Η ιστορική ομιλία του Τσε Γκεβάρα στον ΟΗΕ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό!
Τούτη η κραυγή ακούγεται, κατανοείται και υποστηρίζεται από όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο το εκπαιδευμένο από τη Σοβιετική Ένωση. Τούτη η φωνή είναι: ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
Μπορεί να έχουν περάσει 56 χρόνια από αυτή την ιστορική ομιλία του Τσε στον ΟΗΕ, πολλά σημεία της όμως παραμένουν άκρως επίκαιρα και αυτό δεν είναι απλά σχήμα λόγου, όπως δείχνει η αναφορά στο (πρόσφατο τότε αλλά εξίσου εγκληματικό) οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στο νησί της επανάστασης.
Η αντιπροσωπεία της Κούβας μπρος στην παρούσα συνέλευση έχει τη χαρά να χαιρετίζει πρώτα από όλα το γεγονός ότι στον σημαντικό αριθμό των εθνών που συζητούν εδώ τα παγκόσμια προβλήματα περιλήφθηκαν τρεις καινούργιες χώρες. Χαιρετίζουμε λοιπόν, στο πρόσωπο του προέδρου τους και του υπουργού τους των Εξωτερικών, τους λαούς της Ζάμπιας, του Μαλάουι και της Μάλτας. Και εκφράζουμε την ευχή να προσχωρήσουν από την αρχή κιόλας οι χώρες αυτές στην ομάδα των αδεσμεύτων εθνών που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αποικιοκρατία και την νεοαποικιοκρατία.
Απευθύνουμε επίσης τα συγχαρητήριά μας στον Πρόεδρο της παρούσας συνέλευσης, που η αναρρίχησή του σε ένα τόσο υψηλό αξίωμα έχει ιδιαίτερη σημασία. Καθρεφτίζει το νέο ιστορικό στάδιο κατά το οποίο οι λαοί της Αφρικής κατάγουν ηχηρότατους θριάμβους. Χθες ακόμη ήταν υποταγμένοι στο αποικιακό σύστημα του ιμπεριαλισμού. Σήμερα, στη μεγάλη πλειονότητά τους έχουν συγκροτηθεί σε ανεξάρτητα κράτη, χάρη στη θεμιτή άσκηση της απρόσκοπτης αυτοδιάθεσής τους. Η στερνή ώρα της αποικιοκρατίας έχει σημάνει πια. Και εκατομμύρια κάτοικοι της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής ξεσηκώνονται αποβλέποντας σε μια καινούργια ζωή και επιβάλλουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση και ανεξάρτητη ανάπτυξη των χωρών τους. Ευχόμαστε κύριε πρόεδρε, την πιο μεγάλη επιτυχία στην αποστολή με την οποία σας επιφόρτισαν τα κράτη-μέλη.
Η Κούβα προσέρχεται για να διευκρινίσει τη θέση της πάνω στα πιο σημαντικά από τα επίμαχα σημεία. Και θα το κάμει με όλη τη συναίσθηση της ευθύνης που επιβάλλει η χρησιμοποίηση αυτού του βήματος. Ταυτόχρονα όμως θα ανταποκριθεί στο αναπότρεπτο καθήκον να μιλήσει με διαύγεια και ειλικρίνεια.
Επιθυμία μας είναι να δούμε τη συνέλευση αυτή να εμψυχώνεται και να προχωρεί προς τα εμπρός. Επιθυμία μας είναι να αρχίσουν οι επιτροπές την εργασία τους και να μην την σταματήσουν με την πρώτη διαφωνία. Ο ιμπεριαλισμός θέλει να μετατρέψει τη συνεδρίαση αυτή σε μάταιο ρητορικό κονταροχτύπημα, αντί να λύσει τα σοβαρά προβλήματα της οικουμένης. Εμείς πρέπει να τον εμποδίσουμε. Δεν πρέπει να θυμούνται αύριο οι άνθρωποι τη συνέλευση τούτη μονάχα από τον αύξοντα αριθμό της, να λένε η 19η Συνέλευση και τίποτε άλλο. Εμείς θα αφιερωθούμε σε αυτό με όλες μας τις προσπάθειες.
Αισθανόμαστε ότι έχουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση να το κάνουμε, γιατί η χώρα μας αποτελεί ένα από τα μόνιμα σημεία προστριβών, ένα από τα μέρη του κόσμου όπου οι αρχές που διαφεντεύουν τα δικαιώματα τα σχετικά με το αυτεξούσιο των μικρών χωρών, μπαίνουν κάθε μέρα, κάθε λεπτό σε δοκιμασία. Γιατί η χώρα μας είναι επίσης ένα από τα χαρακώματα της ελευθερίας του κόσμου, σε απόσταση μόλις δύο βημάτων από τον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό και δείχνει με όλη της τη δράση, με το καθημερινό της παράδειγμα, ότι οι λαοί μπορούν στα αλήθεια να απελευθερωθούν και να παραμείνουν ελεύθεροι μέσα στις σημερινές συνθήκες της ανθρωπότητας. Βέβαια, υπάρχει σήμερα ένα σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο ισχυρό και που διαθέτει πανίσχυρα στοιχεία αποτροπής. Αλλά η επιβίωση απαιτεί και κάποιους συμπληρωματικούς όρους: να διατηρεί κανείς τη συμπαγές το εσωτερικό της χώρας του, να έχει εμπιστοσύνη στο πεπρωμένο της και να είναι σταθερά αποφασισμένος να παλέψει μέχρι θανάτου για να υπερασπιστεί την πατρίδα του και την επανάσταση. Στην Κούβα, κύριοι αντιπρόσωποι, υπάρχουν όλοι αυτοί οι όροι.
Απ’ όλα τα φλέγοντα προβλήματα που πρέπει να πραγματευτούμε σε τούτη τη συνέλευση, ένα από εκείνα που έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας και που πιστεύουμε ότι πρέπει να το διατυπώσουμε χωρίς ίχνος αμφιβολίας, είναι το πρόβλημα της ειρηνικής συνύπαρξης ανάμεσα σε κράτη με διαφορετικό οικονομικό – κοινωνικό καθεστώς. Η οικουμένη έχει κάνει μεγάλες προόδους σε αυτόν τον τομέα. Αλλά ο ιμπεριαλισμός – κυρίως ο βορειοαμερικανικός – αξιώνει να δώσει στον κόσμο να πιστέψει ότι η ειρηνική συνύπαρξη προορίζεται αποκλειστικά για χρήση των μεγάλων δυνάμεων της γης. Επαναλαμβάνουμε εδώ αυτό που δήλωσε ο πρόεδρός μας στο Κάιρο και που περιλήφθηκε μέσα στη διακήρυξη της Δεύτερης Συνδιάσκεψης των Αρχηγών των Κρατών ή των κυβερνήσεων των Αδεσμεύτων Χωρών: ότι δηλαδή αν θέλουν να εξασφαλιστεί η ειρήνη του κόσμου, τότε δεν είναι δυνατό η ειρηνική συνύπαρξη να περιοριστεί μόνο ανάμεσα στους ισχυρούς. Η ειρηνική συνύπαρξη πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, από τις παλαιότερες ιστορικές σχέσεις και δεσμούς που είχαν και από τα προβλήματα που έχουν προκύψει ανάμεσα σε μερικές από αυτές σε μία δοσμένη εποχή.
Σήμερα, ο τύπος ειρηνικής συνύπαρξης που ποθούμε, σε πολλές περιπτώσεις δεν πραγματώνεται. Το βασίλειο της Καμπότζης απλώς και μόνο επειδή τηρούσε ουδέτερη στάση και συναινούσε στις μηχανορραφίες του Βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, βρέθηκε εκτεθειμένο σε κάθε λογής δόλιες και κτηνώδεις επιθέσεις, που ξεκινούσαν από τις βάσεις που κατέχουν οι βορειοαμερικανοί στο Νότιο Βιετνάμ. Το Λάος, μια χώρα διαιρεμένη, έγινε επίσης αντικείμενο ιμπεριαλιστικών επιθέσεων κάθε είδους. Ο λαός του σφαγιάστηκε από τις αεροπορικές επιδρομές. Οι Συμφωνίες της Γενεύης παραβιάστηκαν και ένα μέρος του εδάφους του βρίσκεται αδιάκοπα σε κίνδυνο να δεχτεί ατιμώρητη επιδρομή από τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα.
