Γιώργος Μωραΐτης – Ο Ριζοσπάστης ήταν, είναι και θα μείνει αγέραστος

Χτες “έφυγε” στα 91 του χρόνια, ο Γιώργης Μωραΐτης που είχε συνδυάσει τη ζωή του με τον αγώνα και τη μάχιμη δημοσιογραφία στο Ριζοσπάστη, ιδίως μετά την περίοδο της νόμιμης επανέκδοσής του. Ο θάνατός του συμπίπτει σχεδόν χρονικά με αυτή την επέτειο από το πρώτο νόμιμο φύλλο του Ριζοσπάστη στη Μεταπολίτευση, και μας θύμισε την ομιλία που είχε κάνει ο Γ. Μωραΐτης στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την κυκλοφορία του νόμιμου Ρίζου. Για να τιμήσουμε τη μνήμη του αλλά και αυτήν την επ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΜΩΡΑΪΤΗ

στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από τη νόμιμη επανέκδοση του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Συναγωνιστές και φίλοι,

Δεχθείτε κι από μένα τον πιο θερμό χαιρετισμό. Επιτρέψτε μου να συγχαρώ την ΚΕ του Κόμματός μας για την εκδήλωση. Την αφιερωμένη στα 40 χρόνια της νόμιμης επανέκδοσης του Ριζοσπάστη.

Ήρθα εδώ με μια απορία. Πότε πέρασαν τόσα χρόνια; (Ήμουνα νιος και γέρασα). Δεν ήταν 5 ή 10 ούτε 15 (που έβγαλα «σκαστά» στη φυλακή). Δεν έχει σημασία αυτό. Το σημαντικό είναι ότι ο Ριζοσπάστης ήταν, είναι και θα μείνει αγέραστος…!

Τώρα ο Ριζοσπάστης, νόμιμος 40 ολόκληρα χρόνια. Σχεδόν μισό αιώνα. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Άλλα τόσα χρόνια περίπου ήταν παράνομος. Από το 1947, μετά την απελευθέρωση. Όταν έβγαλαν το ΚΚΕ «εκτός νόμου». Θυμάμαι το καλοκαίρι του ’47 (ήμουν αντάρτης στον Παρνασσό) κι έπεσε στα χέρια μας και διαβάσαμε το τελευταίο φύλλο του νόμιμου Ριζοσπάστη.

Τι να πεις; Τόσα χρόνια το ΚΚΕ «εκτός νόμου». Δεν προλάβαμε να χαρούμε τη …λευτεριά. Το Κόμμα που δόξασε την Ελλάδα σ’ όλο τον κόσμο με την Εθνική Αντίσταση. Ήταν σαν σήμερα και επέτειος του ΕΑΜ. Το Κόμμα που αρνήθηκε το «Δόγμα Τρούμαν» και συνέχισε την αντίσταση με το ΔΣΕ. Το Κόμμα της Εργατικής Τάξης και του εργαζόμενου λαού. Το Κόμμα της Ειρήνης, της Προόδου και του Σοσιαλισμού. Πάντα πιστό στον Μαρξισμό – Λενινισμό και στον Προλεταριακό Διεθνισμό. Το ηρωικό «κόμμα των αγώνων και των θυσιών»… Στο πλευρό του κι ο Ριζοσπάστης. Πάντα πιστός. Πάλευε κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ήταν η σημαία του με το σφυροδρέπανο. Πολέμησε και τη Χούντα από την παρανομία. Και γνώρισε Ασφάλειες, στρατοδικεία, φυλακές κι εξορίες.

Ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου» το 1974. Με την πτώση της Χούντας. Να ‘ρθουμε στη νομιμότητα. Την αστική, βέβαια, με τα «καλά» της και τα «τρωτά» της. (Για να μην πω τα «χάλια» της που ζούμε και σήμερα).

Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν μια κατάκτηση. Σημαντικό γεγονός για τον τόπο μας. Παλέψαμε γι’ αυτήν. Και πετύχαμε. Ωρίμασαν, άλλαξαν και οι συνθήκες. Δεν μας την έκαναν «χάρισμα». (Αυτό έλειπε). Ούτε τους «πήρε ο πόνος». Την πήραμε με το «σπαθί μας»!

