L’Étoile de Kléber: Ένας οίκος ανοχής στις υπηρεσίες της αντίστασης.

Ο Σαρλ Ντε Γκώλ ισχυριζόταν πως ”Είναι δύσκολο να κυβερνήσεις μια χώρα με πάνω απο 456 είδη τυριών”. Στην πραγματικότητα αν κάτι συναγωνιζόταν ποτέ σε πληθώρα τα τυριά της Γαλλίας, αυτοί σίγουρα είναι οι οίκοι ανοχής του Παρισιού, τα ονομαζόμενα μπορντέλα.

Ονομάστηκαν μπορντέλα, από τη λέξη ”bord” που σημαίνει όριο, σύνορο, όταν κατά τον 13ο αιώνα εξοβελίστηκαν για λίγο έξω από τα όρια των πόλεων δίπλα στους στρατώνες. Οι γυναίκες που δούλευαν εκεί ονομάστηκαν ”bordes”, οι μαντάμες ”bordelières” και οι οίκοι ανοχής (ή αντοχής όπως τους λέω εγώ με διττό τρόπο) ”bordels”.

Πάνω απο 400 σπίτια ήταν ανοιχτά την εποχή της Μπελ -Εποκ στο Παρίσι, για όλα τα βαλάντια και γούστα. Υπήρχαν πολυτελείς οίκοι για τους αριστοκράτες και τους πλούσιους..Υπήρχαν και τα λεγόμενα ”σφαγεία” στη συνοικία του Saint -Paul, όπου τα κορίτσια έπρεπε να παίρνουν 35 έως 70 πελάτες την ημέρα. Υπήρχαν τα σπίτια γεμάτα με εξωτικές ομορφιές από τις γαλλικές αποικίες για όποιον ήθελε να αισθάνεται κατακτητής του κρεβατιού και της υφηλίου..Υπήρχαν τα ομοφυλοφιλικά, τα σαδομαζοχιστικά κλπ..

Υπήρχαν εκείνα που μπορούσες να ακούσεις μουσική, να φας, να χορέψεις και να επιλέξεις το κορίτσι που θα περνούσες το βράδυ σου και υπήρχαν εκείνα που απλά σου νοίκιαζαν μια γωνιά στην σκάλα στο όρθιο για περίπου 7,5 λεπτά.

Τα Σόδομα και τα Γόμορρα δεν είχα τίποτα να ζηλέψουν από την πόλη του φωτός..

Από το πιο ονομαστό μπορντέλο θα ξεκινήσει η ιστορία μας, το ”Le Chabanais”. Εκεί η μαντάμ ”Billy” μαθαίνει ως νέα πόρνη τα κόλπα που θα την κάνουν ξακουστή στο Παρίσι. Στο ”Le Chabanais” συχνάζει η πιο σικ αριστοκρατία και μπουρζουαζία της Ευρώπης. Σε περίοπτη θέση, υπήρχαν ακόμα ”τα παιχνίδια” του πρίγκιπα Εδουάρδου γιου της βασίλισσας Βικτώριας: Η χρυσή μπανιέρα σε σχήμα γυμνόστηθης σειρήνας και η αμαρτωλή καρέκλα για ένα ξέγνοιαστο τρίο….

Η άνοδος της Μαντάμ ”Billy”.

Η ιστορία της δε διαφέρει πολύ από την ιστορία κάθε ιερόδουλης. Γεννημένη σε φτωχή οικογένεια, έρχεται στην πρωτεύουσα για μια καλύτερη ζωή και καταλήγει πόρνη σε διάφορους οίκους της εποχής με ένα γρήγορο πέρασμα από το ”Le Chabanais” , όπου γνωρίζει μια πάμπλουτη κληρονόμο η οποία την συστήνει στη high society της εποχής.

Παντρεύεται και ανοίγει με τον σύζυγό της τον πολυτελή οίκο ανοχής ”L’Étoile de Kléber” στον αριθμό 4 στην rue de Villejust. Η ίδια επιλέγει τα κορίτσια της ώστε να είναι ένα και ένα.