Η Λαϊκή δημοκρατία του Βιετνάμ, που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο λαό της γης αυτές τις ιστορίες των επιθέσεων είδε για μιαν ακόμη φορά τα σύνορά της να παραβιάζονται. Είδε τα βομβαρδιστικά και τα καταδιωκτικά αεροπλάνα να χτυπούν τις εγκαταστάσεις της. Είδε τα βορειοαμερικανικά πολεμικά να παραβιάζουν τα χωρικά της νερά και να χτυπούν τους ναυστάθμους της. Πάνω στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ βαραίνει αυτή τη στιγμή η απειλή ότι η Βορειοαμερικανοί θα επεκτείνουν ανοιχτά στο έδαφός της και ενάντια στο λαό της τον πόλεμο που διεξάγουν εδώ και πολλά χρόνια ενάντια στο λαό του Νοτίου Βιετνάμ. Η Σοβιετική Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχουν απευθύνει σοβαρές προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία περίπτωση όπου η ειρήνη του κόσμου κινδυνεύει. Επιπλέον η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπινων πλασμάτων σε όλη αυτή την περιοχή της Ασίας απειλείται διαρκώς και εξαρτιέται από τα καπρίτσια του βορειοαμερικανικού επιδρομέα.
Η ειρηνική συνύπαρξη μπήκε επίσης σε δοκιμασία κατά κτηνώδη τρόπο στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η κυβέρνηση της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ. Ο λαός της Κύπρου και η κυβέρνησή του υποχρεώθηκαν να υπερασπιστούν ηρωικά την αυτοκυριαρχία τους.
Σε όλα αυτά τα σημεία του κόσμου, ο ιμπεριαλισμός προσπαθεί να επιβάλει τη δική του εκδοχή για αυτό που πρέπει να είναι η συνύπαρξη. Οι καταπιεζόμενοι λαοί που έχουν συμμαχήσει με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, οφείλουν να του μάθουν ότι δεν είναι αυτή η αληθινή συνύπαρξη. Και υποχρέωση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι να τους βοηθήσει σε αυτό.
Πρέπει επίσης να οριστούν με σαφήνεια οι αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης όχι μόνο για ό,τι αφορά τις σχέσεις ανάμεσα σε κυρίαρχα κράτη. Σαν Μαρξιστές, έχουμε υποστηρίξει ότι η ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στα κράτη δεν περιλαμβάνει και τη συνύπαρξη ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και στους υπό εκμετάλλευση, ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεζόμενους. Το δικαίωμα για πλήρη και ακέραια ανεξαρτησία ενάντια σε κάθε μορφή αποικιοκρατικής καταπίεσης είναι επιπλέον μια αρχή που διακηρύχτηκε μέσα στους κόλπους αυτού του οργανισμού. Ιδού γιατί εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με τους αποικιακούς σήμερα λαούς της λεγόμενης πορτογαλικής Γουινέας, της Αγκόλας και της Μοζαμβίκης, που σφαγιάζονται επειδή έκαναν το έγκλημα να απαιτήσουν την ελευθερία τους. Και είμαστε έτοιμοι να τους βοηθήσουμε στο μέτρο των δυνάμεών μας, σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Καΐρου.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με το λαό το Πουέρτο Ρίκο, και με το μεγάλο ηγέτη του, τον Pedro Albizu Campos, που με μία νέα υποκριτική πράξη αφέθηκε ελεύθερος σε ηλικία 72 χρόνων, έχοντας σχεδόν χάσει την ικανότητα να μιλάει, παράλυτος, ύστερα από μία ολόκληρη ζωή μέσα στις φυλακές. Ο Αλμπίθου Κάμπος είναι ένα σύμβολο της Αμερικής, που ακόμα διαφιλονικείται άλλα που είναι ακαταδάμαστο. Χρόνια και χρόνια μέσα στη φυλακή, μέσα σε σχεδόν ανυπόφορες πιέσεις και ψυχικά μαρτύρια, μέσα στη μοναξιά και την ολοσχερή απομόνωση από το λαό του και από την οικογένειά του, να αντικρίζει την αυθάδεια του κατακτητή και τον λακέδων στη γη που τον γέννησε. Κι όμως τίποτα από όλα αυτά δεν λύγισε τη θέληση του. Στο όνομα του λαού της, η Κουβανική αντιπροσωπεία αποτίει φόρο τιμής, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης σε έναν πατριώτη που τιμά την Αμερική μας.
Επί χρόνια ολόκληρα οι Βορειοαμερικανοί πρόβαλαν την αξίωση να κάνουν το Πουέρτο Ρίκο ένα είδος τεχνητού υβριδίου: γλώσσα σπανιόλικη αλλά με πτώσεις και κλίσεις αγγλικές. Γλώσσα σπανιόλικη άλλα η ράχη να είναι σπονδυλωτή για να σκύβει μπροστά στους γιάνκηδες φαντάρους. Οι Πουερτορικανοί στρατιώτες χρησίμεψαν σαν κρέας για τα κανόνια στους πολέμους που διεξάγει η αυτοκρατορία, όπως στην Κορέα. Τους έχουν μάλιστα χρησιμοποιήσει και για να χτυπάνε με τα τουφέκια τους τους ίδιους τους αδερφούς τους, καθώς συνέβη με το έγκλημα που διαπράχθηκε εδώ και μερικούς μήνες από τον βορειοαμερικανικό στρατό ενάντια στον ανυπεράσπιστο λαό του Παναμά.
Κι όμως παρά τη βία αυτή που έχει εξαπολυθεί ενάντια στη βούλησή του, και το ιστορικό πεπρωμένο του, Ο λαός του Πουέρτο Ρίκο διατήρησε τον πολιτισμού του, το λατινικό χαρακτήρα του, τα εθνικά του αισθήματα που αρκούν για να καταδείξουν την ακλόνητη λαχτάρα για ανεξαρτησία που έχει ριζώσει μέσα στις μάζες αυτού του νησιού της Λατινικής Αμερικής.
Οφείλουμε επίσης να επισύρουμε την προσοχή στο ότι η αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης δεν περιλαμβάνει για κανέναν το δικαίωμα να παίζει με τη θέληση των λαών, καθώς συμβαίνει στη λεγόμενη Βρετανική Γουιάνα, όπου η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Cheddi Jagan έγινε θύμα κάθε λογής πιέσεων και ραδιουργιών. Όπου ο ιμπεριαλισμός καθυστερούσε τη στιγμή της παραχώρησης ανεξαρτησίας ενώ παράλληλα αναζητούσε τα μέσα για να ξεγελάσει τους λαϊκούς πόθους και να εξασφαλίσει την πειθήνια υπακοή μιας κυβέρνησης άλλης από τη σημερινή, ανεβασμένης στην εξουσία με σκοτεινές μανούβρες για να παραχωρήσει έπειτα μία ευνουχισμένη λευτεριά σε εκείνο το κομματάκι της αμερικανικής γης.
Όποιοι και αν θα ‘ναι οι δρόμοι που θα βρεθεί στην ανάγκη να πάρει η Γουιάνα για να κερδίσει την ελευθερία της, η Κούβα παρέχει στον Γουιανέζικο λαό την ηθική και στρατιωτική υποστήριξη της.
Οφείλουμε να επισημάνουμε ακόμη ότι τα νησιά Γουαδελούπη και Μαρτινίκα αγωνίζονται από καιρό για την αυτονομία τους χωρίς να την αποκτήσουν και ότι η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να παραταθεί.