Έτσι μπορέσαμε να παίξουμε καλύτερα το ρόλο μας στην πολιτική ζωή. Να έρθουμε σε άμεση επαφή με την Εργατική Τάξη και το μαζικό κίνημα. Να καθοδηγήσουμε τους αγώνες για το δίκιο και τις διεκδικήσεις τους. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Να μπούμε στα συνδικάτα. Να αποσπάσουμε τους εργαζόμενους από τα αστικά κόμματα. Και να τους φέρουμε κοντά μας.

Εκείνες τις «γκαστρωμένες» μέρες (για να θυμίσω τον αξέχαστο Χαρίλαο) νομιμοποιήσαμε και την εφημερίδα μας. Τον ηρωικό Ριζοσπάστη. Ζόρλα τον επιβάλαμε. (Εγώ σε λίγες μέρες γύρισα από το εξωτερικό). Οι σύντροφοι που βρέθηκαν εδώ, τον τύπωσαν, τον κυκλοφόρησαν. Και έτσι από παράνομο, τον έκαναν νόμιμο. Όχι, θα περίμεναν επίσημα το «οκέυ». Κανείς, βέβαια δεν τόλμησε να τους εμποδίσει. Ούτε χουντικός χαφιές της Ομόνοιας.

Ήρθε η ώρα του «Κοινοβουλευτικού Βίου» που σαν Κόμμα τον είχαμε ξεχάσει (για να μην πω ξεγράψει). Προκηρύχτηκαν εκλογές. Μπήκαμε στη Βουλή. Κι αυτό αξιοσημείωτο γεγονός. Οι βουλευτές μας τα ξέρουν καλύτερα. (Αν δεν τα πω καλά να με διορθώσουν). Από την εποχή της ΕΔΑ – πριν τη Χούντα – είχε να πατήσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ποδάρι κομμουνιστή, που δεν ήταν Εδαΐτης. Για να μην πάμε στο 1936 με τη δικτατορία του Μεταξά.

Το πρόβλημά μας όμως εδώ είναι άλλο. (αφήνουμε τα παλιά). Παραμονές εκλογών προέκυψε το φοβερό «αγκάθι». Η λεγόμενη «Ιθαγένεια» (Μεγάλη η χάρη της). Ένας αριθμός ανώτερων στελεχών μας, μηδέ του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Φλωράκη εξαιρουμένου, είχαν στερηθεί την Ελληνική Ιθαγένεια. Και συνεπώς δεν μπορούσαν να είναι υποψήφιοι. Έγιναν διαβήματα. Έφτασε το θέμα στον Καραμανλή και το πρόβλημα λύθηκε. Δόθηκε η ιθαγένεια σε όσους μας την είχαν στερήσει. (Κρίμα που χάθηκε τόσο χαρτί από το Ποινικό μας Μητρώο). Γλυκά, βεβαίως, τα έδρανα της Βουλής. Αλλά για το ΚΚΕ μεγάλες ευθύνες. Και βαρύ, ασήκωτο, μέρα – νύχτα, βάρος.

Πάμε στο νόμιμο Ριζοσπάστη. Μεγάλη η χαρά μας απ’ τη μια μεριά. Πανευτυχείς όταν τον βλέπαμε τυπωμένο, κοντά το πρωί, και τον διαβάζαμε. Κατάκοποι όμως, από την κούραση στο τυπογραφείο. Και «ξενύχτηδες». Είχαμε «ξεθεωθεί». Αλλά, «χαλάλι».

Τον πρώτο καιρό ήμασταν λίγοι. Στη Διεύθυνση και στην Αρχισυνταξία τρία μέλη της ΚΕ του Κόμματος. Μαζί με άλλους 2 – 3 συντρόφους επαγγελματίες δημοσιογράφους. Τα τμήματα Πολιτικό, Εργατικό, Ελεύθερο, Καλλιτεχνικό, πλαισιωμένα με νεότερους συντρόφους και συντρόφισσες, κυρίως από τον ΚΝΕ, επίσης μη επαγγελματίες δημοσιογράφους. Κι αυτό ήταν όλο.

