Να τα πούμε… να τα πούμε; – Τα κάλαντα της ΕΠΟΝ

Άκουσα τα κάλαντα από την αγωνίστρια Ελένη Τραγγανίδα. Μου τα τραγούδησε στο τηλέφωνο και τα έχω ηχογραφήσει. Έχουν την δύναμη και την όρεξη αυτοί οι Άνθρωποι που τα είδαν όλα και τα έζησαν όλα… μες στον αγώνα και στη θύελλα του πολέμου που βρέθηκαν. Ακούραστη και ανεξάντλητη όπως πάντα. Αν και έχουμε πει πολλά και έγραψε και βιβλία πολύ ωραία, οι αναμνήσεις της είναι πολλές. Όλο και κάτι παραπάνω ακούω. Όλο και συμπληρώνω μικρές ιστορίες… Αυτό συνέβη  και προχτές το βράδυ. Για Χρόνια Πολλά την πήρα στο τηλέφωνο και άκουσα μικρή ωραιότατη ιστορία για κείνα τα δύσκολα χρόνια και είπαμε και τα κάλαντα. Τι να πω; Γεροί να είναι λίγο ακόμα γιατί πιάσανε τα 90 και… όλο φοβάμαι για την υγεία τους. Κλείνω και σας εύχομαι Καλή Χρονιά και λίγο μπόι παραπάνω για το Κόμμα μας. Μας αξίζει να ψηλώσουμε λίγο ακόμα όπως λέει και το τραγούδι. 

Να τα πούμε… να τα πούμε;;;

Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά
Για σε ΕΠΟΝίτικη γενιά
Κι ααρχή , κι αρχή καλός μας χρόνος
Μένει, μένει ο Παπανδρέου μόνος.

Άγιος Βασίλης έρχεται
Λαός τον υποδέχεται
Γέλια, γέλια και φασαρία
Δώρα του, δώρα του Λαοκρατία.

Βαστάει στο χέρι ένα χαρτί
Με του λαού την υπογραφή.
Χαρτί, χαρτί και καλαμάρι
Για σου Σκόμπι, για σου Σκόμπι παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε
Το λόγο σου διέγραφε
Δέντρο, δέντρο με πρασινάδα
Κατοχή δε θα φέρει στην Ελλάδα.

Και του χρόνου κυρά… Παίρνουμε ότι έχετε… και τσουράπια, για τους αγωνιστές που πολεμάνε στα βουνά μας… και αλάτι παίρνουμε (ήταν ελεγχόμενο για να μην φτάνει στους αντάρτες)… και μαλλί παίρνουμε και βαμβάκι παίρνουμε… για να πλέξουμε τις κάλτσες στους άντρες μας που πολεμάνε στα βουνά…

(Δεκέμβριος 2018)