Υψώνουμε για μιαν ακόμη φορά τη φωνή μας για να καλέσουμε τον κόσμο σε συναγερμό μπροστά σε αυτά που γίνονται στη Νότιο Αφρική. Η κτηνώδης πολιτική του Απαρτχάιντ εφαρμόζεται μπρος στα μάτια όλων των εθνών της οικουμένης. Οι λαοί της Αφρικής αναγκάζονται να ανέχονται το ότι εξακολουθεί να ασκείται σαν επίσημη πολιτική σε αυτή την ήπειρο η υπέροχη μιας φυλής απέναντι σε μιαν άλλη και το ότι στο όνομα αυτής της υπέροχης διαπράττονται ατιμώρητες δολοφονίες.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν θα κάνει τίποτα για να εμποδίσει αυτά τα πράγματα;
Θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στην οδυνηρή περίπτωση του Κονγκό, περίπτωση μοναδική στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου που καταδεικνύει πώς είναι δυνατό να εγκληματεί κάνεις με την πιο απόλυτη ατιμωρησία σε βάρος των δικαιωμάτων των λαών επιδείχνοντας τον πιο αυθάδη κυνισμό. Άμεσα κίνητρα για αυτά τα εγκλήματα είναι τα απέραντα πλούτη του Κονγκό που οι ιμπεριαλιστικές χώρες θέλουν να τα διατηρήσουν κάτω από τον έλεγχό τους. Κατά την πρώτη του ομιλία που έκανε αμέσως μετά την πρώτη επίσκεψή του στον ΟΗΕ, ο σύντροφος Φιντέλ Κάστρο εφιστούσε την προσοχή στο ότι ολόκληρο το πρόβλημα της συνύπαρξης ανάμεσα στα κράτη ανάγεται στο πρόβλημα της αθέμιτης οικειοποίησης του ξένου πλούτου. Και διατύπωσε την εξής παρατήρηση:
“Ας λείψει η φιλοσοφία της λεηλασίας και αμέσως θα λείψει και η φιλοσοφία του πολέμου“.
Αλλά η φιλοσοφία της λεηλασίας δεν έλειψε. Παραμένει και μάλιστα ισχυρότερη από ποτέ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι ίδιοι εκείνοι που χρησιμοποίησαν το όνομα των Ηνωμένων Εθνών για να διαπράξουν τη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, δολοφονούν και σήμερα στο όνομα της υπεράσπισης της λευκής φυλής χιλιάδες Κογκολέζους.
Πώς είναι δυνατόν να ξεχνούμε τον τρόπο με τον οποίο προδόθηκε η ελπίδα που έτρεφε ο Πατρίς Λουμούμπα για τα Ηνωμένα έθνη;
Πώς είναι δυνατόν να ξεχνούμε τα διπλά παιχνίδια και τις ραδιουργίες που επακολούθησαν την κατάληψη του Κονγκό από τα στρατεύματα του ΟΗΕ κάτω από την αιγίδα των οποίων ενήργησαν ατιμώρητα οι δολοφόνοι του μεγάλου Αφρικανού πατριώτη;
Πώς θα μπορέσουμε να λησμονήσουμε, κύριοι αντιπρόσωποι ότι εκείνος που αψήφησε το κύρος των Ηνωμένων Εθνών στο Κονγκό όχι για λόγους πατριωτικούς, αλλά χάρη στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες ήταν ο Μωυσής Τσόμπε, ο αυτουργός της απόσπασης της Κατάγκας με την υποστήριξη των Βέλγων;
Και πώς να δικαιολογήσουμε, πώς να εξηγήσουμε το ότι μετά την επέμβαση των Ηνωμένων Εθνών, ο διωγμένος από την Κατάγκα Τσόμπε ξαναγυρίζει στο Κονγκό σαν αφέντης και κύριος; Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί το θλιβερό ρόλο που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές στον οργανισμό Ηνωμένων Εθνών;
Συνοψίζοντας: έκαναν ένα σωρό πομπώδεις κινητοποιήσεις για να αποτρέψουν την απόσχιση της Κατάγκας και σήμερα ο Τσόμπε βρίσκεται στην εξουσία, τα πλούτη του Κονγκό βρίσκονται στα χέρια των ιμπεριαλιστών, και τα έξοδα για όλα αυτά πρέπει να τα πληρώσουν τα έντιμα έθνη.
Τι προσοδοφόρα δουλειά για τους εμπόρους του πολέμου. Η κυβέρνηση της Κούβας υποστηρίζει στο ζήτημα τούτο τη στάση της Σοβιετικής Ένωσης που αρνείται να πληρώσει τα έξοδα του εγκλήματος.
Και το αποκορύφωμα του εμπαιγμού είναι ότι μας πετούν σήμερα κατά πρόσωπο αυτές τις πράξεις που γέμισαν αγανάκτηση την οικουμένη.
Ποιοι είναι οι αυτουργοί; Βέλγοι αλεξιπτωτιστές που μεταφέρθηκαν με βορειοαμερικανικά αεροπλάνα, ξεκινώντας από εγγλέζικες βάσεις. Χθες ακόμα, σχεδόν, βλέπαμε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα, φίλεργη και πολιτισμένη, το βασίλειο του Βελγίου, να υφίσταται την εισβολή των χιτλερικών ορδών. Πονούσαμε βλέποντας αυτό το μικρό λαό να σφαγιάζεται από το γερμανικό ιμπεριαλισμό και νιώθαμε συμπάθεια για το δράμα του. Αλλά τούτη την ανάποδη όψη του νομίσματος του ιμπεριαλισμού πολλοί από εμάς δεν την έβλεπαν.
Ίσως εκείνοι που δολοφόνησαν ατιμώρητα χιλιάδες Κονγκολέζους στο όνομα της λευκής φυλής να είναι η γιοί των Βέλγων πατριωτών που πέθαναν υπερασπίζοντας την ελευθερία της χώρας τους. Και τους δολοφόνησαν ακριβώς όπως οι ίδιοι δολοφονούνταν από τους Γερμανούς, επειδή δεν είχαν αρκετό άρειο αίμα στις φλέβες τους.
Πρέπει να εκδικηθούμε το έγκλημα του Κονγκό.
Τα μάτια μας, μάτια ανθρώπων ελεύθερων ξανοίγουν τώρα καινούργιους ορίζοντες και είναι σε θέση να βλέπουν εκείνο που μας εμπόδιζε άλλοτε να δούμε, την κατάστασή μας σαν υπόδουλων της αποικιοκρατίας: ότι ο δυτικός πολιτισμός κρύβει πίσω από την επιβλητική πρόσοψή του ένα κοπάδι από ύαινες και τσακάλια.
Εκείνοι που πήγαν να εκτελέσουν τέτοιου είδους “ανθρωπιστικές” αποστολές στο Κονγκό δεν αξίζουν να τους δώσει κανείς άλλο όνομα. Ένα σαρκοβόρο ζώο που τρέφεται κατασπαράζοντας ανυπεράσπιστους λαούς, ιδού που καταντάει ο ιμπεριαλισμός τον άνθρωπο, ιδού τι χαρακτηρίζει τον λευκό της αυτοκρατορίας.
Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι του κόσμου οφείλουν να ετοιμαστούν για να εκδικηθούν το έγκλημα σε βάρος του Κονγκό.
Πολλοί από εκείνους τους στρατιώτες που η ιμπεριαλιστική μηχανορραφία τους μετέβαλε σε υπανθρώπους πιστεύουν ίσως καλόπιστα ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα μιας ανώτερης ράτσας. Αλλά μέσα σε τούτη τη συνέλευση, οι λαοί που το δέρμα τους έχει σκουρύνει από διαφορετικούς ήλιους και έχουν χρωματιστεί από διαφορετικές χρωστικές ουσίες, αποτελούν την πλειοψηφία. Και έχουν φτάσει στο σημείο να αντιλαμβάνονται περίφημα ότι η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους δεν έγκειται στο χρώμα του δέρματος, αλλά στις μορφές ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής στις παραγωγικές σχέσεις.
Η κουβανική αντιπροσωπία απευθύνει χαιρετισμό στους λαούς της Ροδεσίας και της Νοτιοδυτικής Αφρικής, που καταπιέζονται από τις μειοψηφίες των λευκών αποίκων. Στη Μπαzουτολάνδη (Λεσότο), στη Μπετσουαναλάνδη (Μποτσουάνα) και στη Σουαζιλάνδη (Εσουατίνι), στη Γαλλική Σομαλία (Τζιμπουτί), στον αραβικό λαό της Παλαιστίνης, στο Άντεν και στα Προτεκτοράτα στο Ομάν και σε όλους τους λαούς που βρίσκονται σε σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία η Κούβα απευθύνει θερμό χαιρετισμό και τους ανανεώνει τη διαβεβαίωση πως έχουν την υποστήριξη της. Εξάλλου εκφράζει και την ευχή να βρεθεί μια δίκαιη λύση στη σύγκρουση που έχει φέρει αντιμέτωπες την αδελφή δημοκρατία της Ινδοκίνας και τη Μαλαισία.
