβριος 1938). Η Ουγγαρία προσάρτησε την Καρπαθιακή Ρουθηνία (Μάρτιος του 1939). Τα υπόλοιπα εδάφη της Τσεχίας γίνονται το γερμανικό δορυφορικό προτεκτοράτο Βοημίας και Μοραβίας. Και η Σλοβακία, έγινε γερμανικός δορυφόρος.

10. Η Τσεχοσλοβακία παραδίδεται στο Χίτλερ χωρίς μάχη, παρόλο που είχε έναν από τους ισχυρότερους και καλύτερα εξοπλισμένους στρατούς της Ευρώπης, με διακηρυγμένη θέληση να αμυνθεί. Όλος ο σύγχρονος εξοπλισμός της χώρας, μαζί με τη βαριά πολεμική και άλλη βιομηχανία, περνά στα χέρια της Βέρμαχτ.

11. Τον Οκτώβριο του 1938, μιλώντας στην Εθνική Συνέλευση για τους πραγματικούς λόγους για το Μόναχο, ο ηγέτης του Κ.Κ. Κλέμεν Γκότβαλτντ δηλώνει: «Ήταν τα ταξικά συμφέροντα της αντιδραστικής μεγάλης μπουρζουαζίας της Βρετανίας και της Γαλλίας, που σώθηκαν στο Μόναχο εις βάρος της Τσεχοσλοβακίας. Ήταν οι αντιδραστικές δυνάμεις της μεγάλης αστικής τάξης της Τσεχοσλοβακίας, με την υπαγόρευση της οποίας έγινε η συνθηκολόγηση και τα συμφέροντα του κράτους και της Δημοκρατίας θυσιάστηκαν στα ταξικά συμφέροντά της. Έχουμε εδώ μια μεγάλη συνωμοσία εναντίον του λαού, εναντίον της Δημοκρατίας».

12. Ο Χίτλερ στην Ανατολή κλείνει όλες τις “τρύπες” του ανατολικού του μετώπου (Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, και Γιουγκοσλαβία ήταν δορυφόροι τους τότε).

13. Αργότερα, ο ίδιος ο Χίτλερ, αλλά και πολλοί στρατηγοί του στη δίκη της Νυρεμβέργης και σε απομνημονεύματά τους, ομολογούσαν ότι εκείνο τον καιρό δεν είχαν τη δυνατότητα να καταβάλουν την Τσεχοσλοβακία και το στρατό της. Οι Αγγλογάλλοι τους έδωσαν την Τσεχία με το οπλοστάσιό της. Τους άφησαν να πάρουν την «καλή» σύμμαχό τους Πολωνία χωρίς απειλή από μέρους τους. Ο Χίτλερ αργότερα και για την Πολωνία είπε ότι δε θα τολμούσε να της επιτεθεί αν ένιωθε ότι υπάρχει περίπτωση οι Αγγλογάλλοι να τηρήσουν τις εγγυήσεις τους προς αυτή τη χώρα και να του επιτεθούν από τη δύση. Εκείνοι αντίθετα του έδωσαν άπλετο χρόνο να προετοιμάζεται και να εξοπλίζεται για την εισβολή του στην ΕΣΣΔ. Κωλυσιεργούσαν κι αρνούνταν τις επανειλημμένες προτάσεις κοινής δράσης ΕΣΣΔ – Αγγλίας – Γαλλίας ενάντια στις “επιθετικές χώρες”, όπως αποκαλούσαν τότε τη Γερμανία και την Ιταλία. Εκεί ήρθε το “Μολότοφ – Ρίμπεντροπ”. Έτσι ο Χίτλερ για να ολοκληρώσει τον εξοπλισμό του δεν είχε παρά να πάρει και τις πολεμικές βιομηχανίες Γαλλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, πριν γίνει πανίσχυρος για να επιτεθεί στον πραγματικό του εχθρό την ΕΣΣΔ.

Μια εξ’ ίσου αποκαλυπτική ιστορία (για άλλο θέμα), περιγράφει στα απομνημονεύματα του ο Τσώρτσιλ: Σε μια από τις συναντήσεις Χίτλερ – Μπένες, όταν ο Μπένες υπαινίχθηκε ότι θα έχει στρατιωτική βοήθεια, ο Χίτλερ του απάντησε να μην περιμένει τίποτα από τη Ρωσία, γιατί πρόκειται σύντομα να γίνει πραξικόπημα για την ανατροπή του Στάλιν, από Γερμανόφιλους ανώτατους αξιωματικούς του κόκκινου στρατού. Ο Μπένες, έσπευσε αυτή την πληροφορία να τη δώσει στον Στάλιν και στους Άγγλους. Ο Τσώρτσιλ αποδίδει σ’  αυτή την πληροφορία την περίφημη “δίκη Τουχατσέφσκι”… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Άλλα βιβλία του συγγραφέα

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “The Munich Conspiracy”

ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΑΜΑΖΟΝ

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
https://archive.org/details/TheMunichConspiracy ή και
https://archive.org/stream/TheMunichConspiracy/The%20Munich%20Conspiracy_djvu.txt

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ANDREW ROTHSTEIN

Υ.Γ. Άλλο ένα ενδιαφέρον και χρήσιμο κείμενο για τη συμφωνία του Μονάχου, η ομιλία του Ελισσαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της Ελληνορωσικής λέσχης με θέμα: “Η τραγωδία του Μονάχου του 1938 : τι μας διδάσκει η τύχη της τότε Τσεχοσλοβακίας”, που έγινε στην Πάντειο το 2018, στα 80  χρόνια από τότε.