”Οπωσδήποτε θέλω κορίτσια με ωραίο στήθος. Το στήθος είναι σημαντικό για την ανδρική ικανοποίηση”.

Τα κορίτσια της είναι πάντα καλοχτενισμένα, μακιγιαρισμένα και καλοντυμένα. Λαμβάνουν έναν ικανοποιητικό μισθό, μπορούν να αρνηθούν πελάτες και δεν πηγαίνουν με παραπάνω από 3 την ημέρα. Κάποιες ”αγαπημένες” πλουσίων δεν πάνε παρά μόνο μαζί τους. Η μαντάμ ”Billy” μέχρι και τα βαθιά της γεράματα δεν δέχτηκε ποτέ πως λειτουργούσε οίκο ανοχής, έστω και πολυτελή.. Σε ερώτηση δημοσιογράφου το 1981, απαντά εκνευρισμένη:

-Δεν υπήρξα ποτέ Μαντάμ! Είχα ένα αξιοπρεπή ξενοδοχείο, όπου νέες κοπέλες έβγαιναν ραντεβού με άνδρες. Είχα ξενοδοχείο με χώρο για ραντεβού. Τίποτα άλλο…

Οι  διάσημοι πελάτες του οίκου δεν έγιναν ποτέ ευρέως γνωστοί. Παρότι η αστυνομία προσπαθούσε να αποσπάσει πληροφορίες για τους πολιτικούς άνδρες που μπαινόβγαιναν, η Μανταμ Billy και τα κορίτσια της έδιναν όσο πιο φειδωλές πληροφορίες μπορούσαν για τις ερωτικές προτιμήσεις των κυρίων.

-Τόσες, όσες ήταν αρκετές να μην μας κλείσουν.., έλεγε η ίδια.

Εκείνη υπήρξε ”η αγαπημένη ” του Andre Tardieu, σπουδαίου πολιτικού της Τρίτης Δημοκρατίας της Γαλλίας και κράτησε μέχρι το τέλος της το στόμα της κλειστό γι’ αυτή την σχέση..

Η γερμανική κατοχή

Οι Γερμανοί αξιωματούχοι επίταξαν όλους τους οίκους ανοχής όταν μπήκαν στο Παρίσι. Οι λόγοι που το έπραξαν αυτό ήταν κυρίως 2: Ήταν ο φόβος πως, αν δεν έπαιρναν υπό τον έλεγχο τους τους οίκους ανοχής, θα ήταν πολύ εύκολο να αποσπάσει κάποιος χρήσιμες πληροφορίες από κάποιο αξιωματούχο και δεύτερον ήθελαν να κλείσουν ορισμένους από τους πιο ”φθηνιάρικους”, με σκοπό ο Άριος στρατιώτη ς τους να μη χρησιμοποιήσει οίκος ανοχής κατώτερο του επιπέδου του..

Όλοι οι πολυτελείς οίκοι ανοχής πέρασαν στο άμεσο έλεγχο της γαλλικής και γερμανικής Γκεστάπο. Πλέον μόνο οι ανώτατοι Γερμανοί αξιωματικοί και οι συνεργάτες τους μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν με άνεση μέσα σε αυτούς.

Τα κορίτσια περνούσαν κάθε βδομάδα από ιατρικό έλεγχο και αιματολογικές εξετάσεις ώστε να αποκλειστεί ενδεχόμενο ασθένειας που θα μόλυνε τους Γερμανούς αξιωματούχους. Ο οίκος ανοχής της Μαντάμ Billy έγινε το πιο ονομαστό ”στέκι του έρωτα” για τους κατακτητές, οι οποίοι βράδια ολόκληρα μεθούσαν, γλεντούσαν και απολάμβαναν αιθέριες υπάρξεις, ενώ κάτω απο την μύτη του ή πιο σωστά τα πόδια τους, η μαντάμ Billy συνέλεγε σημαντικές πληροφορίες για την γαλλική αντίσταση, έκρυβε Εβραίους, Άγγλους στρατιώτες και Γάλλους κομμουνιστές στα υπόγεια του οίκου της.