Κύριε πρόεδρε, ένα από τα κύρια θέματα της παρούσας συνέλευσης είναι ο γενικός και πλήρης αποκλεισμός. Εκφράζουμε τη συμφωνία μας για το γενικό και πλήρη αφοπλισμό. Ζητούμε επιπλέον την ολοσχερή καταστροφή των θερμοπυρηνικών όπλων και υποστηρίζουμε την αρχή για μια συνδιάσκεψη όλων των χωρών του κόσμου για να ικανοποιηθεί αυτή η επιθυμία των λαών. Ο πρωθυπουργός μας στο λόγο του ενώπιον αυτής της συνέλευσης επέσυρε την προσοχή στο γεγονός ότι οι αγώνες δρόμου για εξοπλισμούς οδήγησαν πάντοτε σε πόλεμο. Υπάρχουν στον κόσμο καινούργιες πυρηνικές δυνάμεις: οι πιθανότητες μιας συρράξεις πληθαίνουν.
Θεωρούμε ότι αυτή η συνδιάσκεψη είναι αναγκαία προκειμένου να επιτευχθεί η ολοσχερής καταστροφή των θερμοπυρηνικών όπλων και σαν πρώτο βήμα η απόλυτη απαγόρευση των θερμοπυρηνικών δοκιμών. Ταυτόχρονα πρέπει να θεσπιστεί για όλες τις χώρες η υποχρέωση να σέβονται τα σημερινά σύνορα των άλλων χωρών. Και η υποχρέωση να μην επιδοθούν σε κανενός είδους επίθεση, ούτε και με συμβατικά όπλα.
Ενώνοντας τη φωνή μας με τη φωνή όλων των χωρών του κόσμου που ζητούν τον γενικό και πλήρη αφοπλισμό, την καταστροφή κάθε ατομικού οπλοστασίου, την απόλυτη απαγόρευση της παραγωγής νέων θερμοπυρηνικών συσκευών και όλων των ατομικών δοκιμών, κρίνουμε απαραίτητο να υπογραμμίσουμε ότι η εδαφική ακεραιότητα των χωρών πρέπει να είναι σεβαστή και ότι το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού πρέπει να περιοριστεί γιατί ακόμα και αν χρησιμοποιεί μόνο συμβατικά όπλα δεν γίνεται γι’ αυτό το λόγο λιγότερο επικίνδυνος. Εκείνοι που δολοφόνησαν στο Κονγκό χιλιάδες ανυπεράσπιστους πολίτες, δεν χρησιμοποίησαν ατομικά όπλα. Οι τόσοι και τόσοι νεκροί οφείλονται στα συμβατικά όπλα που κραδαίνει ο ιμπεριαλισμός.
Ακόμη κι αν τα μέτρα που προτείνονται εδώ έμπαιναν σε ισχύ και συνεπώς θα έκαναν περιττό να μιλάει κανείς για τέτοια πράγματα, πάλι χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι εμείς δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε σε κανένα τοπικό σύμφωνο κατάργησης των πυρηνικών όπλων όσον καιρό οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν επιθετικές βάσεις πάνω στο ίδιο το έδαφος μας, στο Πουέρτο Ρίκο, στον Παναμά και σε άλλα αμερικανικά κράτη, όπου θεωρείται σαν δικαίωμα η χωρίς κανένα περιορισμό εγκατάσταση συμβατικών και πυρηνικών όπλων.
Δεν θα κάνουμε διόλου λόγο για τις τελευταίες αποφάσεις που πήρε ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών ενάντια στη χώρα μας, που θα μπορούσαμε να τις προσβάλλουμε στηριζόμενοι στη συνθήκη του Ρίο, η οποία καθιστά αναγκαίο να έχουμε όλα τα μέσα άμυνας στη διάθεσή μας. Πιστεύουμε πως αν η συνδιάσκεψη πετύχαινε όλους τους σκοπούς της, πράγμα δύσκολο, δυστυχώς, θα ήταν η σημαντικότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Για να το κατορθώσει θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει το ζήτημα της παρουσίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και έπειτα να συγκαλέσει μια τέτοια σύνοδο. Αλλά θα ήταν πολύ πιο απλό για τους λαούς του κόσμου να αναγνωριστεί η αδιαφιλονίκητη αλήθεια της ύπαρξης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, που οι ηγέτες της είναι οι μοναδικοί εκπρόσωποι του λαού της. Και να της δοθεί η έδρα που της ανήκει και που τώρα τη σφετερίζεται η κλίκα η συντηρούμενη από την επαρχία της Φορμόζας (Ταϊβάν) με τη βορειοαμερικανική υποστήριξη.
Το πρόβλημα της εκπροσώπησης της Κίνας στον ΟΗΕ δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν εισδοχή καινούργιου μέλους στον οργανισμό αλλά σαν απλή αποκατάσταση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στα νόμιμα δικαιώματά της.
Οφείλουμε να καταγγείλουμε με τον πιο ενεργητικό τρόπο τη συμπαιγνία για τις “Δύο Κίνες”. Η κλίκα του Τσιανγκ Κάι Σεκ της Φορμόζας δεν μπορεί να παραμείνει στα Ηνωμένα Έθνη. Πρόκειται, το επαναλαμβάνουμε, να διώξουμε το σφετεριστή και να φέρουμε εδώ τον νόμιμο εκπρόσωπο του κινεζικού λαού.
Συνιστούμε προσοχή απέναντι στην επιμονή της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να παρουσιάζει το πρόβλημα της νόμιμης εκπροσώπησης της Κίνας στον ΟΗΕ, σαν “σημαντικό ζήτημα” με σκοπό να επιβάλουν τον εφαρμοζόμενο σε εξαιρετικές περιπτώσεις τύπο των δύο τρίτων των ψήφων των παρόντων μελών.
Η είσοδος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στα Ηνωμένα έθνη είναι πραγματικά σημαντικό ζήτημα για ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι για τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, για τον οποίο του θέμα τούτο δεν μπορεί να είναι τίποτε περισσότερο από απλό ζήτημα διαδικασίας. Θα ήταν δίκαιο κάτι εξίσου σχεδόν σημαντικό, θα ήταν οριστική απόδειξη ότι η επίσημη και υψηλή τούτη συνέλευση έχει μάτια για να βλέπει, αυτιά για να ακούει, γλώσσα δική της για να μιλάει και κρίση με αυτοπεποίθηση για να παίρνει αποφάσεις.
Η διάδοση των ατομικών όπλων στις χώρες του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα η μαζική κατοχή αυτών των μέσων καταστροφής από την Ομοσπονδιακή Γερμανική Δημοκρατία (Δυτική Γερμανία) θα έκανε ακόμα πιο μακρινή τη δυνατότητα μιας συμφωνίας για τον αφοπλισμό. Η συμφωνία αυτή δεν μπορεί να αποχωριστεί από το πρόβλημα της ειρηνικής ενοποίησης της Γερμανίας. Όσον καιρό δεν θα υπάρχει σαφής συνεννόηση, θα είναι αναγκαίο να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των δύο Γερμανιών, της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας και της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Δημοκρατίας. Το γερμανικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με την άμεση συμμετοχή της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις, με πλήρη δικαιώματα.
Απλώς θα θίξουμε τα ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης και διεθνούς εμπορίου που αναλύονται εκτεταμένα στο υπόμνημα. Φέτος, το 1964, συνήλθε η Συνδιάσκεψη της Γενεύης, όπου συζητήθηκαν ένα σωρό ζητήματα που αφορούν σε αυτές τις πλευρές του διεθνών σχέσεων. Οι προειδοποιήσεις και οι προβλέψεις της αντιπροσωπείας μας για τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες επιβεβαιώθηκαν δυστυχώς σε όλη τους τη γραμμή.