Ο Ριζοσπάστης, για όλους μας, όχι μόνο για τους νεότερους έγινε στην πράξη και Σχολή Δημοσιογραφίας. (Απόδειξη ένας αριθμός που αργότερα έφυγαν από μας αξιοποιήθηκαν ή και αναδείχθηκαν σε αστικά Μέσα Ενημέρωσης). Οι άλλες υπηρεσίες της εφημερίδας, Διαχείριση, Διακίνηση κλπ. Καλύφθηκαν από καλούς, πιο ηλικιωμένους συντρόφους. Ο Ριζοσπάστης από την αρχή κιόλας κατάφερε να εξασφαλίσει και έναν αριθμό εκλεκτών διανοούμενων συνεργατών, που πολύ μας βοήθησαν.

Στο πλευρό της Κεντρικής Επιτροπής. Και σ’ αυτή τη 40χρονη ιστορική περίοδο ο Ριζοσπάστης στάθηκε πιστός στην Καθοδήγηση και στη γραμμή του Κόμματος. Παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες. Και βοήθησε το Κόμμα μας.

Χαρακτηριστική η κρίση του ’91. Όταν ένας αριθμός μελών της ΚΕ του Κόμματος έφυγαν. Και κατέφυγαν στον Συνασπισμό. Ορισμένοι και από τον Ριζοσπάστη, που παρέσυραν το μεγαλύτερο μέρος των συντακτών. Σήμερα μπορεί να δει κανείς: Λάθος δρόμο διάλεξαν, βυθισμένοι στον οπορτουνισμό. Αλλά και τι ζημιά έκαναν. Το Κόμμα μας, πάντως, και από αυτήν την τραγική περίπτωση βγαίνει όχι μόνο δικαιωμένο, αλλά και πιο δυνατό. Και συνεχίζει το δρόμο του.

Εμείς, διδαγμένοι και απ’ αυτή την εμπειρία μα και από τη γενικότερη εσωτερική και διεθνή κατάσταση που τη μελετάμε, προχωράμε. Με σταθερά βήματα. Στο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος. Χωρίς να λογαριάζουμε κόπους και θυσίες. Για το καλό του λαού και του τόπου. Ενάντια στα μονοπώλια και στο Κεφάλαιο, αδηφάγο πάντα, ντόπιο και ξένο. Για την Εργατική Τάξη, τη φτωχή Αγροτιά, τα μεσαία στρώματα. Για τη Νεολαία. Γενικότερα για την Ειρήνη και την Πρόοδο. Με προοπτική ν’ ανοίξει ο δρόμος για την καινούργια κοινωνία. Το σοσιαλισμό και κομμουνισμό. Για να βγει ο κόσμος απ’ αυτή την αισχρή αθλιότητα που τη ζει και τη βλέπει καθημερινά και στον Τύπο και στις τηλεοράσεις.

Το δρόμο μας αυτό, τον φωτίζουν με άπλετο φως, οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Και τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Σύντροφοι και φίλοι,

Επιτρέψτε μου ακόμα ένα λεπτό. Να αναφέρω τα ονόματα ακριβών συντρόφων μας του Ριζοσπάστη (που δεν έφυγαν) έπεσαν στις επάλξεις: Τάκης Μαμάτσης, Ζήνων Ζορζοβίλης, Νίκος Καραντινός, Θάνος Ζαφειρόπουλος, Τάκης Αδάμος, Μάκης Λυμπεράτος, Γιώργης Τρικαλινός, Κώστας Τσανάκας, Νίκος Παπαπερικλής, Νίκος Οικονομίδης, Μιχάλης Παπαϊωάννου, Βάσος Γεωργίου, Γιάννης Τσακίρης, Γιάννης Παλαβός, Χρήστος Μπόμπος, Τάκης Τσίγκας. Αν παρέλειψα και κάποια θα τα συμπληρώσουμε.

Αιωνία η μνήμη τους!

Σας ευχαριστώ

Διαβάστε επίσης

Δύσκολη Στροφή – Ένα διήγμα του Γ. Μωραΐτη για τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, γραμμένο στις φυλακές της Αίγινας

Και τα αποσπάσματα από διηγήσεις και βιβλία του, στο σημερινό σχετικό σημείωμα του Ριζοσπάστη.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος της Κατιούσα στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