Ο έρωτας στα χρόνια της γερμανικής κατοχής

Ο έρωτας χτυπά την πόρτα παντού, ακόμα και σε ένα οίκο ανοχής ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Μια ιερόδουλη και ο Γερμανός αξιωματούχος, Βαυαρικής αριστοκρατικής καταγωγής Ernst Graf von Hacke ερωτεύτηκαν κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής στο Παρίσι.

Γνωρίστηκαν στο σαλόνι της Μαντάμ Billy. Εκείνος άνηκε στα ανώτατα κλιμάκια των SS, αλλά άνηκε κρυφά στην αντίσταση. Στην υπηρεσία του τον μισούσαν οι πάντες, γιατί λόγω της θέσης του εμπόδισε αρκετές φορές την μεταφορά Γάλλων Εβραίων στα στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Νταχάου. Εκείνος μαζί με τον έναν ακόμα έτερο SS τον Karl- Heinrich von Stulpagel αγνόησαν πολλές φορές τις εντολές του Χίτλερ, αφήνοντας περιθώρια στην γαλλική αντίσταση να οργανωθεί και να εξαπλωθεί.

Ο έρωτας με μια ιερόδουλη υπήρξε ακαριαίος. Λέγεται πως του την έριξαν από δίπλα για να του αποσπάσουν πληροφορίες. Κανείς δεν γνώριζε πως ο ίδιος ήταν υπέρ της γαλλικής αντίστασης και πως σύχναζε εκεί ακριβώς για να προστατέψει το ”σπίτι” από τα μάτια της Γκεστάπο. Κανείς δεν ξέρει αν τελικά, μεταξύ τους είπαν ποτέ ο ένας στον άλλον την αλήθεια για τα πιστεύω τους.

Πολύ σύντομα, ο Von Stulpagel καλέστηκε στο Βερολίνο, πέρασε από στρατοδικείο και κρεμάστηκε για εσχάτη προδοσία. Ο Von Hacke μια μέρα απλά εξαφανίστηκε από το Παρίσι. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι του συνέβη. Πολλοί έλεγαν πως ίσως κάποιοι από την Γκεστάπο να τον δολοφόνησαν, κάποιοι μετά την απελευθέρωση πως φυγαδεύτηκε από την αντίσταση.. Χρόνια αργότερα διέρρευσε η πληροφορία πως κάποιοι Γάλλοι αντιστασιακοί, μη γνωρίζοντας την διπλή του ζωή, τον εκτέλεσαν.

Η Edith Piaf και η ”Καταραμένη της ψυχή” στο τρίτο πάτωμα του Etoile.

Η μαντάμ Billy φαινόταν να αγνοεί τις δραστηριότητες των δύο ανδρών των SS, αλλά γνωρίζοντας πως αν την υποψιάζονταν, την περίμενε θανατική ποινή, φρόντιζε συχνά να λαμβάνει τα μέτρα της ώστε να ρίχνει στάχτη στα μάτια όλων.

Όταν ένας πολύ καλός φίλος του άνδρα της της ζήτησε να φιλοξενήσει στο τρίτο πάτωμα του ”ιδιότυπου ξενοδοχείου της ” της διάσημη τραγουδίστρια Edith Piaf και την επιστήθια φίλη της Simone Berteaut, γνωστή ως Momone ή ” η καταραμένη ψυχή”, εκείνη σκέφτηκε πως ήταν μια ευκαιρία από τις λίγες..

Η Edith Piaf λατρευόταν σαν τραγουδίστρια από τη γερμανική ελίτ της εποχής, και το να εγκατασταθεί στο πολυτελή οίκο ανοχής και να δίνει πριβέ πάρτυ για τους Γερμανούς αξιωματούχους θα έφερνε περισσότερη πελατεία, θα έδιωχνε τις υποψίες και μέσα στην όλη αναστάτωση τέτοιων βραδιών ανενόχλητη θα φυγάδευε Εβραίους.