Επιθυμούμε μόνο να επισημάνουμε τούτο: σε ό,τι αφορά στην Κούβα, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν εκπλήρωσαν τις ρητές υποχρεώσεις αυτής της Συνδιάσκεψης. Και μάλιστα τώρα τελευταία η βορειοαμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε ακόμα και την πώληση φαρμάκων στην Κούβα. Πέταξε οριστικά τη μάσκα της ανθρωπιάς με την οποία προσπαθούσε να κρύψει τον επιθετικό χαρακτήρα του αποκλεισμού που στρέφεται ενάντια στον Κουβανικό λαό.
Κατά τα άλλα, δηλώνουμε για μιαν ακόμα φορά πως οι αποικιοκρατικές φαυλότητες που εμποδίζουν την ανάπτυξη των λαών δεν εκφράζονται μόνο μέσα στις σχέσεις πολιτικού τύπου. Η περίφημη χειροτέρευση των όρων ανταλλαγής δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα των άνισων ανταλλαγών ανάμεσα σε χώρες που παράγουν πρώτες ύλες και σε χώρες βιομηχανικές που δεσπόζουν στις αγορές και επιβάλλουν τη φαινομενική δικαιοσύνη μιας ίσης ανταλλαγής αξιών.
Όσον καιρό οι οικονομικά εξαρτημένοι λαοί δεν θα έχουμε απαλλαχτεί από τις καπιταλιστικές αγορές για να επιβάλλουμε σταθερά ενωμένοι με τις σοσιαλιστικές χώρες, τις δικές μας σχέσεις ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους δεν θα υπάρξει στερεή οικονομική ανάπτυξη. Διαρκώς θα βρισκόμαστε σε υποχώρηση και σε ορισμένες περιπτώσεις οι αδύναμες χώρες θα ξαναβρεθούν κάτω από τον πολιτικό ζυγό των ιμπεριαλιστών και των αποικιοκρατών.
Σε τελευταία ανάλυση, κύριοι αντιπρόσωποι, πρέπει όλος ο κόσμος να μάθει ότι στην Καραϊβική γίνονται ραδιουργίες και προετοιμασίες για επίθεση κατά της Κούβα. Στις ακτές της Νικαράγουας κυρίως, αλλά και στην Κόστα Ρίκα, στη ζώνη του Παναμά, στο νησί Βιέκες του Πουέρτο Ρίκο, στη Φλόριντα ίσως και σε άλλα σημεία του εδάφους των Ηνωμένων Πολιτειών, ίσως επίσης στην Ονδούρα, μισθοφόροι προερχόμενοι από την Κούβα ή από άλλα μέρη, κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις για κάποιο σκοπό που δεν είναι βέβαια από τους πιο ειρηνικούς.
Ύστερα από ένα ηχηρό σκάνδαλο φαίνεται πως η κυβέρνηση της Κόστα Ρίκας διέταξε να διαλυθούν όλα τα στρατόπεδα όπου ασκούνται στα όπλα Κουβανοί εκπατρισμένοι σε εκείνη τη χώρα.
Κανείς δεν ξέρει αν η στάση αυτή είναι ειλικρινής ή αν πρόκειται για κάποια υπαναχώρηση που προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι μισθοφόροι που εκπαιδεύονταν εκεί ήταν έτοιμοι να σκαρώσουν κάποιο άσχημο πραξικόπημα. Ας ελπίσουμε ότι θα συνειδητοποιηθεί η πραγματική ύπαρξη των βάσεων για επίθεση – πράγμα που εμείς το καταγγέλλουμε εδώ και πολύ καιρό – και ότι θα γεννηθούν σκέψεις σχετικά με την διεθνή ευθύνη που έχει η κυβέρνηση η οποία επιτρέπει και διευκολύνει την εκπαίδευση μισθοφόρων για επίθεση κατά του Κούβας.
Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι ειδήσεις σχετικά με την εκπαίδευση μισθοφόρων σε διάφορα σημεία της Καραϊβικής και για την συμμετοχή της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτές τις προετοιμασίες, δημοσιεύονται με τη μεγαλύτερη φυσικότητα στις εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Από όσα γνωρίζουμε, ούτε μία φωνή δεν υψώθηκε στη Λατινική Αμερική για να διαμαρτυρηθεί επίσημα. Είναι μια απόδειξη του κυνισμού με τον οποίο κινούν τα πιόνια τους οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι λεπτεπίλεπτοι καγκελάριοι του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών που είχαν μάτια για να δουν το κουβανικό εθνόσημο στα βορειοαμερικανικά όπλα που εξέθεσε η Βενεζουέλα, και να βρουν με αυτό τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, δεν βλέπουν τις επιθετικές προετοιμασίες που γίνονται μέρα μεσημέρι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως και δεν άκουσαν τη φωνή του Προέδρου Κέννεντυ που δήλωσε απερίφραστα ότι αυτός ήταν ο επιδρομέας κατά της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις πρόκειται για τύφλωση που την προκαλεί το μίσος που τρέφουν οι κυρίαρχες τάξεις στις λατινοαμερικανικές χώρες για την επανάστασή μας. Σε άλλες περιπτώσεις, ακόμα πιο θλιβερές, είναι αποτέλεσμα της εκθαμβωτικής λάμψης του Μαμμωνά.
Όπως είναι σε όλους γνωστό, μετά από το τρομερό σοκ που αποκλήθηκε “κρίση της Καραϊβικής” οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση υπόγραψαν ειδικές συμφωνίες που κατάληξαν στο να αποσυρθεί ένας ορισμένος τύπος όπλων. Οι διαρκείς επιθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών – όπως η επιδρομή των μισθοφόρων στον Κόλπο των Χοίρων και οι απειλές για εισβολή στη χώρα μας – μας υποχρέωναν να έχουμε τα όπλα αυτά στην Κούβα. Ήταν πράξη θεμιτής άμυνας από την οποία δεν μπορούμε να παραιτηθούμε. Επιπλέον οι Βορειοαμερικανοί αξίωσαν να γίνει επιθεώρηση στο έδαφός μας από τον ΟΗΕ, πράγμα που αρνηθήκαμε κατηγορηματικά, γιατί η Κούβα δεν αναγνωρίζει ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ούτε σε κανέναν άλλον στον κόσμο το δικαίωμα να αποφασίζει ποιον τύπο όπλων μπορεί να έχει μέσα στα σύνορά της.
Ιδού γιατί είμαστε πρόθυμοι να σεβαστούμε μόνο τις πολυμερείς συμφωνίες που συνεπάγονται ίσες υποχρεώσεις για όλα τα μέρη.
Όπως έχει πει ο Φιντέλ Κάστρο:
“Όσον καιρό θα ισχύει η αρχή της αυτοκυριαρχίας σαν προνόμιο των ανεξάρτητων λαών και Εθνών, σαν δικαίωμα όλων των λαών, εμείς δεν πρόκειται να δεχθούμε να αποκλειστεί το δικαίωμα αυτό από το λαό μας. Όσον καιρό ο κόσμος θα διέπεται από αυτές τις αρχές που έχουν Οικουμενική αξία, εμείς δεν πρόκειται να δεχτούμε να μας στερήσουν κανένα από αυτά τα δικαιώματα, δεν θα παραιτηθούμε από κανένα από αυτά τα δικαιώματα“.
Ο κύριος Ου Θαντ, Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αντιλήφθηκε το δίκιο μας. Παρόλα αυτά οι Ηνωμένες Πολιτείες αξίωσαν τη θεσμοθέτηση ενός καινούργιου προνομίου που είναι καί αυθαίρετο καί παράνομο: του προνομίου να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο οποιασδήποτε μικρής χώρας. Έτσι αεροπλάνα V-2 και άλλοι τύποι κατασκοπευτικών αεροσκαφών αυλακώνουν τον ουρανό της πατρίδας μας. Πετούν ατιμώρητα μέσα στον εναέριο χώρο μας. Απευθύναμε όλες τις αναγκαίες προειδοποιήσεις για να σταματήσουν οι παραβιάσεις από αέρος, οι προκλήσεις των γιάνκηδων πεζοναυτών ενάντια στα φυλάκιά μας που επιτηρούν την ζώνη του Γκουαντάναμο, οι πτήσεις σύρριζα επάνω από τα πλοία μας, και πάνω από τα ξένα πλοία που ταξιδεύουν σε διεθνή νερά, οι πειρατικές επιθέσεις ενάντια σε πλοία με ξένη σημαία και οι διεισδύσεις κατασκόπων, δολιοφθορέων και όπλων στο νησί μας.
