ΔΟ-ΛΟ-ΦΟ-ΝΕ ΠΑ-ΠΑΝ-ΔΡΕ-ΟΥ!

Στις 3 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η τεράστια διαδήλωση του ΕΑΜ, με αίτημα την άρση της απόφασης μονομερούς αφοπλισμού του ΕΛΑΣ που ήθελαν να επιβάλουν ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου με την υποστήριξη των Βρετανών. Το ειρηνικό πλήθος ήρθε αντιμέτωπο με βρετανικά άρματα μάχη στο Σύνταγμα και αστυνομικούς που προσπαθούσαν να εμποδίσουν την πρόσβαση στην πλατεία, ενώ ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας είχαν οχυρωθεί στη βουλή, την Αστυνομική Διεύθυνση που βρισκόταν τότε στη σημερινή συμβολή Πανεπιστημίου και Βασιλίσσης Σοφίας και τον Άγνωστο Στρατιώτη. Από την Αστυνομική Διεύθυνση άρχισαν να πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί κατά τις 11 το πρωί. Το μακελειό άφησε πίσω του 21 νεκρούς και 140 τραυματίες, ενώ η σφαγή συνεχίστηκε την επόμενη μέρα, κατά την κηδεία των θυμάτων, ενώ είχε ήδη αρχίσει η “Μάχη της Αθήνας” από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατά του συνασπισμού Βρετανών, κυβερνητικών δυνάμεων και ταγματασφαλιτών, που πέρασε στην ιστορία ως “Δεκεμβριανά”. Στις 5 Δεκέμβρη 1944 δημοσιεύτηκε άρθρο στο Ριζοσπάστη, από τον τότε διευθυντή του, Κώστα Καραγιώργη, που κατήγγειλε τον ηθικό αυτουργό της σφαγής, Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος είχε δώσει την εντολή στον αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελο Έβερτ να ανοίξει πυρ κατά των άοπλων διαδηλωτών.

 

ΔΟ-ΛΟ-ΦΟ-ΝΕ ΠΑ-ΠΑΝ-ΔΡΕ-ΟΥ!

Ο μοιραίος άνθρωπος που αιματοκύλισε προχτές τόσο φριχτά τον αθηναϊκό λαό εξακολουθεί να παραμένει πρωθυπουργός. Η “κυβέρνησή” του, πνέοντας τα λοίσθια, δεν ντρέπεται να συμπληρώνεται. Και εν ονόματι του … έθνους κηρύσσει μέσον του κ. Σκόμπυ το φασιστικό νόμο. Την πενιχρή λευτεριά που δοκίμασε δυο μήνες μονάχα ο λαός προσπαθόύν τώρα να την πνίξουν, να τη βάλουν σε βαριά δεσμά χειρότερα από του Μανιαδάκη. Ο ασυνείδητος φιλόδοξος και μωρός “πρωθυπουργός” με καταπληχτική πόρωση ηθική εξαπολύει τον εμφύλιο πόλεμο.

Τι αντιπροσωπεύει ο κ. Παπανδρέου που ανέκαθεν υπήρξεν ο αποδιοπομπαίος τράγος στην πολιτική ζωή του τόπου και πάντοτε αρχηγός ενός ανύπαρκτου κόμματος με περισσότερους τίτλους παρά οπαδούς; Εξ ονόματος ποιανού έθνους σπρώχνει το λαό στην άβυσσο του εμφυλίου πολέμου;

Το συλλαλητήριο αυτό, το ύπουλα επιτετραμμένο και ύστερα απαγορευμένο συλλαλητήριο της Κυριακής, υπήρξε μια ηφαιστειακή ηρωϊκή έκρηξη του αθηναϊκού και πειραϊκού λαού. Η άφθονη αιμάτινη σπονδή που το συνόδευε, υπήρξε ένας μεγάλος αρραβώνας πλατύτατων λαϊκών στρωμάτων, πολύ πλατύτερων από το ΕΑΜ με τη δημοκρατική ιδέα, με την ηθική αξιοπρέπεια, με τη λατρείας της ανεξαρτησίας της χώρας μας. Η χτεσινή κηδεία, η επιβεβλημένη και δραματική αυτή παρέλαση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που τη συγκλόνιζε η αδυσώπητη κραυγή “ΔΟ-ΛΟ-ΦΟ-ΝΕ ΠΑ-ΠΑΝ-ΔΡΕ-ΟΥ” υπήρξε και η οριστική πολιτική και εθνική κηδεία του θλιβερού πρωθυπουργού. Η πρωτοφανής και αναντίρρητη και απόλυτη επιτυχία της παλλαϊκής απεργίας στην Αθήνα και στον Πειραιά συμπύκνωσε σε μια τεράστια δύναμη την αποφασιστική θέληση του λαού. Στη Θεσσαλονίκη διαδηλώνουν 250.000 άνθρωποι κατά του Παπανδρέου. Στη Δράμα 30.000, στο Αγρίνι 40.000. Ολόκληρη η ύπαιθρος φλέγεται από τον πόθο της λευτεριάς. Και από το μίσος εναντίον του φασισμού και του εκπροσώπου του Παπανδρέου. Σ’όλη την Ελλάδα η Εθνοφυλακή συγχωνεύεται με την Εθνική Πολιτοφυλακή. Στην Αθήνα οι αστυφύλακες παραδίνουν τα όπλα τους στο λαό.

Τι μένει στον κ. Παπανδρέου και στην άθλια κυβέρνησή του; Μένουν οι χωροφύλακες, μένουν οι τσολιάδες που τους κατεβάζει στην Ομόνοια, μένουν οι μπουραντάδες, μένουν οι πεμπτοφαλαγγίτες και οι δοσίλογοι. Μένει ο σύμβουλος του Στυλιανός Γονατάς. Μένει ο φασίστας “δημοκράτης” Κατσώτας. Μένουν οι “αγγλόφιλοι” κκ Σπηλιωτόπουλος και Έβερτ.

Με τέτοια προσόντα ο κ. Παπανδρέου πάει για θλιβερός πρωθυπουργός ενός αξιοθρήνητου προτεκτοράτου. Αυτόν τον άνθρωπο κι αυτή τη γυμνή από κάθε ίχνος λαϊκής επιρροής κυβέρνηση διάλεξαν οι κ.κ Λήπερ και Σκόμπυ για ντης δώσουν την ηθική και υλική ενίσχυση που τους δίνουν.

Αλλά ο ελληνικός λαός δεν αποτελείται από κάφρους. Είναι ελεύθερος λαός. Δεν θέλει κανενός είδους ξένη επέμβαση και κανενός είδους προτεκτοράτο. Θα σαρώσει το δολοφόνο Παπανδρέου και θα αποκτήσει κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας για να λύσει μόνος του και απερίσπαστος τα εσωτερικά του ζητήματα.