Και οι δύο γυναίκες γνώριζαν τις δραστηριότητες η μια της άλλης. Η Μαντάμ Billy ήξερε πως η Piaf  που τραγουδούσε για τους Γάλλους κρατουμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης και είχε στοχοποιηθεί από πολλούς στην αντίσταση ως ”προδότρα”, στην πραγματικότητα σε κάθε τουρνέ της είχε ραμμένες πάνω τις πολλές πλαστές ταυτότητες που με τρόπο παρέδιδε στα χέρια των κρατουμένων, ώστε σε περίπτωση απόδρασης να τις χρησιμοποιήσουν.

Δεν ήταν παράξενο για μια διάσημη γυναίκα σαν την Piaf να μένει σε οίκο ανοχής. Η ίδια είχε μεγαλώσει λίγους δρόμους παρακάτω σε ένα οίκο ανοχής που διεύθυνε η γιαγιά της. Είχε μεγαλώσει στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού, τραγουδώντας από παιδί, έχοντας στο πλευρό της, την αγαπημένη της φίλη Momone την οποία αποκαλούσε ”καταραμένη ψυχή μου”. Μεγαλωμένες μαζί ήταν αχώριστες. Ζούσαν για χρόνια στο ίδιο δωμάτιο και μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι. Η Piaf  ήταν γνωστή αμφισεξουαλική, αλλά η Momone υπήρξε όλα της τα χρόνια ετεροφυλόφιλη με μια σειρά από ατυχείς έρωτες ,όπως άλλωστε και η Piaf . Η σχέση τους δεν φαίνεται να υπήρξε ποτέ κάτι παραπάνω από φιλική.

Εξαιτίας αυτής της ιδιαίτερης ιστορίας της και της εκκεντρικότητας της σαν τραγουδίστριας, κανείς δεν αναρωτήθηκε πραγματικά γιατί να κάνει σπίτι της ένα οίκο ανοχής.. Το τρίτο πάτωμα έγινε ένας χώρος με πολλή μουσική και δημιουργία. Εραστές, φίλοι και μουσικοί έκαναν μεγάλα γλέντια. Πολλοί από αυτούς άνηκαν στην αντίσταση και τα ”γλέντια” ήταν το προπέτασμα καπνού για να μιλήσουν, να δώσουν πλαστές ταυτότητες., να σχεδιάσουν αποδράσεις και σαμποτάζ.

Η ίδια έλεγε πόσο γελούσε με την υποκρισία των ”κυρίων” που διέσχιζαν το κατώφλι του οίκου. Ήταν οι ίδιοι κύριοι που μιλούσαν για ”Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογένεια”, για συντηρητισμό, που έμπαιναν πρώτοι όταν άνοιγε ο οίκος και έβγαιναν τελευταίοι από εκεί μέσα…

Μέχρι το 1943, χρονιά που η Piaf εγκαταλείπει τον οίκο ανοχής, οι Γερμανοί αξιωματικοί βρίσκονταν στην πραγματικότητα ”εγκλωβισμένοι” της αντίστασης, τόσο κάτω από τα πόδια τους, όσο και πάνω απο τα κεφάλια τους.. Ένα ιδιότυπο σάντουιτς που δεν πρόσφερε καμία ικανοποίηση στους ίδιους..

Η Manouche

Για να γίνει κάτι πιστευτό πρέπει οπωσδήποτε να χώνεις στο κόλπο εννοείται και ανυποψίαστα θύματα. Ένα τέτοιο θύμα υπήρξε και η Manouche, όπως ήταν το ψευδώνυμο της Germaine Germain, ερωμένη του Κορσικάνου γκάνγκστερ Paul Carbone. Εκείνος συνεργάτης των Ναζί  σκοτώνεται όταν το τρένο του, ”όλως τυχαίως”, ανατινάσσεται από τη γαλλική αντίσταση και η Μαντάμ Billy με καλή καρδιά, προσκαλεί το ”καημένο κορίτσι” να μείνει μαζί τους για την προστασία της από τους ”άθλιους αντιστασιακούς”.