Θέλουμε να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό. Έχουμε και κηρυχτεί αλληλέγγυοι με εκείνους που αγωνίζονται για την ειρήνη, πήραμε θέση – μολονότι είμαστε μαρξιστές λενινιστές – στο πλευρό των αδέσμευτων χωρών, γιατί οι αδέσμευτοι αγωνίζονται όπως και εμείς ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Θέλουμε την ειρήνη. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη ζωή για το λαό μας. Και για αυτό το λόγο αποφεύγουμε όσο μπορούμε να απαντήσουμε στις προκλήσεις που μας κάνουν οι γιάνκηδες. Αλλά ξέρουμε τη νοοτροπία των ηγετών τους. Θέλουν να μας κάνουν να πληρώσουμε αυτή την ειρήνη πολύ ακριβά. Απαντούμε ότι η τιμή αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει τα όρια της αξιοπρέπειας.
Η Κούβα δηλώνει για μιαν ακόμη φορά το δικαίωμά της να έχει στο έδαφός της τα όπλα που κρίνει ότι της χρειάζονται. Σε καμία δύναμη στη γη, όσο ισχυρή και αν είναι, δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα να παραβιάζει το έδαφός της, τα χωρικά της ύδατα, τον εναέριο χώρο της.
Αν η Κούβα αναλάβει σε μία συνέλευση υποχρεώσεις συλλογικού χαρακτήρα, θα τις τηρήσει πιστά. Στο μεταξύ όμως διατηρεί στο ακέραιο τα δικαιώματά της όπως και κάθε άλλη χώρα.
Απέναντι στις απαιτήσεις του ιμπεριαλισμού ο πρωθυπουργός μας πρόβαλε τα πέντε σημεία που είναι αναγκαία για να υπάρξει διαρκής ειρήνη στην Καραϊβική. Τα σημεία αυτά είναι:
- -άρση του οικονομικού αποκλεισμού και όλων των εμπορικών και οικονομικών πιέσεων που ασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σε όλο τον κόσμο σε βάρος της χώρας μας.
- -κατάπαυση κάθε ανατρεπτικής δραστηριότητας, αποστολής και αποβίβασης όπλων και εκρηκτικών, είτε από θάλασσα είτε από αέρα, οργάνωσης μισθοφορικών εισβολών, κατασκόπων και δολιοφθορέων, και κάθε άλλης πράξης που ξεκινά από το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και μερικών συνενόχων τους κρατών.
- -κατάπαυση των πειρατικών επιδρομών που έχουν τα ορμητήρια τους στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή στο Πουέρτο Ρίκο.
- -κατάπαυση όλων των παραβιάσεων του εναέριου και ναυτιλιακού μας χώρου από τα βορειοαμερικανικά αεροπλάνα και πολεμικά πλοία.
- -αποχώρηση από τη ναυτική βάση του Γκουαντάναμο και απόδοση του κουβανικού εδάφους που κατέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Καμία από τις στοιχειώδεις αυτές απαιτήσεις δεν έγινε σεβαστή. Και η ναυτική βάση του Γκουαντάναμο εξακολουθεί να χρησιμεύει σαν ορμητήριο για την επίθεση ενάντια στις δυνάμεις μας. Η βάση αυτή έχει γίνει τόπος καταφυγής κακοποιών που ξαποστέλλονται στο έδαφός μας.
Θα κουράζαμε τη συνέλευση αν αφηγούμαστε εδώ έστω και δίχως πολλές λεπτομέρειες την πληθώρα των κάθε λογής προκλήσεων που έχουμε υποστεί. Θα αναφέρουμε απλώς ότι ο αριθμός τους μέσα στο 1964 μόνο, λογαριάζοντας και τις πρώτες μέρες του φετινού Δεκέμβρη, έχει φτάσει τις 1.323. Ο κατάλογος περιλαμβάνει μικροπροκλήσεις όπως η παραβίαση της διαχωριστικής γραμμής, η ρίψη διαφόρων αντικειμένων από το έδαφος που ελέγχουν οι Βορειοαμερικανοί, πράξεις σεξουαλικής επιδειξιμανίας από Βορειοαμερικανούς και των δύο φύλων, βρισιές.
Υπάρχουν και σοβαρότερες: βολές βλημάτων μικρού διαμετρήματος, χειρισμοί όπλων στραμμένων προς το έδαφός μας και προσβολές του εθνικού μας εμβλήματος. Οι πολύ σοβαρές προκλήσεις είναι: διαβάσεις της διαχωριστικής γραμμής με πυροβολισμούς και πρόκλησης πυρκαγιών στην κουβανική πλευρά. Τέτοια πράγματα έγιναν 78 φορές στη διάρκεια του χρόνου. Έτσι θρηνήσαμε το θάνατο του στρατιώτη Ramón López Peña, που σκοτώθηκε από δύο πυροβολισμούς που έριξαν τα βορειοαμερικανικά φυλάκια στο 3,5 χιλιόμετρο της ακτής στο βορειοδυτικό άκρο. Η εξαιρετικά σοβαρή αυτή η πρόκληση έγινε στις 19 Ιουλίου 1964 στις 19:07. Ο πρόεδρος της κυβέρνησής μας δήλωσε δημόσια στις 26 Ιουλίου ότι αν αυτή η ενέργεια επαναλαμβανόταν τα στρατεύματά μας θα έπαιρναν εντολή να αποκρούσουν την επίθεση. Ταυτόχρονα, οι προχωρημένες γραμμές των κουβανικών μονάδων πήραν εντολή να αναδιπλωθούν σε θέσεις πιο απομακρυσμένες από τη διαχωριστική γραμμή και αποφασίστηκε να οικοδομηθούν κατάλληλοι στρατώνες.
1323 προκλήσεις μέσα σε 340 ημέρες αντιπροσωπεύουν ένα μέσο όρο τεσσάρων προκλήσεων την ημέρα. Μονάχα ένας τέλεια πειθαρχημένος στρατός και με το ηθικό του δικού μας μπορεί να αντέξει σε μια τέτοια συσσώρευση εχθροπραξιών χωρίς να χάσει την ηρεμία του.
Οι 47 χώρες που είχαν πάρει μέρος στη Δεύτερη Συνδιάσκεψη των Αρχηγών Κρατών ή κυβερνήσεων των Αδεσμεύτων, διακήρυξαν ομόφωνα στο Κάιρο:
“Η συνδιάσκεψη με ανησυχία διαπιστώνει ότι οι ξένες στρατιωτικές βάσεις αποτελούν στην πράξη ένα μέσο πίεσης πάνω στα έθνη και δυσχεραίνουν την χειραφέτηση και την ανάπτυξή τους σύμφωνα με τις πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές και πολιτιστικές αντιλήψεις τους. Γι’ αυτό διακηρύσσει ότι υποστηρίζει ανεπιφύλακτα τις χώρες που προσπαθούν να επιτύχουν την κατάργηση των ξένων βάσεων που είναι εγκατεστημένες στο έδαφός τους και ζητεί από όλα τα κράτη να αποσύρουν αμέσως τα στρατεύματά τους και να εκκενώσουν τις βάσεις που κατέχουν σε άλλες χώρες.
Η συνδιάσκεψη θεωρεί ότι η από μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής διατήρηση μιας στρατιωτικής βάσης στο Γκουαντάναμο στην Κούβα, παρά τη θέληση της Κυβέρνησης και του λαού της Κούβας και αντίθετα με τις διατάξεις της Διακήρυξης της Συνδιάσκεψης του Βελιγραδίου, αποτελεί παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κούβας.
Η συνδιάσκεψη παίρνει υπόψη της το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Κούβας δηλώνει ότι είναι έτοιμη να λύσει τη διένεξη με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, σχετικά με τη βάση του Γκουαντάναμο, σε επίπεδο ισοτιμίας και ζητεί επίμονα από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να αρχίσει διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Κούβας για την εκκένωση αυτής της βάσης“.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δεν απάντησε σε αυτή την παρότρυνση της Συνδιάσκεψης του Καΐρου και αξιώνει να διατηρήσει επ’ άπειρο και με τη βία την κατοχή της πάνω σε ένα τμήμα του εδάφους μας που το χρησιμοποιεί σαν ορμητήριο για επιθέσεις, όπως αυτές που αναφέραμε λίγο πριν.
Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, που οι λαοί τον αποκαλούν και “Βορειοαμερικανικό Υπουργείο Αποικιών” μας καταδίκασε κατηγορηματικά τη στιγμή που μας είχε αποκλείσει από τους κόλπους του και έδωσε εντολή στα κράτη μέλη του να διακόψουν τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Κούβα. Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών έχει δώσει την έγκρισή του για την επίθεση ενάντια στη χώρα μας, σε οποιαδήποτε στιγμή και με οποιοδήποτε πρόσχημα, παραβιάζοντας έτσι τους πιο στοιχειώδεις διεθνείς νόμους και αγνοώντας εντελώς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Η Ουρουγουάη, η Βολιβία, η Χιλή και το Μεξικό καταψήφισαν αυτό το μέτρο. Και όταν αυτό εγκρίθηκε, η κυβέρνηση του Μεξικού αρνήθηκε να το εφαρμόσει. Από τότε και έπειτα μονάχα με το Μεξικό διατηρούμε διπλωματικές σχέσεις στη Λατινική Αμερική. Έτσι ένα από τα προκαταρκτικά στάδια για την ανοιχτή επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στη χώρα μας έχει ήδη διανυθεί.
Επιθυμούμε να διευκρινίσουμε, για μιαν ακόμη φορά, ότι οι ανησυχίες μας για λογαριασμό της Λατινικής Αμερικής θεμελιώνονται πάνω στους δεσμούς που μας ενώνουν. Η γλώσσα που μιλάμε, ο πολιτισμός που διατηρούμε, ο κοινός αφέντης και δάσκαλος που είχαμε κάποτε. Και ακόμη, ότι κανένα άλλο κίνητρο δεν μας παρορμά να ευχόμαστε την απελευθέρωση της Λατινικής Αμερικής από τον βορειοαμερικανικό αποικιακό ζυγό. Αν ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες που αντιπροσωπεύονται εδώ αποφάσιζαν να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα, θα ήμασταν έτοιμοι να το κάνουμε πάνω στη βάση της ισότητας και όχι θεωρώντας ότι προσφέρουν στην κυβέρνησή μας τη δωρεά να μας αναγνωρίζουν σαν ελεύθερη χώρα του κόσμου. Γιατί την αναγνώριση αυτή την έχουμε κερδίσει με το αίμα μας τον καιρό που αγωνιζόμασταν για την απελευθέρωση. Την ξανακερδίσαμε, πάλι με το αίμα μας, υπερασπιζόμενοι τις ακτές μας ενάντια στην εισβολή των γιάνκηδων.
Ακόμα και όταν αρνούμαστε να μας προσάπτουν επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη συμπάθειά μας για τους λαούς που παλεύουν για την απελευθέρωσή τους και οφείλουμε να εκπληρώνουμε την υποχρέωση που έχουν η κυβέρνησή μας και ο λαός μας, εκφράζοντας κατηγορηματικά μπροστά σε όλο τον κόσμο ότι παρέχουμε την ηθική μας υποστήριξη στους λαούς που σε οποιοδήποτε μέρος της γης αγωνίζονται για να γίνουν πραγματικότητα τα δικαιώματα πλήρους αυτοκυριαρχίας που έχουν διακηρυχθεί στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Και τασσόμαστε αλληλέγγυοι με τους λαούς αυτούς.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, επεμβαίνουν με ενεργό τρόπο. Η ιστορία λέει ότι το έχουν κάνει πολλές φορές στην αμερικανική ήπειρο. Η Κούβα τη γνωρίζει την αλήθεια αυτή από τα τέλη του περασμένου αιώνα. Αλλά την γνωρίζουν επίσης και η Κολομβία, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα και η Κεντρική Αμερική γενικά, το Μεξικό, η Αϊτή, ο Άγιος Δομίνικος.
Κατά τα τελευταία χρόνια και άλλες χώρες εκτός από τη δική μας υπέστησαν την άμεση επίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο Παναμάς όπου οι πεζοναύτες της διώρυγας ατιμώρητα πυροβόλησαν στο ψαχνό τον άοπλο λαό. Ο Άγιος Δομίνικος, που οι ακτές του παραβιάστηκαν από το στόλο των γιάνκηδων για να αποτραπεί μία δίκαιη έκρηξη λαϊκής οργής μετά τη δολοφονία του Ραφαήλ Τρουχίλιο. Και η Κολομβία που η πρωτεύουσά της κυριεύτηκε εξ εφόδου αμέσως μετά την εξέγερση που προκλήθηκε από τη δολοφονία του Χόρχε Ελιέσερ Γκαϊτάν.
Επεμβάσεις γίνονται συγκαλυμμένα από τις στρατιωτικές αποστολές, που συμμετέχουν στις κατασταλτικές ενέργειες στο εσωτερικό πολλών χωρών οργανώνοντας τις δυνάμεις που προορίζονται ειδικά για αυτή τη δουλειά. Και ακόμη παίρνοντας μέρος σε όλα τα στρατιωτικά πραξικοπήματα που τόσο συχνά επαναλαμβάνονται τον τελευταίο καιρό στην αμερικανική ήπειρο.
Συγκεκριμένα, δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής επεμβαίνουν στην καταστολή των λαών της Βενεζουέλας, της Κολομβίας και της Γουατεμάλας που παλεύουν για την ελευθερία τους. Στη Βενεζουέλα δεν υπηρετούν μόνο σαν σύμβουλοι του στρατού και της αστυνομίας. Διευθύνουν επίσης τις γενοκτονίες που διενεργούνται από αέρος ενάντια στον αγροτικό πληθυσμό των μεγάλων εξεγερμένων περιοχών. Και οι λόχοι των γιάνκηδων που έχουν εγκατασταθεί εκεί, κάνουν ότι μπορούν για να εντατικοποιηθεί η άμεση επέμβαση.
Οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζουν κατασταλτικές ενέργειες ενάντια στους λαούς της Λατινικής Αμερικής και συγκροτούν λίγο λίγο τη Διεθνή του Εγκλήματος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επεμβαίνουν στην αμερικανική ήπειρο στο όνομα της υπεράσπισης των ελεύθερων θεσμών. Θα έρθει μια μέρα που τούτη η Συνέλευση θα έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ωριμότητα και τότε θα απαιτήσει από τη βορειοαμερικανική κυβέρνηση εγγυήσεις για τη ζωή που νέγρικου και του λατινοαμερικάνικου πληθυσμού που ζει σε αυτή τη χώρα και που στην πλειονότητά του είναι Βορειοαμερικάνος είτε λόγω καταγωγής είτε γιατί έκανε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής θετή πατρίδα του. Πώς είναι δυνατόν να παρασταίνει τον φρουρό της ελευθερίας εκείνος που σκοτώνει τα ίδια τα παιδιά του και καθημερινά τα ταπεινώνει για το χρώμα που έχει το δέρμα τους; Πώς μπορεί να ποζάρει για φρουρός της ελευθερίας εκείνος που αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους των νέγρων και μάλιστα τους προστατεύει και τιμωρεί το νέγρικο πληθυσμό επειδή απαιτεί να γίνουν σεβαστά τα νόμιμα δικαιώματά του ως ελεύθερων ανθρώπων;
Κατανοούμε ότι σήμερα η Συνέλευση δεν είναι σε θέση να ζητήσει εξηγήσεις για όλα αυτά. Αλλά ας είναι τουλάχιστον σαφές ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν είναι φρουρός της ελευθερίας. Διαιωνίζει την εκμετάλλευση και την καταδυνάστευση ενάντια στους λαούς του κόσμου και ενάντια σε ένα σημαντικό τμήμα του ίδιου της του λαού.
Απαντούμε με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο στην συκοφαντική γλώσσα που χρησιμοποίησαν ορισμένοι αντιπρόσωποι για να παρουσιάσουν την περίπτωση της Κούβας και του ΟΑΚ και διακηρύσσουμε ότι οι λαοί της Αμερικής θα κάνουν τις κυβερνήσεις να πληρώσουν ακριβά την προδοσία τους.
