Το ολοκαύτωμα του Oradour-sur-Glane, το γαλλικό χωριό που στέκει εκεί στην αιωνιότητα, για να θυμίζει στο γαλλικό λαό, το βάρβαρο πρόσωπο του ναζισμού

Στις 10 Ιουνίου 1944 (ίδια ακριβώς ημέρα με το ολοκαύτωμα του Διστόμου), οι στρατιώτες της 2ης μεραρχίας των Panzer SS, κατέστρεψαν ένα ολόκληρο χωριό στη δυτική Γαλλία. 642 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο εκεί.

Τους ανατέθηκε το καθήκον να καταστρέψουν τις ομάδες ανταρτών που δραστηριοποιούνταν στην κεντρική Γαλλία. Αποτελούνταν από διαφορετικές στρατιωτικές μονάδες, που συμπεριλαμβάνονται στην 2η μεραρχία των SS Panzer “Das Reich” – μια ελίτ 18.000 ανδρών, διαβόητη για τη διάπραξη πολλών θηριωδιών στο ανατολικό μέτωπο – και φτάνουν στο Montauban αρχές Ιουνίου 1944. To “Das Reich”, το οποίο τελεί υπό τη διοίκηση του στρατηγού Von Brodowski ενός πολύ έμπειρου στρατιωτικού, έχει την εντολή να πολλαπλασιάσει τις έρευνες στα χωριά της περιοχής για να ανιχνεύσει τις κρυφές μάζες των όπλων και να σταματήσει την αντίσταση.

Στις 6 Ιουνίου 1944, τα νέα της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων επανατοποθετούσαν τη μεραρχία με νέες εντολές να ενταχθεί στις ακτές της Νορμανδίας, το συντομότερο δυνατό.

Η πίεση χρόνου και επίσης η εκδίκηση που θέλουν να πάρουν, πριν από την αναχώρησή τους, για τη δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού που είχε διαπραχθεί από την αντίσταση, κάνουν ακόμα πιο αποφασιστική την εντολή από τον Von Brodowski να ερευνήσουν το χωριό Oradour-sur-Glane στις 10 Ιουνίου νωρίς το απόγευμα, πριν την αποχώρησή τους.

Στην εφημερίδα της 22ας Αυγούστου, η εφημερίδα Ce Soir δημοσιεύει την μαρτυρία ενός κατοίκου: “Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Oradour γύρω στις 2 μ.μ., αναγκάστηκαν οι κάτοικοι να βγουν έξω από τα σπίτια τους και να συγκεντρωθούν στην πλατεία του χωριού.”

Ένας διερμηνέας εκείνη την στιγμή, είπε στο συγκεντρωμένο πληθυσμό, ότι ένας γερμανός αξιωματικός είχε σκοτωθεί λίγα χιλιόμετρα από το Oradour και οι γερμανικές αρχές γνώριζαν ότι υπήρχε μια αποθήκη πυρομαχικών στην περιοχή.

Ο διερμηνέας τότε ρώτησε πού ήταν αυτή η αποθήκη πυρομαχικών. Αφού δεν δόθηκε απάντηση, ο πληθυσμός πληροφορήθηκε ότι μια πυρκαγιά θα άναβε στα σπίτια του καθενός, προκειμένου να ανατινάξει την αποθήκη. Ο δήμαρχος πήρε το λόγο για να επιβεβαιώσει ότι κανείς στο Oradour δεν γνώριζε την ύπαρξη αποθήκης πυρομαχικών.”

Οι Γερμανοί διαχωρίζουν τους άνδρες από τις γυναίκες και τα παιδιά.

Οι άνδρες, οι οποίοι ανέρχονται σε αριθμό 180, απειλούνται με όπλα σε έξι διαφορετικούς τόπους εκτέλεσης όπου συρρέουν συστηματικά και μόλις φτάσουν, εκτελούνται. Τα σώματά τους στη συνέχεια καλύπτονται με άχυρα και πυρπολούνται από τις δυνάμεις των SS, ενώ άλλες ομάδες στρατιωτών λεηλατούν τα σπίτια και σκοτώνουν τους λίγους που κατόρθωσαν να ξεφύγουν και να κρυφτούν.

Οι γυναίκες και τα παιδιά, 350 σε αριθμό, παρευρίσκονται σε όλο το τραγικό σκηνικό που εξελίσσεται, πριν να κλειδωθούν στην εκκλησία, όπου θα καούν μαζικά από τους Γερμανούς. Το νεότερο από τα θύματα είναι επτά μηνών.

Οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τους Γερμανούς στρατιώτες ξεπερνούν κάθε λογική. Ο μάρτυρας συνεχίζει στην Ce Soir τη τρομακτική του έκθεση: “Μέσα σε ένα σωρό από τα ερείπια, εμφανίστηκαν ανθρώπινα οστά.

Σε ιατρείο του τοπικού γιατρού του, βρήκα το απανθρακωμένο σώμα ενός παιδιού, από το οποίο παρέμεινε μόνο ο κορμός και οι μηροί. Το κεφάλι και τα πόδια έφυγαν.”

Στις 6 Αυγούστου, η L’Echo d’Alger δημοσιεύει την μαρτυρία ενός επιζώντος:

“Αγαπητή θεία, θέλω να ανακοινώσετε στην αδελφή μου τη μεγάλη ατυχία που μας χτυπά. Η μητέρα μας χάθηκε και μας απόμεινε μόνο μία αδερφή. Ο πεθερός, ο θείος, θείες, ξαδέλφια, δεν έχει μείνει κανείς.

Το χωριό έχει καεί από το σπίτι του Vignaud Giroux ως στο Bergères, και από την Bellevue δεν απέμεινε παρά μόνο ένα σπίτι. Γυναίκες, παιδιά, άνδρες, όλοι έχουν χαθεί. Οι άνδρες συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της αγοράς όπου πυροβολήθηκαν και κάηκαν μετά.

Δύο λεπτά πριν το συμβάν, είχε περάσει η άτυχή μας Marcelle. Επρόκειτο να πάει να εργαστεί και ήταν στα μισά του δρόμου όταν ένα γερμανικό αυτοκίνητο την έκανε να ακολουθήσει τους υπόλοιπους. ”

Στις 11 και 12 Ιουνίου, αρκετά αποσπάσματα των SS έρχονται για να θάψουν τα πτώματα ενώ η μεραρχία “Das Reich” ξεκινάει προς τη Νορμανδία, σαν να μην συνέβαινε τίποτα.

Στις 8 Οκτωβρίου, στην εφημερίδα Humanité, ο Maurice Thorez, γενικός γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μιλά για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου, και ιδιαίτερα εκείνων του χωριού Oradour-sur-Glane:

“…Και αυτός ο τρίχρονος που σταυρώθηκε στην πύλη της εκκλησίας του Oradour, ο ίδιος ο ενοριακός ιερέας δολοφονήθηκε στα σκαλοπάτια της ενορίας του που έγινε το θυσιαστήριο για τόσες γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους, όπου τους έκαψαν ζωντανούς μέσα στην εκκλησία, ενώ οι άντρες του Οραντόρ εκτελέστηκαν σε ομάδες των είκοσι κάτω από τις σφαίρες των πολυβόλων.

Κάθε μέρα, στη Γαλλία, υπάρχουν κάποια νέα ίχνη των εγκλημάτων του Χίτλερ και των ναζιστικών στρατευμάτων του… ”

Τα αρχεία καταγραφής γεγονότων της μεραρχίας περιγράφουν λεπτομερώς διάφορα κατορθώματα του στρατηγού Von Brodowski, που ενημερώνεται ότι οι Γάλλοι κατέχουν τώρα αυτό το έγγραφο. Το Oradour είναι πράγματι η μόνη “επιχείρηση” για την οποία έχει δυσκολία να καταγράψει τις δολοφονίες και τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν σε αθώους πολίτες. Εκτελείται στις 28 Οκτωβρίου.

Η 2η μεραρχία των Panzer SS “Das Reich”, το όνομα της οποίας συνδέεται για πάντα με αυτή τη σφαγή, θα διαλυθεί ολοσχερώς το 1945 στο αιματηρό ταξίδι της στις πεδιάδες της Ουγγαρίας. Θα καταστραφεί εντελώς προσπαθώντας να σταματήσει τη σοβιετική επέλαση κατά του τέρατος των ναζιστών.

Το Oradour έχει γίνει, από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το σύμβολο της ναζιστικής βαρβαρότητας. Από το 1994, έχει ανεγερθεί μνημείο για να υπενθυμίζει στις νεότερες γενιές τη σφαγή που έλαβε χώρα στις 10 Ιουνίου 1944.

Ο Πρόεδρος Vincent Auriol που διέρχεται από τα ερείπια του χωριού Oradour-sur-Glane το 1947.

Πηγές από το αρχείο της γαλλικής εθνικής βιβλιοθήκης.

Α.Π.