Η Piaf με χαρά την δέχεται σαν ένοικο του οίκου και της προσφέρει την φιλία και την συμπόνια της.. Εκείνη χωρίς να το ξέρει γίνεται η κάλυψη της Piaf για την αντιστασιακή της δράση..

Η Manouche υπήρξε βαφτιστήρα της διάσημης τραγουδίστριας καμπαρέ Mistinguett και μια καλλονή στα νιάτα της. Μεγαλώνοντας απέκτησε χρόνιο πρόβλημα με το αλκοόλ, μην μπορώντας να πιστέψει πως γερνούσε.

”Μια γυναίκα στις δεκαετίες των 20 και των 30 πρέπει να προσέχει πολύ τον εαυτό της. Στην δεκαετία των 40 πρέπει να μάθει να μαγειρεύει καλά και στην δεκαετία των 50 να μάθει να πηδά τους άνδρες καλύτερα από τότε που ήταν νέα.. Μετά τα 50 δεν έχει σημασία τίποτα πια από να τρώει, να πίνει και να προσπαθεί να ζήσει όσο περισσότερο μπορεί”.

Το τέλος των οίκων ανοχής όχι, όμως του Étoile de Kléber

Με την λήξη του πολέμου και την απελευθέρωση του Παρισιού, ξαφνικά αυξήθηκαν οι φωνές εναντίον των οίκων ανοχής που αμαυρώναν για αιώνες τη φήμη της χώρας εκτός συνόρων. Σε αυτό συνέβαλαν και ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν οι Αμερικάνοι στρατιώτες κατά την διάρκεια της απελευθέρωσης.

Η στρατιωτική προπαγάνδα τους είχε πείσει πως ΌΛΕΣ οι Γαλλίδες ήταν πόρνες. Αυτό προκάλεσε αρκετά προβλήματα καθ΄όλη την διάρκεια της παραμονής τους στην χώρα και ιδιαίτερα στο Παρίσι. Οι αρχές επιθυμώντας να ”καθαρίσουν” το όνομα της Γαλλίας, του Παρισιού και να τραβήξουν μια κόκκινη γραμμή στο έξαλλο παρελθόν του, αποφάσισαν πως έπρεπε να κλείσουν άμεσα όλοι οι οίκοι ανοχής.

Μπροστάρισσα σε αυτό ήταν μια πρώην ιερόδουλη ονόματι Marthe Richard, η οποία κατέθεσε το σχέδιο νόμου για το κλείσιμο των οίκων ανοχής στις 13 Δεκεμβρίου του 1945. Λίγες μέρες αργότερα το σχέδιο ψηφίστηκε. Μέσα σε 3 μήνες έκλεισαν 1.500 οίκοι εκ των οποίων 177 στο Παρίσι.

Όλοι; Όχι, αρκετοί ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν, όπως το ‘Etoile το οποίο τελικά ”επέζησε” στα κρυφά μέχρι το κλείσιμο του το 1978..

Η Μαντάμ Billy πέθανε 3-4 χρόνια αργότερα σε προχωρημένη ηλικία, χωρίς ποτέ να αναγνωριστεί η αντιστασιακή της συμβολή στην γαλλική αντίσταση.. αντίθετα για την Marthe Richard είχαν κυκλοφορήσει φήμες όταν έκλειναν τα σπίτια πως ήταν ηρωίδα της αντίστασης.. Μέχρι που κάποια στόματα άνοιξαν και είπαν τα ακριβώς αντίθετα.. Ένα από αυτά τα στόματα ήταν η Μαντάμ Billy και κάπως έτσι εξηγείται πως κράτησε σε λειτουργία για ακόμα 32 χρόνια τον οίκο ανοχής της..

( Για τον Antoine R.  ο οποίος  μου έδειξε τις γωνιές του Παρισιού και τις ”άγνωστες” ιστορίες των κτιρίων.Είχα υποσχεθεί πως   θα γράψω γι΄αυτές όταν θα μπορούσε να τις διαβάσει στα ελληνικά.Μετά απο χρόνια εκπληρώθηκαν και τα δύο μέρη της συμφωνίας…. ).