Κύριοι Αντιπρόσωποι, η ελεύθερη και αυτοκυρίαρχη Κουβά δεν συνδέεται με κανένα και με κανενός είδους αλυσίδες. Το έδαφός της είναι απαλλαγμένο από ξένες επενδύσεις. Απαλλαγμένο από ανθύπατους που κατευθύνουν την πολιτική της χώρας όπου τους έχουν στείλει. Γι’ αυτό μπορεί να μιλάει με το μέτωπο ψηλά μέσα σε τότε τη Συνέλευση και να αποδείχνει πόσο σωστός είναι ο τίτλος που της έχει απονεμηθεί: “το ελεύθερο έδαφος της αμερικανικής ηπείρου”.
Το παράδειγμά μας θα αποφέρει καρπούς και στα ηπειρωτικά εδάφη, όπως έχει γίνει ήδη ως ένα βαθμό στη Γουατεμάλα, στη Βενεζουέλα και στην Κολομβία.
Δεν υπάρχει πια μικρός εχθρός, μήτε αμελητέα δύναμη, γιατί δεν υπάρχουν πια απομονωμένοι λαοί. Όπως το διαδηλώνει η Δεύτερη Διακήρυξη της Αβάνας: “κανένας λαός της Λατινικής Αμερικής δεν είναι αδύναμος, γιατί αποτελεί μέλος μιας οικογένειας 200 εκατομμυρίων παιδιών που υποφέρουν από την ίδια εξαθλίωση, που τρέφουν τα ίδια αισθήματα, που έχουν τον ίδιο εχθρό, που ονειρεύονται όλα την ίδια καλύτερη μοίρα και έχουν την αλληλεγγύη όλων των τίμιων ανθρώπων στον κόσμο”.
Η εποποιία αυτή που προαναγγέλλεται θα γραφτεί από τις πεινασμένες μάζες των Ινδιάνων, από τους ακτήμονες αγρότες, από τους εκμεταλλευόμενους εργάτες, από τις προοδευτικές μάζες, από τους τίμιους και λαμπρούς διανοούμενους που είναι τόσο πολυάριθμοι στις δοκιμασμένες χώρες μας της Λατινικής Αμερικής. Αγώνας μαζών και Ιδεών, εποποιία θα την πραγματοποιήσουν οι κακομεταχειρισμένοι και περιφρονημένοι λαοί μας, οι αγνοούμενοι ως σήμερα λαοί μας που αρχίζουν να μην αφήνουν τους ιμπεριαλιστές να κοιμηθούν. Μας νομίζουν κοπάδι υποταγμένο και ανίσχυρο, μα τώρα αρχίζουν να το φοβούνται αυτό το γιγάντιο κοπάδι των 200 εκατομμυρίων Λατινοαμερικάνων, μέσα στα οποία το γιάνκικο μονοπωλιακό κεφάλαιο αρχίζει να βλέπει τους νεκροθάφτες του.
Η ώρα της διεκδίκησης, η ώρα που έχει διαλέξει για τον εαυτό της η Λατινική Αμερική σημαίνει από τη μιαν άκρη ως την άλλη άκρη της ηπείρου μας. Τώρα είναι που αυτή η ανώνυμη μάζα, αυτή η έγχρωμη, σκυθρωπή, σιωπηλή Αμερική τραγουδάει με την ίδια θλίψη και με την ίδια αφύπνιση από τις αυταπάτες σε ολόκληρη την ήπειρο. Και αυτή η μάζα όπου να ‘ναι θα μπει οριστικά στην ιστορία της. Αρχίζει να τη γράφει με το αίμα της, αρχίζει να υποφέρει και να πεθαίνει γιατί τώρα στις πεδιάδες και στις οροσειρές της Αμερικής, στις πλαγιές των Κορδιλλιέρων της, στους κάμπους και στα δάση της, στη μοναξιά της υπαίθρου ή στην πολυθόρυβη κίνηση των πόλεων, στις ακτές που βρέχονται από τους μεγάλους ωκεανούς και στις όχθες που βρέχονται από τους μεγάλους ποταμούς, αυτός ο κόσμος ο γεμάτος καρδιές αναριγεί, με τις γροθιές του φλογισμένες από την επιθυμία να δώσει τη ζωή του για κάθε τι που είναι δικό του. Για να κατακτήσει τα δικαιώματά του που τα καταπατούν ο ένας και ο άλλος σχεδόν 500 χρόνια τώρα.
Η ιστορία θα υποχρεωθεί τώρα να πάρει υπόψη της τους φτωχούς της Αμερικής, τους καταληστεμένους και καταφρονεμένους που αποφάσισαν να αρχίσουν να γράφουν στο εξής μόνοι τους την ιστορία τους. Τους βλέπει κανείς τώρα στους δρόμους, κάθε μέρα, να κάνουν ατελείωτες πορείες εκατοντάδων χιλιομέτρων πηγαίνοντας στον κυβερνητικό “Όλυμπο” για να επιτύχουν τα δικαιώματά τους. Τους βλέπει κανείς τώρα οπλισμένους με πέτρες, με ραβδιά, με μαχαίρια, από κάθε μεριά, κάθε μέρα, να κυριεύουν τα χωράφια, να γαντζώνονται στα χωράφια που τους ανήκουν και να τα υπερασπίζονται με τη ζωή τους. Τους βλέπει να βαστάνε ψηλά τα πλακάτ τους, τα λάβαρά τους, τα συνθήματά τους, και να τ’ ανεμίζουν στον αγέρα των βουνών ή πάνω σε όλη την έκταση των πεδιάδων. Και αυτό το κύμα της οργής που συγκλονίζει, αυτό το κύμα της δικαιοσύνης που απαιτείται, του δικαιώματος που καταπατείται, αυτό το κύμα που αρχίζει να φουσκώνει πάνω στα εδάφη της Λατινικής Αμερικής δεν θα σταματήσει πια.
Κάθε μέρα που θα περνάει θα το βλέπει να μεγαλώνει. Γιατί αυτό το κύμα το απαρτίζουν οι πολλοί, οι πλειοψηφούντες από όλες τις απόψεις, εκείνοι που συσσωρεύουν τα πλούτη με το μόχθο τους, που δημιουργούν τις αξίες, που κινούν τους τροχούς της ιστορίας, και που τώρα ξυπνάνε από τον μακρό αποκτηνωτικό ύπνο στον οποίο τους είχαν ρίξει.
Γιατί η μεγάλη αυτή ανθρωποθάλασσα είπε:
Φτάνει!
Και άρχισε να πορεύεται. Η γιγάντια πορεία της δεν θα σταματήσει παρά τότε μόνο, όταν θα έχει κατακτήσει την αληθινή ανεξαρτησία για την οποία έχουν θυσιαστεί τόσοι και τόσοι ανώφελα. Τώρα τουλάχιστον εκείνοι που θα πεθάνουν, όπως οι δικοί μας στην Κούβα, οι δικοί μας στον Κόλπο των Χοίρων, θα πεθάνουν για τη μοναδική τους, την αληθινή ανεξαρτησία τους, από την οποία δεν μπορούν να παραιτηθούν.
Όλα αυτά, κύριοι Αντιπρόσωποι, τούτη η καινούργια κατάσταση πνεύματος μιας ηπείρου, της Αμερικής, ενσαρκώνονται και συνοψίζονται στην κραυγή που εκφωνούν κάθε μέρα οι μάζες σαν αδιαμφισβήτητη απόδειξη της απόφασής τους να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα. Τούτη η κραυγή ακούγεται, κατανοείται και υποστηρίζεται από όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο το εκπαιδευμένο από τη Σοβιετική Ένωση.
Τούτη η φωνή είναι:
ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
<if
ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: Η ομιλία στον … by Ελληνικό Αρχείο Τσε Γκεβάρα
rame class=”scribd_iframe_embed” title=”ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: Η ομιλία στον ΟΗΕ 1964″ src=”https://www.scribd.com/embeds/115497365/content?start_page=1&view_mode=scroll&access_key=key-9c4i30q4xs1zu24n5pg” width=”100%” height=”600″ frameborder=”0″ scrolling=”no” data-auto-height=”true” data-aspect-ratio=”1.4137931034482758″>
